• Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Κότσιφας' | 8 Σεπτεμβρίου 2016, 12:29

    Η παράγραφος 6 του άρθρου 82 επί τέλους, πολύ σωστά, επιχειρεί να φέρει στην επιφάνεια και να επιλύσει το έντονο αυτό πρόβλημα που υπάρχει για δεκαετίες (από την κατασκευή) και με τους Ν. 4014 και Ν. 4178 δεν μπορούσε να λυθεί (ασυνεννοησία μεταξύ των ιδιοκτητών μιας πολυκατοικίας). Ουσιαστικά με αυτή την διάταξη : α) δίνεται το δικαίωμα στον ενδιαφερόμενο ιδιοκτήτη, μιας οριζόντιας ιδιοκτησίας, ο οποίος δεν έχει την ευθύνη της κατασκευής της αυθαιρεσίας, (όπως και οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες του κτηρίου) να κάνει χρήση των ευεργετικών διατάξεων του νόμου, αποφεύγοντας υψηλά εκ των υστέρων πρόστιμα που μπορεί να προκύψουν β) επιτυγχάνεται η ανάδειξη και καταγραφή του υπάρχοντος πολεοδομικού προβλήματος γ) δεν αφαιρείται το δικαίωμα άλλων ιδιοκτητών του κτηρίου που έχουν την όποια διαφορετική γνώμη για πιθανή βλάβη των συμφερόντων τους, να προσφύγουν στην δικαιοσύνη η οποία είναι και η μόνη αρμόδια σ’ αυτές τις περιπτώσεις για την τελεσίδικη λύση του προβλήματος. Προσοχή όμως, για να λειτουργήσει στην πράξη η διάταξη αυτή, θα πρέπει να μην είναι υποχρεωτικός ο παράλληλος περιορισμός (6β). Ο περιορισμός αυτός, του οποίου ο έλεγχος μπορεί να μην είναι εφικτός, εξαιρεί αναίτια άπειρες περιπτώσεις (την συντριπτική πλειοψηφία) που πρέπει να δικαιούνται την χρήση της παραγράφου 6 όπως το παρακάτω κλασσικό παράδειγμα : το εμβαδόν μιας αποθήκης (οριζόντια ιδιοκτησία με χιλιοστά επί του οικοπέδου) στον υπόγειο όροφο πολυκατοικίας έχει μεγαλώσει εις βάρος του κοινόχρηστου και κοινόκτητου χώρου. Η αυθαιρεσία αυτή δεν επαναλαμβάνεται προβολικά στους άλλους ορόφους των οποίων η εσωτερική διαρρύθμιση είναι τελείως διαφορετική.