Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δέσποινα Βώκου' | 8 Σεπτεμβρίου 2018, 15:28

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αυτό το σχέδιο ΠΔ ήρθε πολύ καθυστερημένο, αλλά τουλάχιστον ήρθε. Στο μεταξύ, κατά τη φάση του νομικού κενού, άδειες δίνονταν σχεδόν για ο,τιδήποτε μέσα στο Εθνικό Πάρκο. Σήμερα, εκπρόσωποι της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας δηλώνουν ότι το σχέδιο ΠΔ οδηγεί στην ερημοποίηση αντί στην ανάπτυξη του Εθνικού Πάρκου. Δεν γνωρίζω πώς έφθασαν σε αυτό το ανυπόστατο επιχείρημα. Το Εθνικό Πάρκο προστατεύεται για να συνεχίσει να υπάρχει. Και υπάρχοντας να παρέχει όλες τις οικοσυστημικές υπηρεσίες που αναμένουν από αυτό η τοπική κοινωνία και οι παραγωγοί της περιοχής, με δραστηριότητες στη στεριά ή στο νερό, όπως και η διπλανή μεγαλούπολη, όχι μόνο σήμερα αλλά και αύριο. Οι πολιτικοί βλέπουν το αύριο με ορίζοντα τετραετίας, η υπόλοιπη ανθρωπότητα με ορίζοντα γενιάς. Για να διασφαλιστεί το αύριο των παιδιών μας, η διαχείριση των φυσικών πόρων δεν μπορεί να είναι ληστρική. Αν δεν προστατευτεί επαρκώς το Εθνικό Πάρκο, θα έρθει η μέρα - μάλλον δεν θα αργήσει σε αυτή την εποχή της κλιματικής αλλαγής - που θα ζήσει η περιοχή και η κοινωνία της μεγάλες περιβαλλοντικές και ίσως και ανθρώπινες απώλειες. Τότε θα έρθει η ερημοποίηση. Και τότε όλοι θα ψάχνουν για ευθύνες, όπως κάτω στην Αττική. Επιτέλους, είναι καιρός να σταματήσουν οι τοπικές μικροπολιτικές γύρω από τη φύση και το περιβάλλον και να προχωρήσει αυτό το ΠΔ, με ενδεχόμενες μικροτροποποιήσεις που δεν αντιβαίνουν τον πυρήνα των προβλέψεών του. Αυτό το ΠΔ είναι προϊόν συμβιβασμού και επεξεργασίας μακράς διάρκειας. Έχει στοιχεία που σαφώς μειώνουν περιορισμούς προηγούμενων νομικών κειμένων, μεταξύ των οποίων και εξαιρέσεις πρώην προστατευόμενων περιοχών, όπως και άλλα που τους αυξάνουν. Δεν έχει κανένα νόημα η ανάκλησή του για νέα φάση διαβούλευσης. Διαβουλεύσεις σχετικά με την προστασία της περιοχής γίνονται για πάνω από 30 χρόνια. Είναι επιτέλους καιρός κάποιοι να πάρουν αποφάσεις. Θα έχουν τεράστιες ευθύνες αν δεν το κάνουν. Λένε μερικοί ότι δεν προσδιορίζονται με σαφήνεια οι ήπιες δραστηριότητες και ότι αυτό προβληματίζει. Πάντως, κάλυψη δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων από γιγαντιαίες αποθήκες ή συνεργεία βαρέων οχημάτων ή μονάδες επεξεργασίας βοθρολυμάτων, για τα οποία δόθηκαν άδειες, δεν είναι ήπιες δραστηριότητες. Το ΠΔ μεριμνά για την ευημερία της κοινωνίας της περιοχής και για τους παραγωγικούς φορείς. Αλλά δεν μπορούν, δεκαετίες μετά την κήρυξή της ως προστατευόμενης, κάποιοι να ασκούν με τον ίδιο τρόπο τις δραστηριότητές τους. Για παράδειγμα, κτηνοτροφικές μονάδες στην κοίτη ποταμών δεν συνάδουν με καθεστώς προστασίας. Δεν συνάδουν και με προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Χρόνια τώρα οι ιδιοκτήτες τους γνωρίζουν ότι θα πρέπει να απομακρυνθούν. Ποτέ δεν θα το κάνουν αν κάποιοι συνεχίσουν να χαϊδεύουν. Ανάλογα ισχύουν και για άλλες δραστηριότητες. Είναι πάντως αλήθεια ότι αυτό το ΠΔ δίνει σημαντικές αρμοδιότητες στον Φορέα Διαχείρισης (ΦΔ). Για να μπορέσει να τις ασκήσει θα πρέπει να ληφθεί σοβαρή μέριμνα για τη λειτουργία του. Οι περιπτωσιακές λύσεις οκτάμηνων προσλήψεων προσωπικού, η απουσία σαφούς πλαισίου χρηματοδότησης, η απουσία κατάλληλα οργανωμένης υποστηρικτικής κεντρικής υπηρεσίας στο Υπουργείο και άλλα πολλά (γνωστά επί μακρόν σε διοίκηση και εργαζόμενους του ΦΔ) δημιουργούν μεγάλα προβλήματα. Αν αυτά δεν αντιμετωπιστούν σοβαρά, δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί το προβλεπτά υψηλό νέο διαχειριστικό κόστος. Οι αναγκαίες διαδικασίες θα καθυστερούν ανεπίτρεπτα και θα δημιουργείται αίσθημα δυσφορίας και απέναντι στον ΦΔ και απέναντι στην προστατευόμενη περιοχή. Ας λάβουν υπόψη τους και αυτό εκείνοι που νομοθετούν και παίρνουν αποφάσεις. Να κλείσω αυτό το σχόλιο λέγοντας ότι η ακεραιότητα μιας περιοχής και των επιμέρους στοιχείων και λειτουργιών της είναι το μεγάλο ζητούμενο ενός ΠΔ που αφορά στην προστασία της: για να συνεχίσει η εκεί φύση να παρέχει καθαρό νερό, καθαρό αέρα, γόνιμο έδαφος, να συμβάλει άμεσα ή έμμεσα στην υγεία, τόσο φυσική όσο και ψυχική, και να δίνει δυνατότητες σε πολλές δραστηριότητες να ασκούνται ταυτόχρονα, χωρίς η μία να επιδρά αρνητικά, να επιβαρύνει ή να αναστέλλει την άλλη, και φυσικά για να συνεχίσει να υπάρχει η εκεί φύση ως βιοποικιλότητα, ως οικότοποι, ως τοπία και όχι μόνο ως φυσικοί πόροι προς εκμετάλλευση ή έστω προς απόλαυση. Δέσποινα Βώκου - Πρόεδρος Τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ, πρώτη Πρόεδρος ΦΔ Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα (2003-2006)