Άρθρο 44: Προσωπικό Δασικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων Υγιεινή και Ασφάλεια

  1. Οι σχέσεις εργασίας του προσωπικού των ΔΑ.Σ.Ο. ρυθμίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας.
  2. Οι εργαζόμενοι με σχέση εξαρτημένης εργασίας στους Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας που συγχωνεύονται κατά τη διαδικασία του άρθρου  30, εφόσον οι συμβάσεις τους είναι σε ισχύ, μεταφέρονται αυτοδίκαια στο νέο συνεταιρισμό που προέκυψε από τη συγχώνευση μέχρι τη λήξη της σύμβασής τους.
  3. Με κοινή απόφαση, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας καθορίζονται τα μέτρα υγιεινής, ασφάλειας και προστασίας της υγείας, που πρέπει να λαμβάνονται κατά τις δασικές εργασίες.
  • 10 Φεβρουαρίου 2016, 20:17 | kos pas

    Eνας Δασολόγος σε μία δασική συνεταιριστική οργάνωση μπορεί να παρέχει άριστη συνεργασία μεταξύ Συνεταιριστικών οργανώσεων και Δασικών υπηρεσιών. Παραδείγματος χάρη σε μία υλοτομία σε συνεργασία με τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες θα μπορούσε να συνεισφέρει, στην οριοθέτηση των συστάδων (περιοχών) υλοτόμησης, στη βοήθεια για τη σύνταξη πρωτοκόλλων επιθεώρησης & παραλαβής της προκύπτουσας ξυλείας, στη λήψη των απαραίτητων μέτρων, ώστε να τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας και γενικά στη πιστή τήρηση των όρων της σύμβασης μεταξύ των δασικών υπηρεσιών και συνεταιρισμού, ώστε να παραχθεί άρτιο ποιοτικά έργο με παράλληλο έλεγχο των ποσοτήτων των εργασιών που εκτελούνται κ.τ.λ.

    Επιπλέον, ένας Δασολόγος σε μία δασική συνεταιριστική οργάνωση μπορεί να συνεισφέρει σε, υποστήριξη σε θέματα τεχνογνωσίας (χρήση ψηφιακών συσκευών gps κτλ, εφαρμογές gis και λοιπά λογισμικά), ενημέρωση των συνεταιρισμών ως προς τις νέες εξελίξεις και τα επιδοτούμενα προγράμματα, σε θέματα εκπαίδευσης Δασεργατών και πιστοποίησης αυτών κ.α.

    Συνοψίζοντας, η απασχόληση Δασολόγων από τους δασικούς συνεταιρισμούς, θα έχει θετικά αποτελέσματα και το όποιο κόστος προκύπτει θα είναι σε κάθε περίπτωση μικρότερο από τα οφέλη που θα προκύψουν.

  • 10 Φεβρουαρίου 2016, 14:40 | Παπαδημητρίου Γ. Αχιλλέας

    Στα μέτρα υγιεινής πρέπει να συμπεριληφθούν και μέτρα για την στέγαση (σταυλισμό) ζώων φόρτου (ημιόνων & αλόγων) που χρησιμοποιούν τα μέλη των Δασικών Συνεταιρισμών για την εργασία τους, γιατί πολλές φορές στεγάζονται (σταυλίζονται) σε κατοικημένες περιοχές ή πολλή κοντά σ΄ αυτές, με όποιες πιθανές συνέπειες έχει αυτό για την υγιεινή των κατοίκων που διαβιούν κοντά σ΄ αυτούς τους στάβλους.

    Πρόταση:
    Τα Δασαρχεία να παραχωρούν χώρους σε Δημόσια Δασική Έκταση σε Δασικούς Συνεταιρισμούς για στέγαση ζώων φόρτου, γιατί ενώ κατά το άρθρο 46 παρ. 5 του Ν.998/1979, επιτρέπεται η για περιορισμένο χρόνο, κατόπιν άδειας του οικείου δασάρχη, εγκατάσταση εντός δημοσίων δασών ή δασικών εκτάσεων, ποιμνιοστασίων, πτηνοτροφείων ή ΄΄άλλων συναφών εγκαταστάσεων΄΄ ως και μελισσοκομείων εις άπαντα τα δάση και τις δασικές εκτάσεις και κατά το άρθρο 1 του Π.Δ. 190/1981, ορίζεται η σειρά προτιμήσεως για την παραχώρηση της άδειας για την εγκατάσταση ποιμνιοστασίων, πτηνοτροφείων, μελισσοκομείων ή ΄΄άλλων συναφών εγκαταστάσεων΄΄ εντός του δάσους, αυτά (τα Δασαρχεία) αρνούνται με την αιτιολογία ότι ΄΄δεν είναι σύννομη η παραχώρηση, διότι δεν πρόκειται για εγκαταστάσεις ζωϊκής παραγωγής, συναφή με τις πτηνο-κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις΄΄ που αναφέρονται στον παραπάνω Νόμο και Π.Δ.
    Κακώς όμως αρνούνται, γιατί τόσο το γράμμα των παραπάνω διατάξεων – όπου γίνεται ενδεικτική και όχι αποκλειστική απαρίθμηση των σχετικών εγκαταστάσεων (ποιμνιοστασίων, πτηνοτροφείων, μελισσοκομείων), δεδομένου ότι αναφέρονται και ΄΄άλλες συναφείς΄΄ εγκαταστάσεις΄΄ – όσο και από στο σκοπό του νόμου – που είναι η παροχή διευκολύνσεων προς ανάπτυξη της εν γένει παραγωγικής διαδικασίας προς όφελος της εθνικής οικονομίας – προκύπτει ότι όχι μόνο δεν κωλύεται, αλλά τουναντίον επιβάλλεται ή χορήγηση άδειας εκ μέρους των Δασαρχείων για εγκατάσταση στάβλων εντός δασικών εκτάσεων για στέγαση (σταβλισμό) του ζωικού κεφαλαίου των Δασικών Συνεταιρισμών.
    Κατόπιν αυτών, είναι περίεργη και δεν στηρίζεται στο νόμο ή άρνηση των Δασαρχείων να χορηγήσει δημόσια δασική έκταση (σχετική άδεια) στους Δασικούς Συνεταιρισμούς, με τον αυθαίρετο ισχυρισμό ότι δήθεν ο νόμος επιτρέπει τη χορήγηση άδειας μόνο σε επιχειρήσεις ζωικής παραγωγής. Ο ισχυρισμός, άλλωστε , αυτός είναι αντίθετος με τους κανόνες της κοινή λογικής, αφού δέχεται το μείζον, τη διενέργεια δηλαδή αυτής καθεαυτής της παραγωγικής διαδικασίας εντός του δάσους και δεν δέχεται το έλασσον, δηλαδή την απλή διευκόλυνση της διαδικασίας αυτής.