• Σχόλιο του χρήστη 'Παπαδημητρίου Γ. Αχιλλέας' | 10 Φεβρουαρίου 2016, 14:40

    Στα μέτρα υγιεινής πρέπει να συμπεριληφθούν και μέτρα για την στέγαση (σταυλισμό) ζώων φόρτου (ημιόνων & αλόγων) που χρησιμοποιούν τα μέλη των Δασικών Συνεταιρισμών για την εργασία τους, γιατί πολλές φορές στεγάζονται (σταυλίζονται) σε κατοικημένες περιοχές ή πολλή κοντά σ΄ αυτές, με όποιες πιθανές συνέπειες έχει αυτό για την υγιεινή των κατοίκων που διαβιούν κοντά σ΄ αυτούς τους στάβλους. Πρόταση: Τα Δασαρχεία να παραχωρούν χώρους σε Δημόσια Δασική Έκταση σε Δασικούς Συνεταιρισμούς για στέγαση ζώων φόρτου, γιατί ενώ κατά το άρθρο 46 παρ. 5 του Ν.998/1979, επιτρέπεται η για περιορισμένο χρόνο, κατόπιν άδειας του οικείου δασάρχη, εγκατάσταση εντός δημοσίων δασών ή δασικών εκτάσεων, ποιμνιοστασίων, πτηνοτροφείων ή ΄΄άλλων συναφών εγκαταστάσεων΄΄ ως και μελισσοκομείων εις άπαντα τα δάση και τις δασικές εκτάσεις και κατά το άρθρο 1 του Π.Δ. 190/1981, ορίζεται η σειρά προτιμήσεως για την παραχώρηση της άδειας για την εγκατάσταση ποιμνιοστασίων, πτηνοτροφείων, μελισσοκομείων ή ΄΄άλλων συναφών εγκαταστάσεων΄΄ εντός του δάσους, αυτά (τα Δασαρχεία) αρνούνται με την αιτιολογία ότι ΄΄δεν είναι σύννομη η παραχώρηση, διότι δεν πρόκειται για εγκαταστάσεις ζωϊκής παραγωγής, συναφή με τις πτηνο-κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις΄΄ που αναφέρονται στον παραπάνω Νόμο και Π.Δ. Κακώς όμως αρνούνται, γιατί τόσο το γράμμα των παραπάνω διατάξεων - όπου γίνεται ενδεικτική και όχι αποκλειστική απαρίθμηση των σχετικών εγκαταστάσεων (ποιμνιοστασίων, πτηνοτροφείων, μελισσοκομείων), δεδομένου ότι αναφέρονται και ΄΄άλλες συναφείς΄΄ εγκαταστάσεις΄΄ - όσο και από στο σκοπό του νόμου - που είναι η παροχή διευκολύνσεων προς ανάπτυξη της εν γένει παραγωγικής διαδικασίας προς όφελος της εθνικής οικονομίας - προκύπτει ότι όχι μόνο δεν κωλύεται, αλλά τουναντίον επιβάλλεται ή χορήγηση άδειας εκ μέρους των Δασαρχείων για εγκατάσταση στάβλων εντός δασικών εκτάσεων για στέγαση (σταβλισμό) του ζωικού κεφαλαίου των Δασικών Συνεταιρισμών. Κατόπιν αυτών, είναι περίεργη και δεν στηρίζεται στο νόμο ή άρνηση των Δασαρχείων να χορηγήσει δημόσια δασική έκταση (σχετική άδεια) στους Δασικούς Συνεταιρισμούς, με τον αυθαίρετο ισχυρισμό ότι δήθεν ο νόμος επιτρέπει τη χορήγηση άδειας μόνο σε επιχειρήσεις ζωικής παραγωγής. Ο ισχυρισμός, άλλωστε , αυτός είναι αντίθετος με τους κανόνες της κοινή λογικής, αφού δέχεται το μείζον, τη διενέργεια δηλαδή αυτής καθεαυτής της παραγωγικής διαδικασίας εντός του δάσους και δεν δέχεται το έλασσον, δηλαδή την απλή διευκόλυνση της διαδικασίας αυτής.