• Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλας' | 2 Ιουνίου 2013, 22:10

    1. Έργα διευθέτησης και εκτροπής. Σύμφωνα με πάγια νομολογία, τα ρέματα αντικείμενα συνταγματικής προστασίας (Σ.τ.Ε. 509/1994, 3569/1996, 4653/1996, 453/2003, 3731/2005, 3430/2006), και πρέπει να διατηρούνται στην φυσική τους κατάσταση (ΣτΕ 572/2012, 1407/2011, 2621/2001). Η οριοθέτησή τους αποσκοπεί στην αποτύπωση της φυσικής τους κοίτης, και όχι της πραγματικής κατάστασης, η οποία έχει διαμορφωθεί και κατόπιν ανθρώπινων επεμβάσεων (ΣτΕ 2215/2002, 2873/2004, 2821/2005, 2890/2006). Συνεπώς, τα έργα εκτροπής της παραγράφου 3, και εν μέρει τα έργα διευθέτησης της παραγράφου 2, είναι αμφίβολης νομιμότητας (ειδικά για τα έργα διευθέτησης, επιτρέπονται μόνο τα «απολύτως αναγκαία» για την διασφάλιση της ροής - πρβλ. ΣτΕ 2890/2006). Επίσης, παγίως γίνεται δεκτό ότι η οριοθέτηση προηγείται των τεχνικών επεμβάσεων στην κοίτη του ρέματος (ΣτΕ 4494/2009, 4531/2009, 3743/2008, 1644/2006, 2821/2005, 2873/2004), και ότι ο καθορισμός των οριογραμμών του ρέματος αποτελεί κατά νόμο προϋπόθεση για την έκδοση των πράξεων χωροθετήσεως και εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων έργου ή δραστηριότητας που βρίσκεται πλησίον ρέματος (ΣτΕ 4491/2009, 1990/2007, 2133/2003, 3780/2001). Μάλιστα, ορισμένες από την αναφορές αυτές επαναλαμβάνονται στο εισαγωγικό σημείωμα του νομοσχεδίου (στην ιστοσελίδα αυτή). Αντίθετα, εδώ διαβάζουμε ότι ο «καθορισμός των οριογραμμών, πριν την επικύρωσή του με την πράξη οριοθέτησης του υδατορεύματος, πρέπει να λαμβάνει υπόψη και να προσαρμόζεται με τους όρους, τις απαιτήσεις και τους περιορισμούς της Α.Ε.Π.Ο. των έργων διευθέτησης, ώστε τελικά η οριοθέτηση του υδατορεύματος να είναι συμβατή με την Α.Ε.Π.Ο.». Πρόκειται για αντιστροφή της σχέσης μεταξύ οριοθέτησης και Α.Ε.Π.Ο. – αφού τώρα η οριοθέτηση (μία κανονιστική πράξη) προσαρμόζεται στην Α.Ε.Π.Ο. (μία ατομική πράξη), και όχι το αντίστροφο. Σε συνδυασμό με την διαδικασία επανακαθορισμού που προβλέπει το άρθρο 5 παρ. 1 του νομοσχεδίου, καθίσταται σαφές ότι κάθε επέμβαση με το πρόσχημα μίας απροσδιόριστης "διευθέτησης" είναι επιτρεπτή. 2. Διαβούλευση. Η οριοθέτηση των ρεμάτων είναι ζήτημα ευρύτερου ενδιαφέροντος: δεν αφορά μόνο ιδιοκτησιακά δικαιώματα και την προστασία από ακραία φυσικά φαινόμενα, αλλά και την προστασία οικοσυστημάτων και χώρων πρασίνου, που συχνά είναι οι μόνοι που απομένουν σε ορισμένες αστικές περιοχές. Θα ήταν συνεπώς πολύ χρήσιμη μία διαδικασία διαβούλευσης πριν την έγκριση της οριοθέτησης, όπως άλλωστε απαιτούν οι οδηγίες 2000/60, και 2007/60.