• Άρθρο 8 Η προσέγγιση που ακολουθείται στο συγκεκριμένο άρθρο είναι εσφαλμένη καθώς επιδιώκει μέσω γενικών ρυθμίσεων να επιλύσει ζητήματα που σχετίζονται με κατηγορίες του χώρου με ειδικό καθεστώς. Τα συγκεκριμένα ζητήματα είναι εξαιρετικά σύνθετα και γι’ αυτό είναι προτιμότερο να εξετάζονται κατά περίπτωση. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν επιλύει τις όποιες συγκρούσεις και δεν χρησιμοποιεί εργαλεία χωροταξικού σχεδιασμού για την επίλυσή τους, συμβάλλοντας συνεπώς με αυτόν τον τρόπο στη συνέχιση της ασάφειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί διάταξη του άρθρου 8 παράγραφος 2Α, η οποία προβλέπει πως είναι επιθυμητή η συγκέντρωση βιομηχανικών εγκαταστάσεων μέσης και υψηλής όχλησης σε περιοχές με ανεπτυγμένη ή αναπτυσσόμενη τουριστική δραστηριότητα, αντί να ορίζει χωρικά με σαφήνεια τις τουριστικές και τις βιομηχανικές ζώνες και τις προϋποθέσεις χωροθέτησης τους. Επίσης θα πρέπει να εξαιρεθεί κάθε είδους παρέμβαση τουριστικού περιεχομένου σε περιοχές αγροτικής γης υψηλής παραγωγικότητας, εκτός αν καθοριστεί με σαφήνεια, είτε η περιορισμένη κλίμακα των παρεμβάσεων είτε το συγκεκριμένο είδος της τουριστικής δραστηριότητας. Η παραπομπή στο αρ. 8 του Π.Δ. 23.02.87. (ΦΕΚ 166/Δ/1987) αποκαλύπτει την πραγματική στόχευση της διάταξης, καθώς το άρθρο 9 περιέχει πολύ δυσμενέστερες διατάξεις σε σχέση με το ισχύον τόσο σε σχέση με τους όρους δόμησης, τις αρτιότητες και τις επιτρεπόμενες χρήσεις όσο και όσον αφορά τους χωρικούς περιορισμούς χωροθέτησης.