Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ' | 29 Νοεμβρίου 2012, 20:33

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΠΡΟΤΑΣΗ : Η παρ. 2 του άρθρου 6 του Ν. 2664/1998 (ΦΕΚ Α΄, 275/03.12.1998), όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 24 του ν. 3983/2011 ΦΕΚ Α 144/17.6.2011, να αντικασταθεί ως ακολούθως : 2. Σε περίπτωση ανακριβούς πρώτης εγγραφής μπορεί να ζητηθεί, με αίτηση ενώπιον του αρμοδίου καθ’ ύλην και κατά τόπον Πρωτοδικείου η διόρθωση, ολικά ή μερικά, της πρώτης εγγραφής. Η αίτηση ασκείται από όποιον έχει έννομο συμφέρον μέσα σε αποκλειστική προθεσμία δέκα (10) ετών, εκτός εάν πρόκειται για το Ελληνικό Δημόσιο και για μόνιμους κατοίκους εξωτερικού ή εργαζόμενους μόνιμα στο εξωτερικό κατά τη λήξη της δεκαετούς αυτής προθεσμίας, για τους οποίους η προθεσμία άσκησης της αίτησης είναι δώδεκα έτη. Για τα πρόσωπα των δύο τελευταίων κατηγοριών, που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα κατά την τελευταία διετία της δεκαετούς κατά τα ως άνω προθεσμίας, η προθεσμία για την άσκηση της αίτησης δεν συμπληρώνεται πριν από την πάροδο διετίας από την οριστική εγκατάσταση τους στην Ελλάδα. Η αποκλειστική προθεσμία αυτής της παραγράφου αρχίζει από τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της απόφασης του Οργανισμού Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδος, που προβλέπει το άρθρο 1 παράγραφος 3. Η αίτηση απευθύνεται κατά του αναγραφόμενου ως δικαιούχου του δικαιώματος στο οποίο αφορά η πρώτη εγγραφή ή κατά των καθολικών του διαδόχων. Σε περίπτωση ειδικής διαδοχής στο δικαίωμα στο οποίο αφορά η πρώτη εγγραφή, η αίτηση πρέπει να στραφεί τόσο κατά του φερόμενου με την πρώτη εγγραφή ως δικαιούχου ή των καθολικών του διαδόχων, όσο και κατά των ειδικών διαδόχων αυτού. Όταν η αίτηση στρέφεται κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που αναγράφεται ως δικαιούχος δικαιώματος στις αρχικές εγγραφές, δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 8 του α.ν. 1539/1938, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 24 του ν. 2732/1999 (Α' 154). Επί αιτήσεων που ασκούνται ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου τηρείται από αυτό η διαδικασία του άρθρου 270 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.» ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ: Με το παραπάνω ένδικο μέσο επιδιώκεται η διόρθωση των τυχόν σφαλμάτων, που έγιναν κατά την μεταφορά των δικαιωμάτων από το Υποθηκοφυλάκειο στο Κτηματολόγιο και όχι η αναγνώριση ή η διεκδίκηση του ουσιαστικού εγγραπτέου δικαιώματος. Σε περίπτωση, που υπάρχει αναγνώριση ή διεκδίκηση του ουσιαστικού δικαιώματος, τότε αυτός, που έχει έννομο συμφέρον πρέπει να ασκήσει την αναγνωριστική ή διεκδικητική αγωγή του Αστικού Κώδικα είτε είναι ο αντίδικός του το δημόσιο είτε ιδιώτης και χωρίς χρονικούς περιορισμούς. Η πρότασή μου εδράζεται στην εμπειρία από τον χειρισμό μιας υποθέσεως και την διαπίστωση, ότι ο τελευταίος νόμος του 2011 ενώ έλυσε το θέμα της προδικασίας σε περίπτωση αγωγής κατά του δημοσίου, περιέπλεξε τους δικαστές με την αναφορά σε αναγνώριση ή διεκδίκηση και ενώ ζητάς ρητά να γίνει διόρθωση της πρώτης εσφαλμένης εγγραφής οι δικαστές εκλαμβάνουν παράλογα και αντιδικονομικά «κατ’ εκτίμηση του δικογράφου», όπως γράφουν την κρινόμενη αγωγή, ως αναγνωριστική ή διεκδικητική κατά του δημοσίου και ζητούν από τον ενάγοντα να αποδείξει είτε με παράγωγο είτε με πρωτότυπο τρόπο κυριότητα ή νομή πριν από το 1915 (!!!!), στην περίπτωση που εναγόμενο είναι το Ελληνικό Δημόσιο, παρά το γεγονός, ότι στο 6ο εδάφιο της ίδιας παραγράφου ορίζεται ρητά, ότι δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 8 του α.ν. 1539/1938, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 24 του ν. 2732/1999 (Α' 154). Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης υπάρχει παραλογισμός στο πρωτοδικείο της Αθήνας σε σχέση με αυτή τη διάταξη. Ακούστε λοιπόν περίπτωση. Ενάγων, που είναι κύριος δύο συνεχόμενων ακινήτων, τα οποία απέκτησε με το ίδιο συμβόλαιο αγοράς, ζήτησε να διορθωθεί η πρώτη εσφαλμένη εγγραφή στο κτηματολόγιο, η οποία ενώ τον εμφάνιζε ιδιοκτήτη του ενός ακινήτου στο συνεχόμενο δεύτερο ακίνητο το κτηματολόγιο εμφάνισε, εσφαλμένα, ως ιδιοκτήτη το Ελληνικό Δημόσιο. Βρήκαν ένα ορφανό οικόπεδο και το έδωσαν στο Δημόσιο. Η αιτία της εσφαλμένης εγγραφής ήταν ότι ο πραγματικός ιδιοκτήτης, ενώ κατέθεσε τον τίτλο ιδιοκτησίας, που περιγράφει και τα δύο τεμάχια, τα οποία αγόρασε με ένα συμβόλαιο και είχε μεταγράψει στο υποθηκοφυλάκειο με μία αίτηση, στο κτηματολόγιο κατέθεσε επίσης μία αίτηση, ενώ κατά το κτηματολόγιο έπρεπε να καταθέσει δύο αιτήσεις. Ο άτυχος πολίτης πίστευε, ότι με την μία αίτηση μετέφερε στο Κτηματολόγιο και τα δύο τεμάχια, αφού δεν γνώριζε, ούτε και κάποιος από το κτηματολόγιο του είπε, ότι έπρεπε να καταθέσει δύο αιτήσεις. Έτσι το Κτηματολόγιο, όταν είδε, ότι δεν υπήρχε ιδιοκτήτης συμπλήρωσε το κενό τοποθετώντας, ως ιδιοκτήτη το Ελληνικό Δημόσιο σε μια περιοχή με 25 τουλάχιστον συνεχόμενα τεμάχια, τα οποία ήταν ιδιοκτησία του πωλητή και σε κανένα άλλο τεμάχιο δεν αναφέρεται, ως ανήκον στο Ελληνικό Δημόσιο. Ένα τυχαίο σφάλμα ταλαιπωρεί τώρα τον άτυχο πολίτη εδώ και 6 χρόνια!!! Λοιπόν στην πρώτη αγωγή το Πρωτοδικείο παρέπεμψε να εκδικασθεί η υπόθεση από άλλη σύνθεση στην οποία να υπάρχει κτηματολογικός δικαστής. Σημειωτέον, ότι στην προμετωπίδα της σχετικής αγωγής αναφερόταν, ότι επρόκειτο για Αγωγή Κτηματολογίου!! Και βέβαια ούτε λόγος για δικαστική δαπάνη του πολίτη!! Την επαναφέραμε με κλήση. Το Ελληνικό Δημόσιο ερημοδικάστηκε, όμως το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή επειδή δεν τηρήσαμε την προδικασία του άρθρου 8 του α.ν. 1539/1938!!! Τηρήσαμε την προδικασία του άρθρου 8 του α.ν. 1539/1938 και ακολούθησε νέα αγωγή μετά την πάροδο των 6 μηνών, αφού το Ελληνικό Δημόσιο διαπίστωσε, ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα επί του ακινήτου. Παρά ταύτα το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή, διότι δεν προέκυπτε σε ποιο σημείο ήταν το ακίνητο, αφού στο κτηματολόγιο αναφερόταν, ότι το τεμάχιο αυτό ήταν 50 μ2 μεγαλύτερο από όσο του ενάγοντα. Ακολούθησε τοπογράφηση με βάση τα σταθερά σημεία του κτηματολόγιου. Νέα έξοδα για τον πολίτη στον Τοπογράφο - μηχανικό και νέα αγωγή με την οποία ζητούσε την διόρθωση περιορίζοντας την ιδιοκτησία του στα 240 μ2 της ιδιοκτησίας του και αφήνοντας τα 50 μ2 στο δημόσιο. Επί της έδρας καμιά ερώτηση για το ουσιαστικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Παρά ταύτα το δικαστήριο «κατ’ εκτίμηση του δικογράφου», που ζητούσε ρητά και κατηγορηματικά διόρθωση, θεώρησε ότι επρόκειτο για αναγνωριστική η διεκδικητική αγωγή (!!!!) και την απέρριψε, ως αόριστη, διότι δεν περιγράφεται στο δικόγραφο της αγωγής ούτε αποδείχθηκε, ότι ο ενάγων και οι δικαιοπάροχοί του έγιναν κύριοι του ακινήτου πριν από το 1915!!! Γίνεται δε στην συγκεκριμένη απόφαση εκτενέστατη αναφορά στο Οθωμανικό Δίκαιο!!! Το ποιο δε εξωφρενικό είναι ότι καταδίκασε τον ενάγοντα να πληρώσει δικαστικά έξοδα στο δημόσιο 2.400 ευρώ!!!!!!! Αναλογιστείτε ότι στην προηγούμενη δίκη, από την οποία παράγεται δεδικασμένο το δικαστήριο επέβαλε δικαστική δαπάνη 200 ευρώ.