• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΑΜΙΣΘΩΝ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ' | 20 Δεκεμβρίου 2017, 12:08

    Το άρθρο 20 περιέχει δύο αντιφατικές μεταξύ τους διατάξεις. Αφενός για το προσωπικό (δικαστικούς υπαλλήλους) των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων προβλέπεται η δυνατότητα μετάταξής τους στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης ή σε Δικαστήρια. Αφετέρου όμως για το προσωπικό των αμίσθων υποθηκοφυλακείων που προσλαμβάνεται χωρίς αξιολόγηση στο δημόσιο δεν υπάρχει καμία τέτοια πρόβλεψη. Ο λόγος που υπάρχει αυτή τη αντίφαση είναι ότι για τους μεν δικαστικούς υπαλλήλους των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων η ένταξη στον υπό ίδρυση φορέα δεν είναι καθόλου ελκυστική, ενώ αντιθέτως για τους υπαλλήλους των αμίσθων υποθηκοφυλακείων η ένταξη στον υπό ίδρυση φορέα συνιστά εκπλήρωση του αρχέγονου νεοελληνικού ονείρου της δημοσιοϋπαλληλοποίησης. Και πρέπει να σημειωθεί ότι και οι δύο ρυθμίσεις, δηλαδή και η δυνατότητα αποχώρησης των υπαλλήλων των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων και η άνευ όρων ένταξη στο νέο φορέα, αποτέλεσαν ακριβώς τα συνδικαλιστικά αιτήματα των εκπροσώπων των εκατέρωθεν κλάδων. Υπάρχει όμως και μια άλλη διαφορά: Το μεν προσωπικό των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων έχει μεγάλη εμπειρία από τη δημοσιοϋπαλληλικού χαρακτήρα διαχείριση των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων, όπου η ευθύνη διαχέεται στο σύνολο του προσωπικού με βάση τους κανόνες της δημοσιοϋπαλληλίας. Θα ήταν συνεπώς πολύτιμο για τη λειτουργία του νέου θεσμού. Το προσωπικό όμως των αμίσθων υποθηκοφυλακείων λειτουργούσε πάντοτε υπό τη σκέπη και την αποκλειστική ευθύνη του αμίσθου υποθηκοφύλακα, που ήταν και ο μόνος που έφερε ευθύνη με βάση το άρθρο 1344 ΑΚ, αποκλειομένης κάθε ευθύνης του Δημοσίου. Έτσι, όταν την 28η Σεπτεμβρίου 2017 εμμισθοποιήθηκαν (κρατικοποιήθηκαν) 20 υποθηκοφυλακεία, αυτά βρέθηκαν σε μεγάλες δυσχέρειες λειτουργίας και πολλά από αυτά ακόμη δυσκολεύονται να λειτουργήσουν. Οι ανεπάρκεια των υπαλλήλων των αμίσθων υποθηκοφυλακείων, που έως τότε διατείνονταν ότι τάχα «αυτοί» λειτουργούσαν τα άμισθα υποθηκοφυλακεία, λησμονώντας ότι υπήρχε ο άμισθος υποθηκοφύλακας που φρόντιζε για όλα, φάνηκε τότε ξεκάθαρα. Το νομοσχέδιο λοιπόν επιτρέπει να φύγουν οι έμπειροι υπάλληλοι των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων που γνωρίζουν καλά πώς να λειτουργήσουν το σύστημα υπό συνθήκες δημοσιοϋπαλληλίας – διότι ακριβώς θέλουν να φύγουν – και εντάσσει αντιθέτως άνευ όρων και αξιολόγησης στον υπό ίδρυση φορέα υπαλλήλους που απέδειξαν εμπράκτως ότι δεν ξέρουν πώς να λειτουργήσουν όταν τους ανατεθεί η ευθύνη, έστω και μειωμένη σε σχέση με αυτή του αμίσθου υποθηκοφύλακα υπό συνθήκες δημοσιοϋπαλληλίας. Διώχνει δηλαδή όσους αποδεδειγμένα πέτυχαν και κρατάει όσους αποδεδειγμένα δεν πέτυχαν στη διαχείριση υπηρεσιών καταχώρισης εμπραγμάτων δικαιωμάτων. Σήμερα διαμαρτύρονται κάποιοι υπάλληλοί μας και κυρίως οι εκπρόσωποί τους διότι το νομοσχέδιο τους αποκαλεί «βοηθητικούς». Θίχθηκε φαίνεται η αξιοπρέπειά τους. Όταν όμως οι ίδιοι συμμάχησαν με τους εχθρούς του νομικού κόσμου, με όσους απροκάλυπτα εχθρεύονταν όλο τον προηγούμενο καιρό αυτούς που τους προσέλαβαν και τους προσέφεραν ασφαλή και καλοπληρωμένη εργασία, αυτό δεν ήταν αναξιοπρεπές, κατά τη γνώμη τους. Και όταν μάλιστα πρόσφεραν στους εχθρούς του νομικού κόσμου την αναγκαία για αυτούς νομιμοποίηση έναντι της σημερινής κυβέρνησης, που έβλεπε με πολιτική συμπάθεια την επαγγελματική τους τάξη. Δέχθηκαν, δηλαδή, προθύμως να εργαλειοποιηθούν από την ισόβια ομάδα της Κτηματολόγιο Α.Ε./ΕΚΧΑ/προσεχώς «Ο.Ε.Κτ.» για να πλήξουν πολιτικά τις παραχωρημένες δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες τόσα χρόνια εργάζονταν. Ας μην παραπονιούνται, λοιπόν, σήμερα που τους χαρακτηρίζουν «βοηθητικούς». Έτσι τους έβλεπαν εξαρχής. Με λίγη συνδικαλιστική επιμονή ακόμη ίσως απαλειφθεί ο μειωτικός αυτός χαρακτηρισμός, αν ποτέ έλθει το νομοσχέδιο στη Βουλή. Τόση χάρη άλλωστε τους οφείλει η ισόβια ομάδα της Κτηματολόγιο Α.Ε./ΕΚΧΑ/προσεχώς «Ο.Ε.Κτ.».