• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωακέιμ Παναγιώτα' | 7 Μαΐου 2012, 18:51

    Ο ρόλος και ο σχεδιασμός του ενεργειακού σχεδιασμού είναι πολύ σημαντικός για μία χώρα. Πόσο μάλλον για την Ελλάδα που αποτελεί μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στην Ευρώπη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Θα πρέπει κατά πρώτο λόγο να περιορίσουμε την κατασπατάληση των ενεργειακών πόρων. Ίσως να χρειάζεται να μπει ένα φρένο στην υπερκατανάλωση καυσίμων κίνησης από τις δημόσιες υπηρεσίες. Κάθε μήνα οι εκάστοτε περιφέρειες έχουν από όλους τους δήμους της χώρας αιτήματα για έγκριση υπερκατανάλωσης καυσίμων. Εδώ τίθεται το ερώτημα ποιος ο λόγος να υπάρχουν επιτρεπτά όρια κατανάλωσης, όταν αυτά κάθε μήνα προσπερνιούνται; Πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή κάποια στιγμή η κεντρική προμήθεια καυσίμων και όχι να παραμένει στους τύπους και τα χαρτιά. Επιπλέον, το πετρέλαιο θέρμανσης είναι μία άλλη πληγή για όλο το δημόσιο τομέα. Βλέπουμε σε πολλές υπηρεσίες να βρίσκεται σε λειτουργία τόσο τα καλοριφέρ όσο και τα air condition, λόγω ότι τα κτίρια είναι πλέον ακατάλληλα για την ενεργειακή πολιτική. Πολλά από τα κτίρια, που είναι ως επί το πλείστον ενοικιαζόμενα, δεν πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις και δεν πραγματοποιείται αποτελεσματική διαχείριση της ενέργειας με συνέπεια να χρειάζεται μεγαλύτερη ενέργεια να θερμανθούν και να ψυχθούν. Το ίδιο συμβαίνει με τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς . Από την άλλη πλευρά, έχουμε τις σχολικές μονάδες (δημοτικά, λύκεια και γυμνάσια), όπου και σ’ αυτή την περίπτωση θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε την ηλιακή ενέργεια. Κι ας μην μιλήσουμε για τα κολυμβητήρια, όπου και εκεί χρησιμοποιείται τις περισσότερες φορές το φυσικό αέριο που είναι αμφίβολη η οικονομία που πραγματοποιείται από τη στιγμή που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την ηλιακή ενέργεια. Τέλος, παρατηρούμε στα νησιά μας να μην υπάρχει αυτάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ παράλληλα υπάρχει τόσο ηλιακή όσο και αιολική ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση κάθε καινούργια εφεύρεση-πρόταση θα είναι καλή για τη χώρα, όμως ο έλεγχος και ο περιορισμός της σπατάλης είναι ζωτικής σημασίας.