• Η κυβέρνηση δείχνει να αντιλαμβάνεται τα δάση και τις δασικές εκτάσεις ως “ελεύθερους χώρους” για την υλοποίηση επενδύσεων. Με το πρόσχημα του δημοσίου συμφέροντος θα επιτρέπονται πλέον σε δάση και δασικές εκτάσεις βιομηχανικές εγκαταστάσεις, μεταλλεία για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, διάνοιξη οδών, γήπεδα γκολφ, τουριστικά χωριά –ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές, μεγάλα έργα υποδομής όπως αεροδρόμια κ.α. Οι επεμβάσεις αυτές κατακερματίζουν τα δάση, αυξάνουν κατακόρυφα τον κίνδυνο πυρκαγιάς, ενθαρρύνουν τους εμπρησμούς και παράλληλα μειώνουν την πολιτιστική και αισθητική αξία των δασικών οικοσυστημάτων. Με βάση τις ανωτέρω παρατηρήσεις και την έως τώρα εμπειρία είναι εξασφαλισμένη η αναποτελεσματική εφαρμογή του παρόντος νομοθετήματος, το οποίο και πάλι θα απαιτήσει πλήθος ερμηνευτικών εγκυκλίων. Χαρακτηριστικό πρόβλημα θα αποτελέσει η οδοποιία με βάση το υπάρχον νομικό πλαίσιο για τις κατηγορίες των δημοσίων οδών και την αρμοδιότητα ως προς τις διανοίξεις. Δυστυχώς για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση υιοθετεί στρεβλές αντιλήψεις περί ανάπτυξης (χωροταξία και δασικές υπηρεσίες αντιμετωπίζονται ως εμπόδιο) οι οποίες αποτελούν μέρος της λογικής και πρακτικής που μας έφερε ως εδώ.