• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Μ.' | 1 Μαρτίου 2012, 14:30

    Ας πάρουμε την περίπτωση αγοράς οικοπέδου από δύο αγοραστές εξ αδιαιρέτου με ποσοστό συμμετοχής 50% έκαστος. Η αγορά έγινε πριν 5 ή 10 χρόνια. Τότε το μέγιστο ποσοστό κάλυψης ήταν 70% και στην περίπτωση χαμηλών κτιρίων 80%. Ο ένας αγοραστής έκτισε άμεσα αξιοποιώντας τις διατάξεις περί χαμηλών κτιρίων. Τί θα γίνει με τον δεύτερο που δεν έχει εκδώσει άδεια;Τον εξαναγκάζεται να περιορισθεί στο 40% χωρίς να είναι βέβαιο ότι μπορεί να εξαντλήσει και τον σ.δ. που του αντιστοιχεί. Οι περιπτώσεις αυτές είναι πολλές και τα προβλήματα θα είναι πάρα πολλά. Και βέβαια δεν είναι ανάγκη να αφορούν χαμηλά κτίρια. Το περίεργο είναι ότι μετά μία περίοδο οικοδομικού οργασμού που είχε ως αποτέλεσμα να αξιοποιηθούν όλα τα οικοόπεδα στις πλέον αστικές περιοχές των πόλεων έρχεστε για άλλη μια φορά και τροποποιείτε τις διατάξεις. Πόσα οικόπεδα δεν έχουν οικοδομηθεί ώστε το άρθρο περί ποσοστού κάλυψης να έχει πρακτικό αποτέλεσμα; Μήπως θα ξανακτίσετε τις πόλεις; Σταματείστε επί τέλους να νομοθετε΄ίτε ανατρέποντας τα δεδομένα. Το πρόβλημα δεν έγκειται στη νομοθεσία αλλά στην έλλειψη πολιτικής βούλησης να εφαρμοσθούν οι νόμοι. Οι ημιυπαίθριοι που αποτελούν κοινό στοιχείο κάθε οικοδομής και έγιναν με την ανοχή της πολιτείας αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα.