• Σχόλιο του χρήστη 'Μαργαρίτα' | 3 Οκτωβρίου 2016, 09:21

    Κλασική περίπτωση συνιδιοκτησίας που δεν μπορεί (;) να υπαχθεί στις προτεινόμενες διατάξεις. Πως αντιμετωπίζεται; Εντός αγροτεμαχίου, που ανήκει σε τέσσερις συνιδιοκτήτες, υπάρχουν τέσσερα ανεξάρτητα κτίσματα. Ένα από αυτά, μια τριώροφη κατασκευή, έχει ανεγερθεί από έναν από τους συνιδιοκτήτες, στον οποίο είχε αποδοθεί η αποκλειστική χρήση καθορισμένου τμήματος του γηπέδου και αναφέρεται στο συμβόλαιο αγοροπωλησίας, χωρίς να αποτελεί σύσταση στο ακίνητο. Ο παραπάνω ιδιοκτήτης έχει τρία ενήλικα τέκνα και καθένα «κατέχει» ένα όροφο από την παραπάνω τριώροφη οικοδομή αλλά χωρίς τίτλους. Τα τρία παιδιά δεν συμφωνούν να υπαχθούν όλοι στο νόμο και δημιουργείται πρόβλημα. Μπορεί να αντιμετωπιστεί; Μπορεί ένα από τα τέκνα να δηλώσει το οροφοδιαμέρισμά του, σύμφωνα με το εδάφιο την παρ.1.ε) ως νομέας και κάτοχος του αυθαιρέτου κτίσματος επί γηπέδου ή οικοπέδου χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας; Τι θα γίνει με τους κοινόχρηστους χώρους; Πως θα αντιμετωπιστεί όταν αιτηθεί έγκριση εργασιών στην ΥΔΟΜ, έπειτα από την ολοκλήρωση της υπαγωγής, εφόσον δεν έχει τίτλο ιδιοκτησίας αλλά θα διεκδικεί να μπορεί να επισκευάσει την δηλωμένη ιδιοκτησία του (για να μην αναρωτιέμαι για μεταβίβαση); Το πρόβλημα γίνεται πιο σύνθετο όταν αναφερθούμε στην υπαγωγή και των τεσσάρων κτισμάτων στο σύνολο του ακινήτου. Αν γινόταν σύσταση αυτοτελών ιδιοκτησιών στην αρχική μεγάλη ιδιοκτησία, σύμφωνα με το άρθ.82, παρ.1, τότε το προσύμφωνο μεταξύ των τριών τέκνων θα μπορούσε να προσεγγίσει μια λύση του προβλήματος. Όμως, σε αυτή τη λύση απαιτείται να δηλωθεί το σύνολο των αυθαίρετων κτισμάτων στο γήπεδο και να καταβληθεί το 30% του προστίμου, γεγονός που δεν το δέχονται όλοι οι συνιδιοκτήτες. Οπότε μένουν εκτός υπαγωγής και οι ελάχιστοι που το επιθυμούν. Αναγνωρίζεται η πρόθεση του νέου νομοσχεδίου αλλά δεν επαρκεί. Όσο θελκτικά και να γίνουν τα πρόστιμα, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν οι εξ’ αδιαιρέτου αυθαίρετες κατασκευές αν δεν ισχύσουν απλουστευμένες διαδικασίες επίλυσης των ιδιοκτησιακών θεμάτων, τουλάχιστον σε διαμορφωμένες καταστάσεις εδώ και 20ετία (εντός και εκτός σχεδίου). Συνεπώς, σήμερα προτείνεται όσα δεν μπορούν να υπαχθούν στις υπάρχουσες διατάξεις του νομοσχεδίου (λόγο ιδιοκτησιακού κωλύματος όχι λόγω άλλης απαγόρευσης) να συνιστούν μια νέα ιδιαίτερη κατηγορία. Έτσι θα διαμορφωθεί μια καλύτερη εικόνα του πλήθους των αυθαιρέτων και των περιοχών που πάσχουν. Θα γίνεται μια δήλωση σήμερα από τον πραγματικό ιδιοκτήτη, με μικρό παράβολο των 200-500 ευρώ (αναλόγως το μέγεθος αυθαιρέτου), δίνοντας στοιχεία της ιδιοκτησίας κατ’ εκτίμηση (εμβαδόν, χρήση, παλαιότητα, κ.α) χωρίς κόστος αποτύπωσης, προσδοκώντας μελλοντικά μια ευνοϊκή μεταχείριση όταν θα δύναται να υπαχθεί στις διατάξεις του νομοσχεδίου. Δεν τίθεται θέμα εξαίρεσης από κατεδάφισης σε αυτή τη κατηγορία. Θα είναι απλά θέμα οικειοθελούς απογραφής των αυθαίρετων κατασκευών. Παράλληλα θα προταθεί από νομικούς τρόπος επίλυσης απλά, γρήγορα και τελεσίδικα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Έχω διαπιστώσει ότι προτάσσεται το οικονομικό θέμα του προστίμου αλλά δεν είναι το ουσιαστικότερο. Ναι μεν το πρόστιμο είναι μεγάλο κόστος αλλά αν είχαν λύση και για τα υπόλοιπα ζητήματα θα τα προχωρούσαν με μια σειρά. Οι ιδιοκτήτες διστάζουν γιατί πληρώνοντας το πρόστιμο αποφεύγουν μόνο την επιβολή άλλου προστίμου. Δεν μπορούν να μεταβιβάσουν, δεν μπορούν να αιτηθούν άδεια δόμησης ή έγκριση εργασιών, κ.α. Ενώ απαιτούνται άλλα έξοδα όταν θα μπουν σε δικαστική διαδικασία να γίνουν αυτοτελείς ιδιοκτήτες, όταν θα ενταχθούν στο σχέδιο πόλης κ.α. Είναι λοιπόν θέμα αξιολόγησης προτεραιοτήτων στο κάθε ιδιοκτήτη …