• Σχόλιο του χρήστη 'Θ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ' | 12 Αυγούστου 2015, 16:14

    Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως σημαντικό για την εφαρμογή της Οδηγίας είναι η ορθή εφαρμογή των διατάξεων περί ορισμού της επικινδυνότητας, έννοια η οποία, από μόνη της, είναι πολύ προβληματική γιατί οι περί της επικινδυνότητας διατάξεις ορισμοί, ταξινόμηση είναι πολύ αόριστοι, ελλιπείς και δυσεφάρμοστοι π.χ. στην κοινοτική χημική νομοθεσία. Επί πλέον η επιστημονική ορθότητα τους σε αρκετές περιπτώσεις είναι αμφισβητούμενη. Αφήστε που επικινδυνότητα ως έννοια δεν συμπίπτει με την διακινδύνευση. Κάποιο πράγμα που μπορεί ενδεχομένως να είναι θεωρητικά επικίνδυνο μπορεί να στην πραγματικότητα να συνεπάγεται πολύ περιορισμένη ή ανάξια λόγου πιθανότητα έκθεσης σε πραγματικό κίνδυνο. Τι θα γίνει σε αυτές τις περιπτώσεις ; θα ισοπεδωθούν τα πάντα και θα επιβληθούν σε επιχειρήσεις (κάθε άλλο παρά τεράστιες) μέτρα που προβλέπονται στην Οδηγία για πραγματικά επικίνδυνες περιπτώσεις ; Η λήψη, άνει ουσιαστικού λόγου, τέτοιων κοστοβόρων και γραφειοκρατικά και διοικητικά επαχθών μέτρων, θα συμβάλλει στην αύξηση των βαρών των επιχειρήσεων και θα συντελέσει στην εξόντωση κάποιων βιομηχανικούς κλάδων και των προιόντων τους. Συνεπώς πρέπει οι αρμόδιες αρχές να καταλάβουν και να δώσουν και στους ελεγκτές να καταλάβουν πως πρέπει να αποφευχθεί μια απλή, εύκολη, τυπική, πρόχειρη, ευρεία και εκτεταμένη εφαρμογή και ερμηνεία περί επικινδυνότητας.Το κράτος πρέπει να κάνει διάκριση και ιεράρχηση σύμφωνα με το πνεύμα της Οδηγίας, που είναι η αποφυγή σοβαρών ατυχημάτων μεγάλης έκτασης που είναι πράγματι εύλογα δυνατό και πιθανό να συμβούν και να μην ασχοληθεί με ήσσονος σημασίας περιπτώσεις, επειδή θα του φανεί δύσκολο να διακρίνει. Για τον λόγο αυτό πρέπει να υπάρξει κάποιος μηχανισμός αξιολόγησης των διατάξεων και του εύρους του πεδίου εφαρμογής τους.