• Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΑ ΤΖΙΝΙΕΡΗ, άμισθη υποθηκοφύλακας Παλαιού Φαλήρου' | 20 Δεκεμβρίου 2017, 14:51

    To σχέδιο νόμου αυτό είναι το τρίτο στην σειρά από το 2014 έως σήμερα, το οποίο τίθεται σε δημόσια διαβούλευση και αφορά στην κατάργηση του λειτουργήματος και του επαγγέλματος του αμίσθου υποθηκοφύλακα: - 2014: de facto κατάργηση, μέσω οικονομικού στραγγαλισμού, με βάση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών. - 2016: de jure κατάργηση με βάση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης μαζικής κρατικοποίησης όλων των αμίσθων υποθηκοφυλακείων της χώρας. - Σήμερα: κατάργηση με μια απλή διοικητική πράξη του Δ.Σ. ενός ΝΠΔΔ που συστήνεται δια του παρόντος σχεδίου νόμου και υπάγεται σε άλλο Υπουργείο από αυτό που είναι αρμόδιο για το καταργούμενο λειτούργημα και επάγγελμα. Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών νομοθετικών πρωτοβουλιών: παντελής αποκλεισμός των αμίσθων υποθηκοφυλάκων από τη διαδικασία νομοθέτησης, πόλεμος λάσπης και φθοράς, προκειμένου να νομιμοποιηθεί ο αποκλεισμός αυτός και να αποπροσανατολισθούν οι αποκλειόμενοι, ελάχιστος χρόνος δημόσιας διαβούλευσης, ακραιφνής αντισυνταγματικότητα των προτεινομένων ρυθμίσεων, παντελής έλλειψη γνώσης των συντακτών των σχεδίων για τα σοβαρότατα πρακτικά ζητήματα που δημιουργούνται (καθότι άσχετοι με την καθημερινή συναλλαγή) και, φυσικά, επίκληση κατεπείγουσας μνημονιακής υποχρέωσης. Δεν προτίθεμαι να επεκταθώ, τα σχόλια της Ένωσής μας, αλλά και πολλών συναδέλφων μου είναι αρκούντως αναλυτικά και εμπεριστατωμένα. Δεν μπορώ, ωστόσο, να μην κάνω μία σύντομη αναφορά σε αυτό το Σύνταγμα που κανείς δε φαίνεται να υπολογίζει, αλλά οι διατάξεις του καθιστούν δεδομένες μαζικές προσφυγές κατά αναρίθμητων διοικητικών πράξεων, που προβλέπεται να εκδοθούν προς υλοποίηση των προτεινομένων ρυθμίσεων. Προφανώς και δεν είναι αυτό το forum να αναφέρουμε τους πάμπολλους λόγους αντισυνταγματικότητας του σχεδίου νόμου, που από μεταρρύθμιση θα καταλήξει μετά βεβαιότητας σε «φιάσκο», πριν καν τεθούν τα νομικά ζητήματα, απλά και μόνο λόγω των πρακτικών ζητημάτων που θα τεθούν και τα οποία δεν έχουν ούτε καν φανταστεί οι συντάκτες του σχεδίου. Ωστόσο, το θεμελιώδες νομικό ζήτημα πρέπει να λεχθεί: σύμφωνα με το Σύνταγμα, λοιπόν η καταχώριση των εμπραγμάτων δικαιωμάτων ανήκει στη δικαστική εξουσία. Για το λόγο αυτό, ο θεσμός των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων, του αμίσθου υποθηκοφύλακα και του συμβολαιογράφου είναι ενταγμένα στις διατάξεις περί δικαστικής εξουσίας. Οι δύο θεσμοί, Υποθηκοφυλακεία και Κτηματολόγιο, προβλέπονται ξεχωριστά στο Σύνταγμα, οι δε διατάξεις του Συντάγματος είναι ΟΛΕΣ ισότιμες μεταξύ τους, καμία δεν υπερτερεί της άλλης. Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, το συνιστώμενο ΝΠΔΔ υπό το Υπουργείο Περιβάλλοντος «ρουφάει» την αρμοδιότητα των υποθηκοφυλακείων, ακόμη και για περιοχές στις οποίες δεν λειτουργεί καν το σύστημα του κτηματολογίου και επομένως καμία αρμοδιότητα του κτηματολογίου δεν υφίσταται. Καθιστά, έτσι το άρθρο 92 παρ. 4 Σ., παντελώς κενό περιεχομένου, την ώρα που η αρμοδιότητα των υποθηκοφυλακείων δεν έχει καν εξαντληθεί, καθώς μέχρι σήμερα έχει κτηματογραφηθεί λιγότερο από το 8% της έκτασης της χώρας. Αναρωτιέται κανείς πώς ακριβώς και με ποια αιτιολογία θα μπορέσει ένα δικαστήριο να αιτιολογήσει με όρους συνταγματικούς αυτή τη θεσμική… «παράκαμψη». Ο νέος Οργανισμός παίρνει όλες τις αρμοδιότητες των υποθηκοφυλακείων (άρθρο 1), παίρνει όλα τα έσοδά τους (άρθρα 6 και 7), δημεύει ακόμη και τον εξοπλισμό των αμίσθων υποθηκοφυλάκων που έχει αποκτηθεί από τους ίδιους, με τιμολόγια στο όνομά τους και τους ανήκει κατά κυριότητα (άρθρα 38 και 39). Ταυτόχρονα δε, δεν αναλαμβάνει καμία υποχρέωσή τους. Ενδεικτικό του «ρουφήγματος» ενός ολόκληρου θεσμού που επιχειρεί ο νέος Οργανισμός, που φαίνεται κομμένος και ραμμένος στα διαχρονικά σχέδια της ΕΚΧΑ Α.Ε., είναι ότι ο νέος φορέας αναλαμβάνει μόνο τις υποχρεώσεις και εκκρεμείς δίκες της ΕΚΧΑ Α.Ε., αλλά καμία από τις υποχρεώσεις και εκκρεμείς δίκες των αμίσθων και εμμίσθων υποθηκοφυλάκων που προέκυψαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Δηλαδή, η ΕΚΧΑ Α.Ε., που δεν τίθενται καν σε εκκαθάριση, «καθαρίζει» από κάθε υποχρέωση, ενώ οι άμισθοι υποθηκοφύλακες εξακολουθούν να ευθύνονται προσωπικά ως ιδιώτες ακόμη και για διενέξεις που αφορούν σε χρήματα που έχουν αποδοθεί στο Δημόσιο, η δε ευθύνη των εμμίσθων υποθηκοφυλάκων εξακολουθεί να βαρύνει το Δημόσιο απευθείας, και όχι το νέο φορέα. Εν ολίγοις, ο νέος Φορέας αναλαμβάνει το ενεργητικό των υποθηκοφυλακείων, αλλά όχι το παθητικό, κατά προφανή παραβίαση πλείστων διατάξεων του Συντάγματος. Για ποια συνένωση, λοιπόν, μιλάμε; Εδώ πρόκειται περί θεσμικής «υφαρπαγής»!