• Παρατήρηση στο 1.3.2: Δυσκολευόμαστε να πιστέψομε τα μάτια μας, διαβάζοντας την παραπάνω ρύθμιση. Ουσιαστικά λέει ότι η συνολική εκτός σχεδίου επιφάνεια, πολεοδομείται, αφού επιτρέπεται η εγκατάσταση του συνόλου των χρήσεων γης σ αυτήν. Φαινομενικά εξαιρείται η οικιστική χρήση, αλλά στην ουσία περιλαμβάνεται και αυτή μέσω των ΠΟΤΑ και άλλων παρόμοιων «υποδοχέων». Όλα τα άλλα επιτρέπονται. Αντίθετα πιστεύομε ότι θα αποτελούσε σταθμό για την απόκτηση επιτέλους κάποιας χωροταξικής πολιτικής η κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης. Οι υπαρκτή ανάγκη χωρικής επέκτασης ορισμένων χρήσεων, μεταξύ των οποίων και οι παραπάνω, μπορεί να ικανοποιείται μόνο μέσω της επέκτασης των σχεδίων πόλεως ή οικισμών μετά από αυστηρή διαδικασία. Αν παρ’ ελπίδα ακολουθηθεί η πρόταση του άρθρου 1.3.2. τι θα γίνει με την εισφορά σε γη και χρήμα; θα μηδενιστεί; Ποια είναι η νομική και ιεραρχική διαφορά των τοπικών και των ειδικών χωροταξικών σχεδίων. Τα ειδικά χωροταξικά με τη σημερινή τους έννοια (τομεακά) αρκετή σύγχυση και προβλήματα έχουν δημιουργήσει. Αρκετά από αυτά έχουν προσβληθεί στο ΣΤΕ. Τα νέα ειδικά συνιστούν ένα άχρηστο κατά τη γνώμη μας πλεονασμό. Εάν η δικαιολογία είναι και πάλι οι «επενδύσεις», γιατί τα ΤΧΣ σε συνδυασμό με τα ΡΣ δεν μπορούν να δώσουν την ίδια λύση. Εκτός αν η σύγχυση είναι σκόπιμη για να περάσουν ευκολότερα «ανώμαλες» στην ουσία χωροταξικές λύσεις.