• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΕΝΟΠΟΥΛΟΣ' | 18 Δεκεμβρίου 2012, 13:58

    Άρθρο 3 – Επιτρεπόμενες Χρήσεις : Στις χρήσεις που προτείνονται ανά χαρακτηριζόμενη Ζώνη, δεν υπάρχουν σαφείς κατευθύνσεις για δραστηριότητες οι οποίες θα συμβάλλουν αφενός μεν στην πραγματική προστασία της περιοχής, αφετέρου δε, θα «παράγουν» διαχρονικά οικονομικούς πόρους που θα εξυπηρετούν έμμεσα ή άμεσα τις ανάγκες του Φορέα Διαχείρισης που ορίζεται στο Άρθρο 5. Σε διεθνές επίπεδο μελετών αυτής της κατηγορίας, η πρώτη μέριμνα αφορά την ορθολογική και προκαθορισμένη χωροθέτηση συγκεκριμένων περιοχών για ανάπτυξη ορεινών θυλάκων οικισμών β΄κατοικίας και ξενοδοχειακών μονάδων με σκοπό, αφενός μεν τη δημιουργία εσόδων για την τοπική κοινωνία, τους ΟΤΑ και τους φορείς διαχείρισης, αφετέρου δε για να αποφευχθεί η διάσπαρτη εκτός σχεδίου δόμηση και κάθε μορφής μη ελεγχόμενη ανάπτυξη. Αντίθετα, κάθε «οριοθετημένη» χωρικά κατηγορία δραστηριότητας αποτελεί από μόνη της ένα βασικό υπαρκτό πλαίσιο και κοινή συνισταμένη για την προστασία της περιοχής. Σε ορεινές περιοχές προστασίας είναι εξαιρετικά αναγκαίο να χωροθετούνται περιοχές με χώρους αναψυχής και αθλητισμού, δραστηριότητες που συμβάλλουν καθοριστικά στον έλεγχο, την προστασία και κατά συνέπεια τη δημιουργία οικονομικών πόρων για την υλοποίηση αυτών των σκοπών. Ένα άλλο παράδειγμα πρόβλεψης και σύγχρονης αντίληψης για την εφαρμογή της Ε.Π. Μελέτης και την αποτελεσματικότητά της, θα ήταν η χωροθέτηση σε κατάλληλη περιοχή στα όρια ή πλησίον της περιοχής μελέτης, ενός μικρού εργοστασίου παραγωγής ενέργειας από βιομάζα, δηλ. από την δασική ύλη που θα προέρχεται από τον καθαρισμό των δασικών εκτάσεων και τα υπολείμματα της υλοτομίας καθώς και από τα παραπροϊόντα των γεωργικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων της περιοχής. Γενικά, κάθε χωροθέτηση που αποτελεί προτροπή για αυστηρά ελεγχόμενη ανθρώπινη/οικονομική δραστηριότητα, μπορεί να αποτελεί τον πλέον σημαντικό παράγοντα για την προστασία του συνόλου της περιοχής. Οι γενικού περιεχομένου απαγορεύσεις δεν έχουν φέρει ποτέ αποτελέσματα και παράγονται από αδυναμία ή ατολμία για ρητή θεσμοθέτηση αυστηρών, επιστημονικά αποδεκτών και δίκαιων κανόνων για τη «ζωή» μίας περιοχής ως Περιφερειακού Πάρκου, προκειμένου να διαφυλαχθεί η ιστορική, πολιτιστική, η φυσική κληρονομιά και η βιοποικιλότητα για τον ίδιο τον άνθρωπο και σε εναρμονισμό με την διαβίωσή του στην περιοχή του όρους Μαίναλο.