• Άρθρο 15 Ελάχιστες απαιτήσεις συμμόρφωσης α) Σύμφωνα με το άρθρο 12 του Ν. 2939/6.08.2001 «Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων - Ίδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και Άλλων Προϊόντων (Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π.) και άλλες διατάξεις» οι παραγωγοί αποβλήτων συσκευασιών υποχρεούνται να συμβάλλονται με ΣΕΔ για την ανακύκλωση των υλικών συσκευασίας των προϊόντων. Πολλές φορές η εισφορά δεν έχει ανταποδοτικό όφελος αφού δεν είναι τεχνικά εφικτή η ανακύκλωση (π.χ. συσκευασίες τσιμέντου). Προτείνουμε για τη διασφάλιση της χρηστής διαχείρισης των εισφορών των υπόχρεων να τεθεί ως κριτήριο η αρχή της ανταποδοτικότητας αυτών. Σε περίπτωση που το ΣΕΔ αδυνατεί να προσφέρει τη διαχείριση των αποβλήτων των υπόχρεων τότε αυτός να απαλλάσσεται από τη σχετική υποχρέωση. β) Επιτάχυνση των διαδικασιών αποχαρακτηρισμού των αποβλήτων ή χαρακτηρισμού τους ως υποπροϊόντα που ικανοποιούν τις απαιτήσεις της 2008/98/ΕΕ. Απαραίτητη για τον αποχαρακτηρισμό η άμεση θέσπιση αυστηρών κριτηρίων από την κεντρική διοίκηση, απουσία ευρωπαϊκών κριτηρίων. Με αυτό τον τρόπο δίνεται κίνητρο και ενθάρρυνση για την αξιοποίηση των αποβλήτων από τη βιομηχανία. Ο αποχαρακτηρισμός των αποβλήτων μέσω της χρήσης τους ως υποπροϊόντα μειώνει τον όγκο των αποβλήτων άρα και της τελικής διάθεσής τους, αναπτύσσει μια νέα αγορά υλικών και διευκολύνει την αδειοδότηση της χρήσης τους. γ) Τίθεται ποσοστό – άνω όριο για διοικητικό κόστος των ΣΕΔ. Η συγκεκριμένη ρύθμιση αποσκοπεί σε κάτι ορθό, όμως η «οριζόντια» εφαρμογή του για όλα τα ΣΕΔ ανεξαρτήτως ρεύματος και εμβέλειας δεν γνωρίζουμε αν είναι επαρκώς τεκμηριωμένη, βάσει οικονομοτεχνικών δεδομένων.