• Το σύνολο των ρυθμίσεων του Άρθρου 6, όπως αυτά καθίστανται με το Άρθρο 19 του παρόντος αναδρομικώς δεσμευτικά για τα αιτήματα εξασφάλισης προσφορών σύνδεσης που έχουν ήδη υποβληθεί προ της θέσης σε ισχύ του υπό διαβούλευση νόμου, και σύμφωνα με το διαμορφωμένο ήδη από το 2010 κανονιστικό πλαίσιο (Ν.3851), κρίνονται απαράδεκτες. Βλ. κατωτέρω σχολιασμό αναδρομικότητας ισχύος στο Άρθρο 19. Ειδική μνεία αξίζει να γίνει στην προαναγγελία που περιλαμβάνεται στο εδάφιο 3 του παρόντος άρθρου, ότι «Με την ίδια απόφαση, καθορίζεται, κατά παρέκκλιση των λοιπών διατάξεων που αφορούν στην ανάπτυξη αιολικών σταθμών (…) η τιμολόγηση της παραγόμενης ενέργειας και η τυχόν διαφοροποίησή της σε σχέση με αυτή που προβλέπεται στις διατάξεις του άρθρου 13 του ν.3468/2006.». Θα πρέπει αναγκαστικά να θεωρήσουμε ότι η νέα προς καθορισμό τιμή θα είναι μεγαλύτερη της καθοριζομένης στο άρθρο 13 του Ν.3468/2006, προς επιβεβαίωση του ίδιου του τίτλου του προς κατάρτιση «Ειδικού Προγράμματος Ανάπτυξης Μικρών Ανεμογεννητριών», και προς επίρρωση των εξαγγελιών και δεσμεύσεων για ώθηση της ανάπτυξης των ΑΠΕ... Στην αντίθετη περίπτωση, δηλαδή στην περίπτωση πρόθεσης ταπείνωσης της εγγυημένης τιμής για τις μικρές α/γ με την κατάρτιση του Ειδικού Προγράμματος, η ρύθμιση κρίνεται απαράδεκτη, άκαιρη, αβάσιμη, μη σκόπιμη, αντίθετη με τους σκοπούς και τον ίδιο τον τίτλο του Ειδικού Προγράμματος Ανάπτυξης, και ως εκ τούτου δέουσα απόσυρσης.