Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ' | 9 Ιουνίου 2014, 11:32

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΙΣΤΟΡΙΚΟ Παράγραφος 4 άρθρο 21 Σύνταγμα «Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους». Παράγραφος 3 άρθρο 21 σύνταγμα: «Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι, πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως νόμος ορίζει». Όπως γνωρίζουμε, ο θεσμός της εισφοράς σε γη καθιερώθηκε για πρώτη φορά με τη παράγραφο 1 του άρθρου 18 του ν.947/1979. Ο συντελεστής ήταν 40% για όλους. Στην περίπτωση που υπήρχαν κοινόχρηστοι χώροι υπήρχε ανάλογη μείωση του συντελεστή. Με το άρθρο 8 του ν.1337/83 συσχετίστηκε η εισφορά με τον ιδιοκτήτη και καθιερώθηκαν συντελεστές ανά τμήματα του οικοπέδου ώστε τα μικρά οικόπεδα να εισφέρουν λιγότερο και τα μεγάλα περισσότερο και θεσπίσθηκε η περίφημη 10-3-1982. Συγκρίνοντας τους δυο νόμους παρατηρούμε τα εξής: Με τον πρώτο υπήρχε η εξασφάλιση γης 40% για Κ.Χ. και Κ.Φ. ενώ με το δεύτερο η συνολική εισφορά σε γη ήταν τυχαίο γεγονός ανάλογα με τα μεγέθη των ιδιοκτησιών στις 10-3-1982 σε κάθε περιοχή. Επί πλέον για να είναι γνωστή, θα πρέπει να είναι γνωστό το ιδιοκτησιακό καθεστώς όλης της περιοχής στις 10-3-1982. Με την τροποποίηση που έγινε για τους κληρονόμους (παρ. 7 άρθρο 27 του ν2831/2000), ακόμα και εάν ήταν γνωστό το ιδιοκτησιακό καθεστώς κατά τη σύνταξη της πολεοδομικής μελέτης η εισφορά δεν μπορούσε να ήταν γνωστή (αν κάποιος ιδιοκτήτης πέθαινε μέχρι την έγκριση της Π.Μ. διαφοροποιείται η εισφορά). Όσον αφορά την εναρμόνιση του νόμου προς το Σύνταγμα: Ο πρώτος νόμος ευθυγραμμιζόταν καλύτερα με την παράγραφο 3 του άρθρου 24 του Συντάγματος επειδή, οι ιδιοκτήτες διέθεταν όλη την απαραίτητη έκταση για να υπάρχει, με τα τότε πολεοδομικά σταθερότυπα, 40% Κ.Χ. και Κ.Φ. Ο δεύτερος νόμος ανταποκρινόταν καλύτερα στην παράγραφο 4 του άρθρου 21 του Συντάγματος (μικρότερη επιβάρυνση των μικρών ιδιοκτησιών για να αποκτήσουν κατοικία). Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και προσαρμόζεται καλύτερα προς το σύνταγμα. Προβλήματα υπάρχουν ως προς τους προτεινόμενους συντελεστές. Λαμβάνοντας υπόψη ότι:  τουλάχιστον το 40% της περιοχής πρέπει να είναι Κ.Χ. και Κ.Φ (πρόβλεψη του ν947/1979 αλλά και η μέχρι σήμερα εμπειρία)  οι συντελεστές που ισχύουν για την Α’ κατοικία έχουν κριθεί θετικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας.  Οι προτεινόμενοι συντελεστές είναι εις βάρος των μικρών ιδιοκτησιών σε σχέση με τους συντελεστές που ισχύουν.  Οι προτεινόμενοι συντελεστές δεν εξασφαλίζουν το 40% και θα απαιτηθεί προσαύξηση που είναι εις βάρος των μικρών ιδιοκτησιών. ΠΡΟΤΑΣΗ: θα πρέπει οι συντελεστές να είναι αυτοί που ισχύουν για την Α’ κατοικία.