I. Ζώνες ΑΠ1, ΑΠ2, – Περιοχές Απόλυτης Προστασίας της Φύσης.
Αφορούν τα εκβολικά συστήματα των ποταμών Αλιάκμονα και Αξιού. Αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των υγροτοπικών οικοσυστημάτων του Εθνικού Πάρκου και χρήζουν απόλυτης προστασίας. Οποιαδήποτε μόνιμη ή περιοδικά εμφανιζόμενη νησίδα εντός της θαλάσσιας περιοχής της ζώνης προστασίας της φύσης ΠΦΑ1, υπάγεται επίσης σε καθεστώς απόλυτης προστασίας της φύσης (ΑΠ).
Ι.1.Εντός των ζωνών ΑΠ1 και ΑΠ2, όπως και επί των περιοδικά εμφανιζόμενων νησίδων στη ζώνη ΠΦΑ1:
1.Οι περιοχές αυτές υπόκεινται σε αυστηρή φύλαξη από τις αρμόδιες υπηρεσίες σε συνεργασία με το προσωπικό του Φορέα Διαχείρισης.
2.Απαγορεύεται κάθε δραστηριότητα. Κατ’ εξαίρεση, μπορεί να επιτρέπονται, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις του οικείου σχεδίου διαχείρισης και μέχρι την εκπόνηση σχεδίου διαχείρισης με σύμφωνη γνώμη του Φορέα:
α) η διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών, κατόπιν άδειας από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
β) η εκτέλεση εργασιών που κρίνονται απολύτως αναγκαίες για τη μη αλλοίωση εκείνων των χαρακτηριστικών που διασφαλίζουν τη διατήρηση των προστατευόμενων ειδών ή οικοτόπων.
II. Ζώνες ΠΦΑ1, ΠΦΑ2, ΠΦΑ3, ΠΦΑ4, ΠΦΑ5, ΠΦΑ6, ΠΦΑ7, ΠΦΑ8 – Περιοχές Προστασίας της Φύσης.
Αφορούν τα υγροτοπικά και παράκτια οικοσυστήματα του Εθνικού Πάρκου και περιλαμβάνουν λιμνοθάλασσες, ποτάμια και θαλάσσια συστήματα.
Οποιαδήποτε μόνιμη ή περιοδικά εμφανιζόμενη νησίδα εντός της θαλάσσιας περιοχής της ζώνης προστασίας της φύσης ΠΦΑ1,υπάγεται σε καθεστώς απόλυτης προστασίας της φύσης (ΑΠ).
ΙΙ.1. Εντός των ζωνών ΠΦΑ1, ΠΦΑ2, ΠΦΑ3, ΠΦΑ4, ΠΦΑ5, ΠΦΑ6, ΠΦΑ7, ΠΦΑ8:
1. Στις περιοχές αυτές προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον από κάθε δραστηριότητα ή επέμβαση, που μπορεί να μεταβάλει ή να αλλοιώσει τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του.
2. Κατ’ εξαίρεση, μπορεί να επιτρέπονται, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις του οικείου σχεδίου διαχείρισης και μέχρι να εκπονηθεί το σχέδιο διαχείρισης, με σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης:
α) η διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών κατόπιν άδειας από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
β) η εκτέλεση εργασιών που κρίνονται απολύτως αναγκαίες για τη μη αλλοίωση εκείνων των χαρακτηριστικών που διασφαλίζουν τη διατήρηση των προστατευτόμενων ειδών ή/και οικοτόπων.
γ) η άσκηση ήπιων ασχολιών και δραστηριοτήτων, εφόσον δεν έρχονται σε αντίθεση με τους σκοπούς προστασίας.
ΙΙ.2.Επιπλέον των αναφερομένων στην παράγραφο ΙΙ.1 του παρόντος:
ΙΙ.2.α. Στη ζώνη ΠΦΑ1:
1. α) Στο σύνολο της θαλάσσιας περιοχής της ζώνης ΠΦΑ1 επιτρέπεται η οστρακοκαλλιεργητική δραστηριότητα. Επιτρέπονται οι χερσαίες εγκαταστάσεις υποστήριξής της στις περιοχές του Δήμου Δέλτα, οι οποίες έχουν κατασκευαστεί με χρηματοδότηση από κοινοτικά προγράμματα μετά από έγκριση περιβαλλοντικών όρων (ΚΥΑ 70982/24-12-1999 και 70983/24-12-1999).
β) Η συντήρηση, βελτίωση, συμπλήρωση ή ο εκσυγχρονισμός των μονάδων των οστρακοκαλλιεργειών πραγματοποιείται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και τους περιβαλλοντικούς όρους, που θα εγκριθούν μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης.
γ) Επιβάλλεται η συλλογή και απομάκρυνση από τη χερσαία και θαλάσσια περιοχή παντός είδους υπολειμμάτων από την παραγωγή, διαλογή, διαμετακόμιση και παντός είδους τυποποίηση των προϊόντων των παραπάνω δραστηριοτήτων με ευθύνη των διενεργούντων τις παραπάνω δραστηριότητες και των αρμόδιων φορέων και η άσκηση τακτικών ελέγχων από τις αρμόδιες υπηρεσίες για τη συμμόρφωση με τα προαναφερόμενα.
δ) Επιτρέπεται η συνέχιση της λειτουργίας, η συντήρηση και βελτίωση των δύο υφιστάμενων αλιευτικών καταφυγίων Χαλάστρας και Λουδία.
ε) Είναι δυνατή η νόμιμη δημιουργία επιπλέον χερσαίων και θαλάσσιων εγκαταστάσεων οστρακοκαλλιέργειας, χώρων ελλιμενισμού και κάθε άλλης απαραίτητης για την εξυπηρέτηση της δραστηριότητας του παραγόμενου προϊόντος, εντός εγκεκριμένης ΠΟΑΥ και μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης. Στην ΠΟΑΥ θα περιλαμβάνονται και όλα τα υφιστάμενα έργα και εγκαταστάσεις.
2. Επιβάλλεται η συντήρηση και επισκευή των προστατευτικών αναχωμάτων και των επ’ αυτών υφιστάμενων δρόμων.
3. Επιτρέπεται η συνέχιση της λειτουργίας του υφιστάμενου αντλιοστασίου στην λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου.
4. Επιτρέπονται οι μη μόνιμες υποδομές εστίασης μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης και σύμφωνα με τις διατάξεις του Σχεδίου Διαχείρισης, σχετικά με τη θέση τον αριθμό και το μέγεθος των υποδομών αυτών.
5. Επιτρέπεται η συντήρηση και επισκευή του πεζόδρομου, που διασχίζει τη λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου και των συνοδών έργων αυτού ως υποδομή αναψυχής των επισκεπτών.
6. Επιτρέπονται οι εργασίες συντήρησης – επισκευής του φάρου του Δέλτα του Αξιού καθώς και οι εργασίες συντήρησης του υφιστάμενου δρόμου. Οι όροι για την πρόσβαση επισκεπτών μέσω του υφιστάμενου οδικού δικτύου στο φάρο θα καθορισθούν από το Σχέδιο Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.
7. Επιτρέπεται η συλλογή βενθικών οργανισμών από το υπόστρωμα της παραλιακής ζώνης, μετά από σχετική άδεια και σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης στο πλαίσιο του Σχεδίου Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.
8. Επιτρέπεται η πλεύση επαγγελματικών και ερασιτεχνικών πλωτών μέσων στον ποταμό Λουδία και η επαγγελματική αλιεία στο τμήμα του ποταμού που εμπίπτει στο Εθνικό Πάρκο, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
9. Επιτρέπεται η επίσκεψη στον ποταμό Αλιάκμονα προς αναψυχή με πλωτά μέσα, στο τμήμα του που εμπίπτει στο Εθνικό Πάρκο, μετά από άδεια του Φορέα Διαχείρισης και η ερασιτεχνική αλιεία σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, στο πλαίσιο του Σχεδίου Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.
10. Συνεχίζεται η μεταφροντίδα του αποκατεστημένου ΧΑΔΑ Κλειδίου στη θέση «Έλος», σύμφωνα με την εγκεκριμένη ΤΜΠΑ και την οριστική μελέτη του έργου.
11. Επιτρέπεται η διατήρηση, συντήρηση και επισκευή των υφιστάμενων υποδομών φύλαξης και παρατήρησης (πέτρινο φυλάκιο και ψηλό ξύλινο παρατηρητήριο), που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του δέλτα του Αξιού.
ΙΙ.2.β. Στη ζώνη ΠΦΑ2:
1. Επιβάλλεται η συντήρηση των αναχωμάτων, η αναδημιουργία και συντήρηση χαλικόστρωτων οδών πρόσβασης -διέλευσης στη στέψη τους και η φύτευση των πρανών τους με αυτόχθονα είδη.
2. Επιτρέπεται η συντήρηση και αντικατάσταση υφιστάμενων γεφυρών κατά μήκος του ποταμού Αξιού.
3. Επιτρέπεται η βόσκηση, ως μέσο διαχείρισης των ενδιαιτημάτων στην πλημμυρική κοίτη του ποταμού Αξιού, πλην των πρανών και της στέψης των αναχωμάτων προστασίας του ποταμού, σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.
ΙΙ.2.γ. Στη ζώνη ΠΦΑ3, στην οποία περιλαμβάνονται οι παλιές κοίτες του ποταμού Αξιού (παλαιομάνες με την ονομασία «Μεγάλος Βαρδάρης» και «Μικρός Βαρδάρης»).
1. Επιτρέπεται η χρήση του νερού για λόγους άρδευσης μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.
2. Επιτρέπεται η δημιουργία ελαφρών υποδομών ημερήσιας αναψυχής και πεζοπορικού τουρισμού και η τοποθέτηση οριοδεικτών, μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης, σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.
3. Επιτρέπεται η οριοθέτηση των παλιομάνων με φυτοφράκτες, σε ζώνη κατ’ ελάχιστον πλάτους 5 μέτρων, με αυτόχθονα είδη, σε συνεργασία με τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες και μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης.
4. Κάθε άλλη χρήση ή δραστηριότητα απαγορεύεται.
ΙΙ.2.δ. Στη ζώνη ΠΦΑ4:
1. Επιτρέπεται η ολοκλήρωση, συντήρηση, βελτίωση και αντικατάσταση σε περίπτωση φθοράς τους των υφιστάμενων έργων του Περιβαλλοντικού Πάρκου Γαλλικού.
2. Επιτρέπεται η βόσκηση μόνο ως μέσο διαχείρισης των ενδιαιτημάτων, υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 του παρόντος.
3. Επιτρέπονται ήπιες δραστηριότητες αναψυχής, όπως π.χ. ερασιτεχνική αλιεία, περιήγηση με ποδήλατα, φωτογράφιση και η δημιουργία μη μόνιμων υποδομών ημερήσιας αναψυχής και πεζοπορικού τουρισμού, σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.
4. Επιβάλλεται η συντήρηση και επισκευή του προστατευτικού παράκτιου αναχώματος και του επ’ αυτού υφιστάμενου δρόμου.
ΙΙ.2.ε. Στη ζώνη ΠΦΑ5 περιλαμβάνεται το υγροτοπικό σύμπλεγμα της λιμνοθάλασσας Αλυκής Κίτρους.
Εντός της ζώνης δεν επιτρέπεται καμία αλλαγή χρήσης γης και διατηρούνται ως έχουν οι υφιστάμενες χρήσεις στο σύνολο της ζώνης. Συγκεκριμένα:
1. Επιτρέπονται οι εργασίες συντήρησης – επισκευής του φάρου στο Ακρωτήριο Αθερίδα.
2. Επιτρέπεται η συνέχιση της λειτουργίας της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε.» με σκοπό την παραγωγή άλατος και η συντήρηση και εκσυγχρονισμός όλων των αναγκαίων έργων και υποδομών που βρίσκονται στην παραχωρηθείσα έκταση προς την εν λόγω εταιρεία, με την προϋπόθεση της μη αλλοίωσης ή επιβάρυνσης του λιμναίου και υγροτοπικού οικοσυστήματος. Απαραίτητη είναι η διασφάλιση των φυσικών διεργασιών του οικοσυστήματος και των οικολογικών απαιτήσεων των σημαντικών ειδών χλωρίδας και πανίδας και ιδιαίτερα της ορνιθοπανίδας και η παρουσία νερού στην κατακλυζόμενη έκταση των αμμοθινών (ανατολικά της παραχωρηθείσας έκτασης του ακρωτηρίου Αθερίδα), Για τη συνέχιση της λειτουργίας της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε.» απαιτείται επικαιροποίηση των περιβαλλοντικών όρων της εγκατάστασης. Στην ΑΕΠΟ θα περιλαμβάνονται όροι για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και τη διακύμανση της οικολογικής στάθμης της λιμνοθάλασσας Αλυκής Κίτρους, λαμβάνοντας υπόψη σχετική έρευνα που έχει εκπονήσει ο Φορέας Διαχείρισης.
3. Απαγορεύεται η κίνηση οχημάτων στο σύνολο της ζώνης, πλην των οχημάτων του Φορέα Διαχείρισης και των οχημάτων της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε. στην παραχωρηθείσα σε αυτή έκταση προς εκτέλεση των εργασιών λειτουργίας της.
4. Απαγορεύεται η διανυκτέρευση των επισκεπτών και η ελεύθερη κατασκήνωση στο σύνολο της ζώνης ΠΦΑ5.
5. Επιτρέπονται η ημερήσια αναψυχή,η λήψη θαλάσσιων λουτρών και λασπόλουτρων καθώς και η δημιουργία των απαραίτητων μη μόνιμων υποδομών προς εξυπηρέτηση τους, μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης.
ΙΙ.2.στ. Στη ζώνη ΠΦΑ6:
1. Επιτρέπεται η συντήρηση, επισκευή και βελτίωση του πέτρινου παρατηρητήριου και των δύο ξύλινων περιπτέρων που βρίσκονται στον υγρότοπο της Νέας Αγαθούπολης.
2. Συνεχίζεται η μεταφροντίδα του αποκατεστημένου ΧΑΔΑ Αιγινίου στη θέση «Λιμνούλα» σύμφωνα με την εγκεκριμένη ΤΜΠΑ και την οριστική μελέτη του έργου.
3. Επιβάλλεται η κατεδάφιση των εγκαταστάσεων της πίστας αγώνων αυτοκινήτου Αιγινίου, της αυθαίρετης λιμενικής εγκατάστασης,κάθε αυθαίρετου καναλιού παροχέτευσης νερού και κάθε άλλης αυθαίρετης εγκατάστασης, με την υποχρέωση αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος εντός των επόμενων δύο (2) ετών από τη δημοσίευση του παρόντος. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των υπαίτιων, επιβάλλονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις.
ΙΙ.2.ζ. Στη ζώνη ΠΦΑ7:
1. Επιτρέπεται η λειτουργία των υφιστάμενων αντλιοστασίων του ΤΟΕΒ Χαλάστρας, καθώς και η συντήρηση, επισκευή και εκσυγχρονισμός τους.
2. Επιτρέπεται η συντήρηση και επισκευή του προστατευτικού παράκτιου αναχώματος και του επ’ αυτού υφιστάμενου δρόμου.
IΙΙ. Ζώνες ΠΦΒ1, ΠΦΒ2, ΠΦΒ3, ΠΦΒ4, ΠΦΒ5, ΠΦΒ6, ΠΦΒ7 – Περιοχές Προστασίας της Φύσης.
Αφορούν τα χερσαία τμήματα των οικοσυστημάτων που γειτνιάζουν με το υγρό στοιχείο του Εθνικού Πάρκου..
ΙΙΙ.1.Στις ζώνες ΠΦΒ1, ΠΦΒ2, ΠΦΒ3, ΠΦΒ4, ΠΦΒ5, ΠΦΒ6, ΠΦΒ7:
1. Στις περιοχές αυτές προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον από κάθε δραστηριότητα ή επέμβαση, που μπορεί να μεταβάλει ή αλλοιώσει τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του.
2. Κατ’ εξαίρεση, μπορεί να επιτρέπονται, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις του οικείου Σχεδίου Διαχείρισης και μέχρι να εκπονηθεί αυτό με σύμφωνη γνώμη του Φορέα διαχείρισης:
α) η διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών, κατόπιν άδειας από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
β) η εκτέλεση εργασιών, που κρίνονται απολύτως αναγκαίες για τη μη αλλοίωση εκείνων των χαρακτηριστικών, που διασφαλίζουν τη διατήρηση των προστατευτόμενων ειδών ή/και οικοτόπων.
γ) η άσκηση ήπιων ασχολιών και δραστηριοτήτων, εφόσον δεν έρχονται σε αντίθεση με τους σκοπούς προστασίας.
δ) η οργανωμένη επίσκεψη στα χερσαία, ποτάμια και θαλάσσια τμήματα των ζωνών ΠΦΒ, με σκοπό την περιβαλλοντική εκπαίδευση, την παρατήρηση της φύσης, την αναψυχή μετά από έγκριση του Φορέα Διαχείρισης.
3. Επιτρέπεται η συντήρηση και επισκευή των προστατευτικών αναχωμάτων των ποταμών και των επ’ αυτών υφιστάμενων χαλικόστρωτων δρόμων.
4. Επιτρέπεται η άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας μόνο στις υφιστάμενες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και απαγορεύεται κάθε νέο έργο επέκτασης της γεωργικής γης.
5. Επιτρέπονται τα έργα συντήρησης του υφιστάμενου αρδευτικού – αποστραγγιστικού δικτύου.
6. Επιτρέπεται η χρήση των νομίμως υφιστάμενων γεωργικών αποθηκών κατά την έκδοση του παρόντος.
7. Επιτρέπεται η βόσκηση μόνο ως μέσο διαχείρισης των ενδιαιτημάτων, υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 του παρόντος.
ΙΙΙ.2.Επιπλέον των αναφερομένων στην παράγραφο ΙΙΙ.1 του παρόντος:
ΙΙΙ.2.α. Στις ζώνεςΠΦΒ1 και ΠΦΒ2:
1. Επιτρέπονται τα υδραυλικά έργα (άρση προσχώσεων, ενίσχυση αναχωμάτων) υπό τις προϋποθέσεις που τίθενται στο άρθρο 5 παρ. 3 του παρόντος.
2. Απαγορεύονται μόνιμες εγκαταστάσεις για την άσκηση της γεωργικής και κτηνοτροφικής δραστηριότητας.
3. Απαγορεύεται η εκχέρσωση, η επίχωση και η καλλιέργεια των εδαφών που βρίσκονται στις παλαιές κοίτες του Αλιάκμονα εντός της ζώνης ΠΦΒ1. Επιτρέπεται ο περιοδικός καθαρισμός τους, μόνο για λόγους παροχετευτικότητας και αποστράγγισης των εδαφών, μετά από σχετική μελέτη και με τη σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης.
ΙΙΙ.2.β. Στη ζώνη ΠΦΒ3:
1. Επιτρέπονται τα υδραυλικά έργα (άρση προσχώσεων, ενίσχυση αναχωμάτων), υπό τις προϋποθέσεις που τίθενται στο άρθρο 5, παρ. 3 του παρόντος.
2. Συνεχίζεται η μεταφροντίδα του αποκατεστημένου ΧΑΔΑ Κυμίνων στη θέση «Κεντρικό», σύμφωνα με την εγκεκριμένη ΤΜΠΑ και την οριστική μελέτη του έργου.
ΙΙΙ.2.γ. Στη ζώνη ΠΦΒ4:
1. Επιτρέπεται η διενέργεια υπαίθριων εκδηλώσεων, που συνδέονται με τις παραδόσεις της περιοχής, με την προϋπόθεση χρήσης μη μόνιμων υποδομών για το σκοπό αυτό και την αποκατάσταση της περιοχής των εκδηλώσεων μετά το πέρας τους στην προτέρα κατάσταση και χρήση.
2. Επιτρέπεται η συνέχιση της λειτουργίας, η συντήρηση και τυχόν επέκταση του νεκροταφείου Ανατολικού.
3. Επιτρέπεται η συνέχιση λειτουργίας της υφιστάμενης εγκατάστασης αμμοληψίας.
4. Επιβάλλεται να μετεγκατασταθούν εκτός της ζώνης οι υφισταμένες εγκαταστάσεις κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων, σύμφωνα με το διαχειριστικό σχέδιο βόσκησης και εντός προθεσμίας δύο (2) ετών από τη δημοσίευση του παρόντος.
5. Συνεχίζεται η μεταφροντίδα του αποκατεστημένου ΧΑΔΑ Χαλάστρας στη θέση «Τσιμπού Μαντρί» σύμφωνα με την εγκεκριμένη ΤΜΠΑ και την οριστική μελέτη του έργου.
ΙΙΙ.2.δ. Στη ζώνη ΠΦΒ5:
1. Η ζώνη εξαιρείται από τα όρια και τις ρυθμίσεις της περιοχής με το στοιχείο Δ.1.1, όπως αυτή έχει καθοριστεί από τις διατάξεις της παρ. Α, εδάφια 1 και 2, του άρθρου 1 του από 17.1.94 Προεδρικού Διατάγματος (ΦΕΚ Δ’ 561), όπως ισχύει.
2. Επιτρέπεται η δημιουργία θερμοκηπίων, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
3. Επιτρέπεται η συνέχιση της λειτουργίας, η συντήρηση, ο εκσυγχρονισμός και η επέκταση της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Λυμάτων Θεσσαλονίκης (ΕΕΛΘ), σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης. Στην εγκατάσταση θα γίνονται δεκτά μόνο αστικά λύματα. Δεν επιτρέπεται η αποδοχή βιομηχανικών υγρών αποβλήτων.
4. Επιτρέπεται η λειτουργία του υφιστάμενου Σταθμού Μεταφόρτωσης Αποβλήτων (ΣΜΑ) Σίνδου του Δήμου Δέλτα, ο οποίος βρίσκεται εντός της πλημμυρικής κοίτης του Γαλλικού ποταμού, μόνο μετά από περιβαλλοντική αδειοδότηση και εφόσον προβλέπεται από το ΠΕΣΔΑ Κεντρικής Μακεδονίας.
5. Επιτρέπεται η λειτουργία και συντήρηση των υφιστάμενων πειραματικών δεξαμενών του «ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ» στο Γαλλικό ποταμό και η ανάπτυξη σε αυτές ερευνητικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
ΙΙΙ.2.ε. Στη ζώνη ΠΦΒ6:
1. Η ζώνη εξαιρείται από τα όρια και τις ρυθμίσεις της περιοχής με το στοιχείο Δ.1.1, όπως αυτή έχει καθοριστεί από τις διατάξεις της παρ. Α, εδάφια 1 και 2, του άρθρου 1 του από 17.1.94 Προεδρικού Διατάγματος (Δ’ 561), όπως ισχύει.
2. Συνεχίζεται η μεταφροντίδα του αποκατεστημένου ΧΑΔΑ Καλοχωρίου στη θέση «Λιμνοθάλασσα», σύμφωνα με την εγκεκριμένη ΤΜΠΑ και την οριστική μελέτη του έργου.
3. Επιτρέπεται η συντήρηση και επισκευή του πεζόδρομου που διασχίζει την λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου και των συνοδών έργων αυτού, ως υποδομή αναψυχής των επισκεπτών.
4. Επιτρέπεται η συντήρηση και επισκευή του προστατευτικού παράκτιου αναχώματος και του επ’ αυτού υφιστάμενου δρόμου.
5. Στα όρια του κτηνοτροφικού πάρκου Καλοχωρίου επιτρέπεται η εγκατάσταση κτηνοτροφικών μονάδων, καθώς και η διατήρηση και ο εκσυγχρονισμός των νομίμως υφιστάμενων κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων.
6. Επιτρέπονται οι μη μόνιμες υποδομές εστίασης μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης και σύμφωνα με τις διατάξεις του Σχεδίου Διαχείρισης, σχετικά με τη θέση, τον αριθμό και το μέγεθος των υποδομών αυτών.
ΙΙΙ.2.στ. Στη ζώνη ΠΦΒ7:
Απαγορεύονται οι μόνιμες εγκαταστάσεις για την άσκηση γεωργικής και εκτατικής κτηνοτροφικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων των πρόχειρων κτηνοτροφικών καταλυμάτων.
ΙV. Ζώνες ΑΔ1, ΑΔ2, ΑΔ3, ΑΔ4, ΑΔ5, ΑΔ6,ΑΔ7- Περιοχές Προστασίας Οικοσυστημικών Υπηρεσιών και Αγροτικών Δραστηριοτήτων.
Αφορούν σε αγροτικά οικοσυστήματα και κυρίως ορυζώνες, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των Ειδικών Ζωνών Διατήρησης GR1220002 και GR1250004 και χρήζουν προστασίας.
IV.1.Στις ζώνες ΑΔ1, ΑΔ2, ΑΔ3, ΑΔ4, ΑΔ5, ΑΔ6, ΑΔ7:
1. Επιτρέπεται η επιστημονική έρευνα, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις του οικείου Σχεδίου Διαχείρισης και μέχρι την εκπόνησή του με σύμφωνη γνώμη του φορέα και κατόπιν άδειας των αρμοδίων υπηρεσιών.
2. Επιτρέπονται οι διαχειριστικές δράσεις και η εκτέλεση έργων και εργασιών που αποσκοπούν στη βελτίωση, διατήρηση ή/και αποκατάσταση των χαρακτηριστικών του οικοσυστήματος, σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου.
3. Επιτρέπεται η γεωργία στις ήδη καλλιεργούμενες εκτάσεις. Απαγορεύεται κάθε επέκταση της γεωργικής γης και κάθε νέο έργο εκχέρσωσης, αποστράγγισης και άρδευσης, εκτός των περιοχών που καλύπτει το υφιστάμενο αρδευτικό – αποστραγγιστικό δίκτυο.
4. Επιτρέπεται η άσκηση εκτατικής κτηνοτροφικής και πτηνοτροφικής δραστηριότητας και οι ανάλογες εγκαταστάσεις, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, ανεξαρτήτως κατηγορίας, όπως και η βόσκηση υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 του παρόντος.
5. Απαγορεύεται η αλλοίωση, καταστροφή ή μεταβολή του υπάρχοντος αρδευτικού – αποστραγγιστικού δικτύου που εξυπηρετεί τις νόμιμα υφιστάμενες καλλιέργειες των ζωνών ΑΔ. Επιτρέπονται τα έργα συντήρησης και εκσυγχρονισμού του. Για οποιαδήποτε μεταβολή και εκτέλεση σχετικού έργου απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης και του ΓΟΕΒ.
6. Επιτρέπεται η χρήση του υφιστάμενου οδικού δικτύου καθώς και τα έργα βελτίωσης, αποκατάστασης και συντήρησής του, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης. Απαγορεύεται κάθε νέο έργο ασφαλτόστρωσης.
7. Επιτρέπεται η εκτέλεση έργων βελτίωσης, αποκατάστασης, συντήρησης και εκσυγχρονισμού υποδομών κοινής ωφέλειας και μεταφορών (αποχέτευση, ύδρευση, τηλεπικοινωνίες, μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας χαμηλής τάσης, σιδηροδρομικό δίκτυο, οδικό δίκτυο, κ.λ.π.) σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης.
8. Επιτρέπεται η δημιουργία θερμοκηπίων σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
9. Επιτρέπεται η χρήση των υφιστάμενων γεωργικών αποθηκών και η ανέγερση νέων ισόγειων μεγίστου εμβαδού 80 μ2 και ύψους 4,5 μ. Κατ’ εξαίρεση και μετά από αιτιολογημένη γνώμη της καθ’ ύλην αρμόδιας τοπικής υπηρεσίας (Δ/νση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής), είναι δυνατή η επέκταση των υφιστάμενων ή η ανέγερση μεγαλύτερου μεγέθους νέων γεωργικών αποθηκών και στεγάστρων, μετά από σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης
10. .Επιτρέπονται οι αποθήκες τύπου σιλό.
11. Επιτρέπεται η δημιουργία εγκαταστάσεων επεξεργασίας, μεταποίησης και τυποποίησης γεωργικών προϊόντων, που παράγονται στην ευρύτερη περιοχή.
IV.2. Επιπλέον των αναφερομένων στην παράγραφο IV.1 του παρόντος:
IV.2.α. Στην ζώνη ΑΔ1:
1. Απαγορεύεται η εκχέρσωση, επίχωση και καλλιέργεια των εδαφών που βρίσκονται στις παλαιές κοίτες του Αλιάκμονα, εντός της ζώνηςΑΔ1. Επιτρέπεται ο περιοδικός καθαρισμός τους μόνο για λόγους παροχετευτικότητας και αποστράγγισης των εδαφών, μετά από κατάλληλη μελέτη και με τη σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης.
2. Συνεχίζεται η μεταφροντίδα του αποκατεστημένου ΧΑΔΑ Νέας Αγαθούπολης στη θέση «Κάμπος», σύμφωνα με την εγκεκριμένη ΤΜΠΑ και την οριστική μελέτη του έργου.
IV.2.β. Στη ζώνη ΑΔ7:
1. Επιτρέπεται η συνέχιση της λειτουργίας του υφιστάμενου χώρου αποθήκευσης θαλάσσιων σκαφών χωρίς δυνατότητα επέκτασής του.
2. Επιτρέπεται η άσκηση εκτατικής κτηνοτροφικής δραστηριότητας και η βόσκηση υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 του παρόντος.
3. Απαγορεύεται η κατασκευή κτιριακών εγκαταστάσεων σε απόσταση μικρότερη των 100 μ. από το όριο της ζώνης ΠΦΑ5.
4. Απαγορεύεται η εκχέρσωση της δασικής βλάστησης της ζώνης, η οποία αποτελεί σημαντικό ενδιαίτημα για την περιοχή.
Εντός της ζώνης ΠΦΒ6 διατηρούμε δύο ιδιοκτησίες-αγροτεμάχια με νομίμως υφιστάμενες εγκαταστάσεις από τις έξι συνολικά που υπάρχουν στην παραπάνω ζώνη. Όλες οι παραπάνω υφιστάμενες εγκαταστάσεις έχουν ανεγερθεί με νόμιμες οικοδομικές άδειες από το 2000 και ασκούνται ήπιες δραστηριότητητες όπως μεταφορές – αποθήκευση εμπορευμάτων (όχι επικίνδυνων για το περιβάλλον), υπηρεσιες logistics, συντήρηση τροφίμων κλπ. Επείδη οι παραπάνω έξι υφιστάμενες εγκαταστάσεις απέχουν μόλις από 100 μέτρα ώς 300 μέτρα από το όριο της ζώνης ΠΦΒ6 ( από την οδό Μαρίνου Αντύπα και προς την θάλασσα), αιτούμαστε όπως επιτραπούν κατά εξαίρεση οι ίδιες και παρόμοιες ήπιες δραστηριότητες που ασκούνται νόμιμα εδώ και τόσα χρόνια από επιχειρήσεις πού είτε ιδιοχρησιμοποιούν τις παραπάνω νομίμως υφιστάμενες εγκαταστάσεις είτε τις μισθώνουν. Επίσης ζητάμε να μην ισχύσουν οι αυστηροί περιορισμοι στη χρήση γής όπως περιγράφονται στο σχέδιο νόμου αλλά να επιτρέπεται στις παραπάνω νομίμως υφιστάμενες εγκαταστάσεις να άσκουνται νέες ( για τον εκσυνχρονισμό των επιχειρήσεων ) ή και παρεμφερείς με τις υφιστάμενες δραστηριότητες εφόσον αυτές είναι ήπιες προς το περιβάλλον και το σημαντικότερο δεν το επιβαρύνουν παραπάνω από τις είδη νομίμως υφιστάμενες δραστηριότητες που έχουν ήδει εγκριθεί από τις αρμόδιες αρχές.
Αλλώστε σε περίπτωση εφαρμογής των αυστηρών απαγορεύσεων που περιγράφονται στο σχέδιο νόμου , αυτό θα σήμαινε την κατά πολύ απομείωση της αξίας των νομίμως υφιστάμενων εγκαταστάσεων, την οικονονομική καταστροφή των ιδιοκτητών, τον μεγάλο περιορισμό στην εκμετάλευση των νομίμως ανεγερθέντων εγκαταστάσεων τους ( είτε για ιδιόχρηση είτε για εκμίσθωση ) και μάλιστα σύμφωνα και με την πρόσφατη απόφαση 1603 /2016 του ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Ε,
θα δικαιούνται μεγάλης αποζημίωσης για την στέρηση της χρήσεως των ακινήτων τους κατά τον προορισμό του. Τα μέτρα για το περιβάλλον πρεπει να παίρνονται σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας.
Στην ζώνη ΠΦΒ6 υπάρχουν ελάχιστες επιχειρήσεις, η οποίες βρίσκονται μόλις 200 με 300 μέτρα από το όριο της περιοχής προστασίας του ΠΔ που είναι η οδός ΜΑΡΙΝΟΥ ΑΝΤΥΠΑ. Οι επιχειρήσεις αυτές στεγάζονται σε κτίρια που ανεγέρθηκαν με νόμιμες οικοδομικές άδειες.Οι περισσότερες από αυτές είναι αποθήκες και logistics χαμηλής όχλησης.
Να εξαιρεθεί η περιοχή αυτή και να επιτραπεί στις επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα η συνέχιση λειτουργίας τους, μια και αυτές απασχολούν δεκάδες εργαζόμενους.
Στη ζώνη ΠΦΒ6 υπάρχει ελάχιστος αριθμός επιχειρήσεων που λειτουργούν νόμιμα ,σε κτίρια που χτίστηκαν με νόμιμες οικοδομικές άδεις ,βρίσκονται μόλις 200 με 300 μέτρα από το όριο της περιοχής προστασίας του ΠΔ που είναι η οδός Μαρίνου Αντίπα.
Να εξαιρεθεί η περιοχή και να επιτραπεί η συνέχιση λειτουργίας των νομίμως υφισταμένων επιχειρήσεων που απασχολούν δεκάδες εργαζόμενους και δεν είναι βιομηχανικές εγκαταστάσεις αλλά αποθήκες και logistics χαμηλής όχλησης
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η αλυκή Κίτρους λειτουργεί, στην έκταση που σήμερα καταλαμβάνει στο ακρωτήριο της Αθερίδας, από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Είναι η δεύτερη σε έκταση αλυκή της χώρας και η γεωγραφική της θέση την αναδεικνύει σε μία αλυκή στρατηγικής σημασίας, για την κάλυψη των αναγκών της Βόρειας Ελλάδας σε πρωτογενές αλάτι καθώς και για μελλοντική διείσδυση της Εταιρείας στην αγορά των Βαλκανίων.
Με τους νόμους 1822/1988 & 3066/2002, όλες εν λειτουργία αλυκές της χώρας, μεταξύ των οποίων και η αλυκή Κίτρους, έχουν παραχωρηθεί στην εταιρεία δημοσίου συμφέροντος, «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε.» με σκοπό τη λειτουργία και τον εκσυχρονισμό τους, ώστε η χώρα να καταστεί τουλάχιστον αυτάρκης όσον αφορά τις ανάγκες της σε πρωτογενές θαλασσινό αλάτι.
Η μοναδικότητα των αλυκών που παράγουν αλάτι από το θαλασσινό νερό και ιδιαίτερα των σύγχρονων μονάδων, είναι ότι η παραγωγική τους έκταση συνιστά ένα πολύτιμο για το περιβάλλον αλμυρό οικοσύστημα (saline wetland). Αυτή είναι και η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κάθε επισκέπτης των αλυκών, βλέποντας το πλήθος και την ομορφιά των πουλιών που διαβιούν σ’ αυτές. Φοινικόπτερα (Flamingos), αβοκέτες, καλαμοκανάδες, πάπιες, ερωδιοί, γλαρόνια αναφέρονται ενδεικτικά.
Το γεγονός αυτό πιστοποιείται και από πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια, που έχουν διοργανωθεί για το σκοπό αυτό.
2. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ & ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ΑΛΥΚΩΝ
Οι αλυκές είναι μονάδες παραγωγής αλατιού από το θαλασσινό νερό, με αποκλειστική χρήση της ηλιακής ενέργειας. Κατασκευάζονται σε σχετικά επίπεδες παράκτιες εκτάσεις, οι οποίες είναι φυσικά διαμορφωμένες και έχουν κατάλληλη αργιλική σύσταση, ώστε να ελαχιστοποιείται η υδατοπερατότητα.
Η παραγωγική τους έκταση αποτελείται από ένα σύστημα αβαθών λιμνών με φυσικό αργιλικό πυθμένα, συνδεδεμένων μεταξύ τους συνήθως εν σειρά, οι οποίες οριοθετούνται με αναχώματα, που κατασκευάζονται με αυτούσιο αργιλικό υλικό και συνήθως επενδύονται με αμμοχάλικο ποταμών ή με ξύλινη περισανίδωση για προστασία από την διάβρωση.
Το σύστημα των λιμνών τροφοδοτείται με θαλασσινό νερό (πρώτη ύλη), το οποίο καθώς προωθείται από λίμνη σε λίμνη, εξατμίζεται και ως εκ τούτου συμπυκνώνεται με την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας, της αιολικής ενέργειας και γενικότερα του μικροκλίματος της περιοχής. Κάθε λίμνη τροφοδοτείται από την προηγούμενη και τροφοδοτεί την επόμενή της, έτσι ώστε η πυκνότητα της περιεχόμενης σ’ αυτές άλμης, να αυξάνεται σταδιακά.
Οι τελευταίες λίμνες στη σειρά, τροφοδοτούνται με κορεσμένη άλμη, οπότε σ’ συτές κρυσταλλώνει – παράγεται αλάτι. Για το λόγο αυτό ονομάζονται αλοπήγια ή ‘τηγάνια’.
Τα αλοπήγια καταλαμβάνουν μόνο το 10% περίπου της παραγωγικής έκτασης κάθε αλυκής. Οι υπόλοιπες λίμνες που καταλαμβάνουν το 90% της έκτασης, έχουν πυκνότητες που αρχίζουν από 3,50 °Be (θάλασσα) μέχρι 26 °Be (κορεσμένη άλμη).
Το βάθος της άλμης σε όλες τις λίμνες της αλυκής κυμαίνεται από 60 έως 20 εκατοστά.
Παράλληλα με την ανωτέρω διαδικασία συμπύκνωσης του θαλασσινού νερού (φυσική διαδικασία), σε κάθε λίμνη αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη κοινότητα μικροοργανισμών, οι οποίοι στο σύνολό τους καλύπτουν όλες τις κατηγορίες ζωής, Ευκάρια, Βακτήρια & Αρχαία.
Αυτή η βιολογική διαδικασία, ουσιαστικά ανδεικνύει τις αλυκές σε πολύτιμα υγροτοπικά οικοσυστήματα, όπου βρίσκουν τροφή και καταφύγιο πολλά είδη σπάνιων και προστατευόμενων πουλιών, που για το λόγο αυτό ζούν στις αλυκές. Στην διάρκεια των τελευταίων 25 ετών στην αλυκή Κίτρους έχουν παρατηρηθεί 163 είδη πουλιών, από τα οποία τα 51 φωλιάζουν.
Δημιουργείται έτσι ένα μοναδικό παράκτιο οικοσύστημα όπου το αλμυρό και υπεραλμυρό περιβάλλον συνυπάρχουν και δημιουργούν ένα πολύτιμο καταφύγιο για την άγρια ζωή.
3. ΤΡΟΠΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΥΓΡΟΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ ΑΘΕΡΙΔΑΣ
Η περιοχή του ακρωτηρίου της Αθερίδας κατακλύζεται με θαλασσινό νερό, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ λόγω της ύπαρξης και λειτουργίας της Αλυκής Κίτρους.
Συγκεκριμένα η αλυκή έχει κατασκευάσει ένα σύστημα υδροθυρίδων στη θέση ‘Μπουγάζι’, το οποίο με κατάλληλο χειρισμό επιτρέπει την είσοδο και όχι την έξοδο του νερού και ως εκ τούτου τροφοδοτεί, με εκμετάλλευση της παλίρροιας, την 1η λίμνη της παραγωγικής της διαδικασίας. Το θαλασσινό νερό εισέρχεται ελεγχόμενα, στην 1η λίμνη της αλυκής, με ευθύνη του αρμόδιου υπάλληλου, στον οποίο έχει ανατεθεί η επίβλεψη και ο έλεγχος του έργου της διακίνησης αλμών.
Δηλαδή το υγροτοπικό οικοσύστημα του ακρωτηρίου της Αθερίδας είναι ένα απόλυτα ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΣ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ το οποίο ταυτίζεται ουσιαστικά, με αυτό της αλυκής Κίτρους!
Η 1η λίμνη στην παραγωγική διαδικασία είναι μέρος της παραχωρημένης έκτασης για παραγωγή αλατιού (Ν. 1822/1988 & Ν. 3066/2002) και επειδή έχει μεγάλη σχετικά έκταση (1.440 στρέμματα), έχει ονομαστεί ‘λιμνοθάλασσα’ ή ‘λιμναίο οικοσύστημα’ από τον Φορέα Διαχείρισης.
Σημειώνεται επιπλέον ότι λόγω καταστροφής μέρους του αναχώματος που οριοθετούσε την παραχωρημένη έκταση στην αλυκή Κίτρους, το νερό που εισέρχεται στην 1η λίμνη της αλυκής, κατακλύζει επίσης και το ανατολικό τμήμα αμμοθινών του ακρωτηρίου Αθερίδας, το οποίο δεν είναι παραχωρημένη στην αλυκή έκταση διευρύνοντας έτσι το υγροτοπικό οικοσύστημα.
4. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ
Α. 1η Λίμνη Αλυκής – Λιμνοθάλασσα
Ο χαρακτηρισμός της 1ης λίμνης της αλυκής Κίτρους, που καταλαμβάνει το 40% της παραγωγικής έκτασης, ως ‘λιμνοθάλασσας’ ή ‘λιμναίου οικοσυστήματος’ και ως εκ τούτου, η απαγόρευση εκτέλεσης έργων εκσυγχρονισμού και βελτιστοποίησης σ’ αυτήν, ουσιαστικά αδρανοποιεί τη λειτουργία της αλυκής Κίτρους και περιορίζει το οικοσύστημα που αυτή συνιστά, όπως ήδη περιγράψαμε. (Στη διάθεσή σας σχετικές μελέτες που το πιστοποιούν).
Επιπλέον ο χαρακτηρισμός αυτός έγινε κατά παράβαση των νόμων 1822/1988 & 3066/2002 με τους οποίους η εν λόγω έκταση παραχωρείται στην εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε.» με σκοπό την λειτουργία αλυκής και την εκτέλεση των όποιων έργων εκσυγχρονισμού απαιτούνται, τα οποία βεβαίως θα αδειοδοτηθούν με βάση την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία.
Β. Παρουσία νερού στην κατακλυζόμενη (σήμερα) έκταση στο ανατολικό τμήμα των αμμοθινών του ακρωτηρίου Αθερίδας
Παρότι η εν λόγω έκταση βρίσκεται εκτός της παραχωρημένης έκτασης στην αλυκή Κίτρους, η εταιρεία μας, όπως έχει κατ’ επανάληψη προτείνει, αναλαμβάνει την ευθύνη για την μόνιμη τροφοδοσία της με θαλασσινό νερό, μέσω ξεχωριστού καναλιού, που θα κατασκευάσει για το σκοπό αυτό, ώστε να μη συρρικνωθεί το υγροτοπικό οικοσύστημα.
Η στάθμη του νερού καθώς και η διακύμανσή της, στην κατακλυζόμενη ανατολική περιοχή του ακρωτηρίου, θα ρυθμιστεί λαμβάνοντας υπόψη σχετική μελέτη του Φορέα Διαχείρισης. Στόχος των επεμβάσεων είναι η διατήρηση των νησίδων που υπάρχουν σήμερα, ώστε να αποφευχθεί η θήρευση των φωλεών και των νεοσσών από χερσαίους θηρευτές.
Η εταιρεία μας, παρότι δεν προβλεπόταν στην σχετική ΚΥΑ , εκτός από την υποχρέωση της παροχής θαλασσινού νερού στην περιοχή των αμμοθινών, αναλαμβάνει επιπλέον και την υποχρέωση της ανανέωσης του νερού, για την αποφυγή φαινομένων ευτροφισμού.
Με τα παραπάνω προτεινόμενα μέτρα, θα επιτευχθεί η διαχείριση του υδατικού ισοζυγίου στην ανατολική περιοχή του ακρωτηρίου Αθερίδας, έτσι ώστε να μην διαταραχθεί – συρρικνωθεί το υγροτοπικό οικοσύστημα του ακρωτηρίου Αθερίδας.
Γ. Α.Ε.Π.Ο.
Επειδή η περιβαλλοντική νομοθεσία συχνά τροποποιείται, πχ. οι αλυκές ανήκαν στην κατηγορία Α ενώ πρόσφατα ανήκουν στην κατηγορία Β, αντί της ανανέωσης έκδοσης Περιβαλλοντικών Όρων, που αναφέρεται στο υπό διαβούλευση ΠΔ, προτείνουμε να αναφερθεί, ότι η λειτουργία της αλυκής Κίτρους θα είναι σύμφωνη με τη κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία.
Το Προεδρικό Διάταγμα έχει σχετικά μεγάλη διάρκεια και δεν θα πρέπει να ερμηνεύονται αναλόγως οι αναφερόμενοι σ’ συτό όροι, αν τροποποιηθεί η περιβαλλοντική νομοθεσία.
Δ. Ρύθμιση της στάθμης νερού στην 1η λίμνη της αλυκής – λιμνοθάλασσα!
Ο όρος, με τον οποίο ο Φορέας Διαχείρισης καθίσταται υπεύθυνος να ρυθμίζει τη στάθμη του νερού στην πρώτη λίμνη της αλυκής είναι απαράδεκτος και συνιστά ευθεία παρέμβαση στην παραγωγική διαδικασία της αλυκής Κίτρους.
Ο όρος αυτός επίσης αδρανοποιεί τη λειτουργία της αλυκής Κίτρους και το οικοσύστημα που δημιουργείται από την λειτουργία της όπως ήδη περιγράψαμε.
5. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Ο χαρακτηρισμός της 1ης λίμνης της αλυκής Κίτρους, που καταλαμβάνει το 40% της παραγωγικής έκτασης, ως ‘λιμνοθάλασσας’ και ως εκ τούτου, η απαγόρευση εκτέλεσης έργων εκσυγχρονισμού και βελτιστοποίησης σ’ αυτήν καθώς και η ρύθμιση της στάθμης του νερού σ’ αυτήν από τον Φορέα Διαχείρισης, ουσιαστικά αδρανοποιούν – καταργούν την λειτουργία της αλυκής Κίτρους και του υγροτοπικού οικοσυστήματος, που αυτή συνιστά.
Σύμφωνα με όσα προανέρθηκαν, πιστεύουμε πως γίνεται κατανοητό πως αν σταματήσει η λειτουργία της αλυκής Κίτρους:
• Η έκταση που καταλαμβάνει σήμερα η 1η λίμνη (λιμνοθάλασσα) θα συρρικνωθεί, τουλάχιστον κατά 50%.
• Όλες οι υπόλοιπες λίμνες θα αποστραγγίσουν εντελώς.
Γεγονός που θα έχει σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή του υγροτοπικού οικοσυστήματος του ακρωτηρίου Αθερίδας!
6. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Σύμφωνα με όσα αναλύθηκαν παραπάνω, εκτιμάται ότι ο απαραίτητος εκσυγχρονισμός της παραχωρημένης έκτασης για παραγωγή αλατιού στην αλυκή Κίτρους, σε συνδυασμό με τους ειδικότερους περιβαλλοντικούς όρους, που θα προταθούν από τις αρμόδιες υπηρεσίες, στις οποίες περιλαμβάνεται και ο ΦΔ, θα δημιουργήσουν ένα λειτουργικό περιβάλλον το οποίο θα συνδυάζει την παραγωγή άλατος με ένα σταθερό και ολοκληρωμένο φυσικό οικοσύστημα.
Η συνεισφορά του ΦΔ προς αυτή τη κατεύθυνση θα είναι χρήσιμη και όπως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει, απόλυτα επιθυμητή.
Για τους λόγους αυτούς, με σεβασμό στο περιβάλλον και απόλυτη γνώση ότι λειτουργώντας αλυκές, ουσιαστικά διαχειριζόμαστε πολύτιμα παράκτια υγροτοπικά οικοσυστήματα, προτείνουμε το άρθρο 3, § ΙΙ.2.ε του υπό διαβούλευση Προεδρικού Διατάγματος να διαμορφωθεί ως ακολούθως:
«ΙΙ.2.ε. Στη ζώνη ΠΦΑ5 περιλαμβάνεται το υγροτοπικό σύμπλεγμα της Αλυκής Κίτρους.
Εντός της ζώνης δεν επιτρέπεται καμία αλλαγή χρήσης γης και διατηρούνται ως έχουν οι υφιστάμενες χρήσεις στο σύνολο της ζώνης. Συγκεκριμένα:
1. Επιτρέπονται οι εργασίες συντήρησης – επισκευής του φάρου στο Ακρωτήριο Αθερίδα.
2. Επιτρέπεται η λειτουργία της Αλυκής Κίτρους, που ανήκει στην εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε.», με σκοπό την παραγωγή άλατος και τη συντήρηση και τον εκσυχρονισμό όλων των αναγκαίων έργων και υποδομών που βρίσκονται στην παραχωρηθείσα προς την εν λόγω εταιρεία έκταση, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στον ιδρυτικό νόμο της Εταιρείας (Ν. 1822/1988 & Ν. 3066/2002) και την ισχύουσα περιβαλλοντική Νομοθεσία. Απαραίτητη είναι η διασφάλιση των φυσικών διεργασιών του οικοσυστήματος, και των οικολογικών απαιτήσεων των σημαντικών ειδών χλωρίδας και πανίδας και ιδιαίτερα της ορνιθοπανίδας και η παρουσία νερού στην κατακλυζόμενη έκταση των αμμοθινών (ανατολικά της παραχωρηθείσας έκτασης του ακρωτηρίου Αθερίδα). Η διακύμανση της στάθμης του νερού στο εν λόγω ανατολικό τμήμα, θα ρυθμιστεί λαμβάνοντας υπόψη σχετική μελέτη του Φορέα Διαχείρισης.»
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η αλυκή Κίτρους λειτουργεί, στην έκταση που σήμερα καταλαμβάνει στο ακρωτήριο της Αθερίδας, από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Είναι η δεύτερη σε έκταση αλυκή της χώρας και η γεωγραφική της θέση την αναδεικνύει σε μία αλυκή στρατηγικής σημασίας, για την κάλυψη των αναγκών της Βόρειας Ελλάδας σε πρωτογενές αλάτι καθώς και για μελλοντική διείσδυση της Εταιρείας στην αγορά των Βαλκανίων.
Με τους νόμους 1822/1988 & 3066/2002, όλες εν λειτουργία αλυκές της χώρας, μεταξύ των οποίων και η αλυκή Κίτρους, έχουν παραχωρηθεί στην εταιρεία δημοσίου συμφέροντος, «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε.» με σκοπό τη λειτουργία και τον εκσυχρονισμό τους, ώστε η χώρα να καταστεί τουλάχιστον αυτάρκης όσον αφορά τις ανάγκες της σε πρωτογενές θαλασσινό αλάτι.
Η μοναδικότητα των αλυκών που παράγουν αλάτι από το θαλασσινό νερό και ιδιαίτερα των σύγχρονων μονάδων, είναι ότι η παραγωγική τους έκταση συνιστά ένα πολύτιμο για το περιβάλλον αλμυρό οικοσύστημα (saline wetland). Αυτή είναι και η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κάθε επισκέπτης των αλυκών, βλέποντας το πλήθος και την ομορφιά των πουλιών που διαβιούν σ’ αυτές. Φοινικόπτερα (Flamingos), αβοκέτες, καλαμοκανάδες, πάπιες, ερωδιοί, γλαρόνια αναφέρονται ενδεικτικά.
Το γεγονός αυτό πιστοποιείται και από πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια, που έχουν διοργανωθεί για το σκοπό αυτό.
2. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ & ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ΑΛΥΚΩΝ
Οι αλυκές είναι μονάδες παραγωγής αλατιού από το θαλασσινό νερό, με αποκλειστική χρήση της ηλιακής ενέργειας. Κατασκευάζονται σε σχετικά επίπεδες παράκτιες εκτάσεις, οι οποίες είναι φυσικά διαμορφωμένες και έχουν κατάλληλη αργιλική σύσταση, ώστε να ελαχιστοποιείται η υδατοπερατότητα.
Η παραγωγική τους έκταση αποτελείται από ένα σύστημα αβαθών λιμνών με φυσικό αργιλικό πυθμένα, συνδεδεμένων μεταξύ τους συνήθως εν σειρά, οι οποίες οριοθετούνται με αναχώματα, που κατασκευάζονται με αυτούσιο αργιλικό υλικό και συνήθως επενδύονται με αμμοχάλικο ποταμών ή με ξύλινη περισανίδωση για προστασία από την διάβρωση.
Το σύστημα των λιμνών τροφοδοτείται με θαλασσινό νερό (πρώτη ύλη), το οποίο καθώς προωθείται από λίμνη σε λίμνη, εξατμίζεται και ως εκ τούτου συμπυκνώνεται με την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας, της αιολικής ενέργειας και γενικότερα του μικροκλίματος της περιοχής. Κάθε λίμνη τροφοδοτείται από την προηγούμενη και τροφοδοτεί την επόμενή της, έτσι ώστε η πυκνότητα της περιεχόμενης σ’ αυτές άλμης, να αυξάνεται σταδιακά.
Οι τελευταίες λίμνες στη σειρά, τροφοδοτούνται με κορεσμένη άλμη, οπότε σ’ συτές κρυσταλλώνει – παράγεται αλάτι. Για το λόγο αυτό ονομάζονται αλοπήγια ή ‘τηγάνια’.
Τα αλοπήγια καταλαμβάνουν μόνο το 10% περίπου της παραγωγικής έκτασης κάθε αλυκής. Οι υπόλοιπες λίμνες που καταλαμβάνουν το 90% της έκτασης, έχουν πυκνότητες που αρχίζουν από 3,50 °Be (θάλασσα) μέχρι 26 °Be (κορεσμένη άλμη).
Το βάθος της άλμης σε όλες τις λίμνες της αλυκής κυμαίνεται από 60 έως 20 εκατοστά.
Παράλληλα με την ανωτέρω διαδικασία συμπύκνωσης του θαλασσινού νερού (φυσική διαδικασία), σε κάθε λίμνη αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη κοινότητα μικροοργανισμών, οι οποίοι στο σύνολό τους καλύπτουν όλες τις κατηγορίες ζωής, Ευκάρια, Βακτήρια & Αρχαία.
Αυτή η βιολογική διαδικασία, ουσιαστικά ανδεικνύει τις αλυκές σε πολύτιμα υγροτοπικά οικοσυστήματα, όπου βρίσκουν τροφή και καταφύγιο πολλά είδη σπάνιων και προστατευόμενων πουλιών, που για το λόγο αυτό ζούν στις αλυκές. Στην διάρκεια των τελευταίων 25 ετών στην αλυκή Κίτρους έχουν παρατηρηθεί 163 είδη πουλιών, από τα οποία τα 51 φωλιάζουν.
Δημιουργείται έτσι ένα μοναδικό παράκτιο οικοσύστημα όπου το αλμυρό και υπεραλμυρό περιβάλλον συνυπάρχουν και δημιουργούν ένα πολύτιμο καταφύγιο για την άγρια ζωή.
3. ΤΡΟΠΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΥΓΡΟΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ ΑΘΕΡΙΔΑΣ
Η περιοχή του ακρωτηρίου της Αθερίδας κατακλύζεται με θαλασσινό νερό, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ λόγω της ύπαρξης και λειτουργίας της Αλυκής Κίτρους.
Συγκεκριμένα η αλυκή έχει κατασκευάσει ένα σύστημα υδροθυρίδων στη θέση ‘Μπουγάζι’, το οποίο με κατάλληλο χειρισμό επιτρέπει την είσοδο και όχι την έξοδο του νερού και ως εκ τούτου τροφοδοτεί, με εκμετάλλευση της παλίρροιας, την 1η λίμνη της παραγωγικής της διαδικασίας. Το θαλασσινό νερό εισέρχεται ελεγχόμενα, στην 1η λίμνη της αλυκής, με ευθύνη του αρμόδιου υπάλληλου, στον οποίο έχει ανατεθεί η επίβλεψη και ο έλεγχος του έργου της διακίνησης αλμών.
Δηλαδή το υγροτοπικό οικοσύστημα του ακρωτηρίου της Αθερίδας είναι ένα απόλυτα ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΣ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ το οποίο ταυτίζεται ουσιαστικά, με αυτό της αλυκής Κίτρους!
Η 1η λίμνη στην παραγωγική διαδικασία είναι μέρος της παραχωρημένης έκτασης για παραγωγή αλατιού (Ν. 1822/1988 & Ν. 3066/2002) και επειδή έχει μεγάλη σχετικά έκταση (1.440 στρέμματα), έχει ονομαστεί ‘λιμνοθάλασσα’ ή ‘λιμναίο οικοσύστημα’ από τον Φορέα Διαχείρισης.
Σημειώνεται επιπλέον ότι λόγω καταστροφής μέρους του αναχώματος που οριοθετούσε την παραχωρημένη έκταση στην αλυκή Κίτρους, το νερό που εισέρχεται στην 1η λίμνη της αλυκής, κατακλύζει επίσης και το ανατολικό τμήμα αμμοθινών του ακρωτηρίου Αθερίδας, το οποίο δεν είναι παραχωρημένη στην αλυκή έκταση διευρύνοντας έτσι το υγροτοπικό οικοσύστημα.
4. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ
Α. 1η Λίμνη Αλυκής – Λιμνοθάλασσα
Ο χαρακτηρισμός της 1ης λίμνης της αλυκής Κίτρους, που καταλαμβάνει το 40% της παραγωγικής έκτασης, ως ‘λιμνοθάλασσας’ ή ‘λιμναίου οικοσυστήματος’ και ως εκ τούτου, η απαγόρευση εκτέλεσης έργων εκσυγχρονισμού και βελτιστοποίησης σ’ αυτήν, ουσιαστικά αδρανοποιεί τη λειτουργία της αλυκής Κίτρους και περιορίζει το οικοσύστημα που αυτή συνιστά, όπως ήδη περιγράψαμε. (Στη διάθεσή σας σχετικές μελέτες που το πιστοποιούν).
Επιπλέον ο χαρακτηρισμός αυτός έγινε κατά παράβαση των νόμων 1822/1988 & 3066/2002 με τους οποίους η εν λόγω έκταση παραχωρείται στην εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε.» με σκοπό την λειτουργία αλυκής και την εκτέλεση των όποιων έργων εκσυγχρονισμού απαιτούνται, τα οποία βεβαίως θα αδειοδοτηθούν με βάση την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία.
Β. Παρουσία νερού στην κατακλυζόμενη (σήμερα) έκταση στο ανατολικό τμήμα των αμμοθινών του ακρωτηρίου Αθερίδας
Παρότι η εν λόγω έκταση βρίσκεται εκτός της παραχωρημένης έκτασης στην αλυκή Κίτρους, η εταιρεία μας, όπως έχει κατ’ επανάληψη προτείνει, αναλαμβάνει την ευθύνη για την μόνιμη τροφοδοσία της με θαλασσινό νερό, μέσω ξεχωριστού καναλιού, που θα κατασκευάσει για το σκοπό αυτό, ώστε να μη συρρικνωθεί το υγροτοπικό οικοσύστημα.
Η στάθμη του νερού καθώς και η διακύμανσή της, στην κατακλυζόμενη ανατολική περιοχή του ακρωτηρίου, θα ρυθμιστεί λαμβάνοντας υπόψη σχετική μελέτη του Φορέα Διαχείρισης. Στόχος των επεμβάσεων είναι η διατήρηση των νησίδων που υπάρχουν σήμερα, ώστε να αποφευχθεί η θήρευση των φωλεών και των νεοσσών από χερσαίους θηρευτές.
Η εταιρεία μας, παρότι δεν προβλεπόταν στην σχετική ΚΥΑ , εκτός από την υποχρέωση της παροχής θαλασσινού νερού στην περιοχή των αμμοθινών, αναλαμβάνει επιπλέον και την υποχρέωση της ανανέωσης του νερού, για την αποφυγή φαινομένων ευτροφισμού.
Με τα παραπάνω προτεινόμενα μέτρα, θα επιτευχθεί η διαχείριση του υδατικού ισοζυγίου στην ανατολική περιοχή του ακρωτηρίου Αθερίδας, έτσι ώστε να μην διαταραχθεί – συρρικνωθεί το υγροτοπικό οικοσύστημα του ακρωτηρίου Αθερίδας.
Γ. Α.Ε.Π.Ο.
Επειδή η περιβαλλοντική νομοθεσία συχνά τροποποιείται, πχ. οι αλυκές ανήκαν στην κατηγορία Α ενώ πρόσφατα ανήκουν στην κατηγορία Β, αντί της ανανέωσης έκδοσης Περιβαλλοντικών Όρων, που αναφέρεται στο υπό διαβούλευση ΠΔ, προτείνουμε να αναφερθεί, ότι η λειτουργία της αλυκής Κίτρους θα είναι σύμφωνη με τη κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία.
Το Προεδρικό Διάταγμα έχει σχετικά μεγάλη διάρκεια και δεν θα πρέπει να ερμηνεύονται αναλόγως οι αναφερόμενοι σ’ συτό όροι, αν τροποποιηθεί η περιβαλλοντική νομοθεσία.
Δ. Ρύθμιση της στάθμης νερού στην 1η λίμνη της αλυκής – λιμνοθάλασσα!
Ο όρος, με τον οποίο ο Φορέας Διαχείρισης καθίσταται υπεύθυνος να ρυθμίζει τη στάθμη του νερού στην πρώτη λίμνη της αλυκής είναι απαράδεκτος και συνιστά ευθεία παρέμβαση στην παραγωγική διαδικασία της αλυκής Κίτρους.
Ο όρος αυτός επίσης αδρανοποιεί τη λειτουργία της αλυκής Κίτρους και το οικοσύστημα που δημιουργείται από την λειτουργία της όπως ήδη περιγράψαμε.
5. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Ο χαρακτηρισμός της 1ης λίμνης της αλυκής Κίτρους, που καταλαμβάνει το 40% της παραγωγικής έκτασης, ως ‘λιμνοθάλασσας’ και ως εκ τούτου, η απαγόρευση εκτέλεσης έργων εκσυγχρονισμού και βελτιστοποίησης σ’ αυτήν καθώς και η ρύθμιση της στάθμης του νερού σ’ αυτήν από τον Φορέα Διαχείρισης, ουσιαστικά αδρανοποιούν – καταργούν την λειτουργία της αλυκής Κίτρους και του υγροτοπικού οικοσυστήματος, που αυτή συνιστά.
Σύμφωνα με όσα προανέρθηκαν, πιστεύουμε πως γίνεται κατανοητό πως αν σταματήσει η λειτουργία της αλυκής Κίτρους:
• Η έκταση που καταλαμβάνει σήμερα η 1η λίμνη (λιμνοθάλασσα) θα συρρικνωθεί, τουλάχιστον κατά 50%.
• Όλες οι υπόλοιπες λίμνες θα αποστραγγίσουν εντελώς.
Γεγονός που θα έχει σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή του υγροτοπικού οικοσυστήματος του ακρωτηρίου Αθερίδας!
6. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Σύμφωνα με όσα αναλύθηκαν παραπάνω, εκτιμάται ότι ο απαραίτητος εκσυγχρονισμός της παραχωρημένης έκτασης για παραγωγή αλατιού στην αλυκή Κίτρους, σε συνδυασμό με τους ειδικότερους περιβαλλοντικούς όρους, που θα προταθούν από τις αρμόδιες υπηρεσίες, στις οποίες περιλαμβάνεται και ο ΦΔ, θα δημιουργήσουν ένα λειτουργικό περιβάλλον το οποίο θα συνδυάζει την παραγωγή άλατος με ένα σταθερό και ολοκληρωμένο φυσικό οικοσύστημα.
Η συνεισφορά του ΦΔ προς αυτή τη κατεύθυνση θα είναι χρήσιμη και όπως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει, απόλυτα επιθυμητή.
Για τους λόγους αυτούς, με σεβασμό στο περιβάλλον και απόλυτη γνώση ότι λειτουργώντας αλυκές, ουσιαστικά διαχειριζόμαστε πολύτιμα παράκτια υγροτοπικά οικοσυστήματα, προτείνουμε το άρθρο 3, § ΙΙ.2.ε του υπό διαβούλευση Προεδρικού Διατάγματος να διαμορφωθεί ως ακολούθως:
«ΙΙ.2.ε. Στη ζώνη ΠΦΑ5 περιλαμβάνεται το υγροτοπικό σύμπλεγμα της Αλυκής Κίτρους.
Εντός της ζώνης δεν επιτρέπεται καμία αλλαγή χρήσης γης και διατηρούνται ως έχουν οι υφιστάμενες χρήσεις στο σύνολο της ζώνης. Συγκεκριμένα:
1. Επιτρέπονται οι εργασίες συντήρησης – επισκευής του φάρου στο Ακρωτήριο Αθερίδα.
2. Επιτρέπεται η λειτουργία της Αλυκής Κίτρους, που ανήκει στην εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε.», με σκοπό την παραγωγή άλατος και τη συντήρηση και τον εκσυχρονισμό όλων των αναγκαίων έργων και υποδομών που βρίσκονται στην παραχωρηθείσα προς την εν λόγω εταιρεία έκταση, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στον ιδρυτικό νόμο της Εταιρείας (Ν. 1822/1988 & Ν. 3066/2002) και την ισχύουσα περιβαλλοντική Νομοθεσία. Απαραίτητη είναι η διασφάλιση των φυσικών διεργασιών του οικοσυστήματος, και των οικολογικών απαιτήσεων των σημαντικών ειδών χλωρίδας και πανίδας και ιδιαίτερα της ορνιθοπανίδας και η παρουσία νερού στην κατακλυζόμενη έκταση των αμμοθινών (ανατολικά της παραχωρηθείσας έκτασης του ακρωτηρίου Αθερίδα). Η διακύμανση της στάθμης του νερού στο εν λόγω ανατολικό τμήμα, θα ρυθμιστεί λαμβάνοντας υπόψη σχετική μελέτη του Φορέα Διαχείρισης.»
Αυτό το σχέδιο ΠΔ ήρθε πολύ καθυστερημένο, αλλά τουλάχιστον ήρθε. Στο μεταξύ, κατά τη φάση του νομικού κενού, άδειες δίνονταν σχεδόν για ο,τιδήποτε μέσα στο Εθνικό Πάρκο. Σήμερα, εκπρόσωποι της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας δηλώνουν ότι το σχέδιο ΠΔ οδηγεί στην ερημοποίηση αντί στην ανάπτυξη του Εθνικού Πάρκου. Δεν γνωρίζω πώς έφθασαν σε αυτό το ανυπόστατο επιχείρημα. Το Εθνικό Πάρκο προστατεύεται για να συνεχίσει να υπάρχει. Και υπάρχοντας να παρέχει όλες τις οικοσυστημικές υπηρεσίες που αναμένουν από αυτό η τοπική κοινωνία και οι παραγωγοί της περιοχής, με δραστηριότητες στη στεριά ή στο νερό, όπως και η διπλανή μεγαλούπολη, όχι μόνο σήμερα αλλά και αύριο. Οι πολιτικοί βλέπουν το αύριο με ορίζοντα τετραετίας, η υπόλοιπη ανθρωπότητα με ορίζοντα γενιάς. Για να διασφαλιστεί το αύριο των παιδιών μας, η διαχείριση των φυσικών πόρων δεν μπορεί να είναι ληστρική. Αν δεν προστατευτεί επαρκώς το Εθνικό Πάρκο, θα έρθει η μέρα – μάλλον δεν θα αργήσει σε αυτή την εποχή της κλιματικής αλλαγής – που θα ζήσει η περιοχή και η κοινωνία της μεγάλες περιβαλλοντικές και ίσως και ανθρώπινες απώλειες. Τότε θα έρθει η ερημοποίηση. Και τότε όλοι θα ψάχνουν για ευθύνες, όπως κάτω στην Αττική. Επιτέλους, είναι καιρός να σταματήσουν οι τοπικές μικροπολιτικές γύρω από τη φύση και το περιβάλλον και να προχωρήσει αυτό το ΠΔ, με ενδεχόμενες μικροτροποποιήσεις που δεν αντιβαίνουν τον πυρήνα των προβλέψεών του. Αυτό το ΠΔ είναι προϊόν συμβιβασμού και επεξεργασίας μακράς διάρκειας. Έχει στοιχεία που σαφώς μειώνουν περιορισμούς προηγούμενων νομικών κειμένων, μεταξύ των οποίων και εξαιρέσεις πρώην προστατευόμενων περιοχών, όπως και άλλα που τους αυξάνουν. Δεν έχει κανένα νόημα η ανάκλησή του για νέα φάση διαβούλευσης. Διαβουλεύσεις σχετικά με την προστασία της περιοχής γίνονται για πάνω από 30 χρόνια. Είναι επιτέλους καιρός κάποιοι να πάρουν αποφάσεις. Θα έχουν τεράστιες ευθύνες αν δεν το κάνουν. Λένε μερικοί ότι δεν προσδιορίζονται με σαφήνεια οι ήπιες δραστηριότητες και ότι αυτό προβληματίζει. Πάντως, κάλυψη δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων από γιγαντιαίες αποθήκες ή συνεργεία βαρέων οχημάτων ή μονάδες επεξεργασίας βοθρολυμάτων, για τα οποία δόθηκαν άδειες, δεν είναι ήπιες δραστηριότητες. Το ΠΔ μεριμνά για την ευημερία της κοινωνίας της περιοχής και για τους παραγωγικούς φορείς. Αλλά δεν μπορούν, δεκαετίες μετά την κήρυξή της ως προστατευόμενης, κάποιοι να ασκούν με τον ίδιο τρόπο τις δραστηριότητές τους. Για παράδειγμα, κτηνοτροφικές μονάδες στην κοίτη ποταμών δεν συνάδουν με καθεστώς προστασίας. Δεν συνάδουν και με προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Χρόνια τώρα οι ιδιοκτήτες τους γνωρίζουν ότι θα πρέπει να απομακρυνθούν. Ποτέ δεν θα το κάνουν αν κάποιοι συνεχίσουν να χαϊδεύουν. Ανάλογα ισχύουν και για άλλες δραστηριότητες. Είναι πάντως αλήθεια ότι αυτό το ΠΔ δίνει σημαντικές αρμοδιότητες στον Φορέα Διαχείρισης (ΦΔ). Για να μπορέσει να τις ασκήσει θα πρέπει να ληφθεί σοβαρή μέριμνα για τη λειτουργία του. Οι περιπτωσιακές λύσεις οκτάμηνων προσλήψεων προσωπικού, η απουσία σαφούς πλαισίου χρηματοδότησης, η απουσία κατάλληλα οργανωμένης υποστηρικτικής κεντρικής υπηρεσίας στο Υπουργείο και άλλα πολλά (γνωστά επί μακρόν σε διοίκηση και εργαζόμενους του ΦΔ) δημιουργούν μεγάλα προβλήματα. Αν αυτά δεν αντιμετωπιστούν σοβαρά, δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί το προβλεπτά υψηλό νέο διαχειριστικό κόστος. Οι αναγκαίες διαδικασίες θα καθυστερούν ανεπίτρεπτα και θα δημιουργείται αίσθημα δυσφορίας και απέναντι στον ΦΔ και απέναντι στην προστατευόμενη περιοχή. Ας λάβουν υπόψη τους και αυτό εκείνοι που νομοθετούν και παίρνουν αποφάσεις. Να κλείσω αυτό το σχόλιο λέγοντας ότι η ακεραιότητα μιας περιοχής και των επιμέρους στοιχείων και λειτουργιών της είναι το μεγάλο ζητούμενο ενός ΠΔ που αφορά στην προστασία της: για να συνεχίσει η εκεί φύση να παρέχει καθαρό νερό, καθαρό αέρα, γόνιμο έδαφος, να συμβάλει άμεσα ή έμμεσα στην υγεία, τόσο φυσική όσο και ψυχική, και να δίνει δυνατότητες σε πολλές δραστηριότητες να ασκούνται ταυτόχρονα, χωρίς η μία να επιδρά αρνητικά, να επιβαρύνει ή να αναστέλλει την άλλη, και φυσικά για να συνεχίσει να υπάρχει η εκεί φύση ως βιοποικιλότητα, ως οικότοποι, ως τοπία και όχι μόνο ως φυσικοί πόροι προς εκμετάλλευση ή έστω προς απόλαυση.
Δέσποινα Βώκου – Πρόεδρος Τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ, πρώτη Πρόεδρος ΦΔ Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα (2003-2006)
Οι περιορισμοί στις ζώνες “ΑΔ” επιβαρύνουν σημαντικά τον κρατικό προϋπολογισμό λόγω των αποζημιώσεων που θα υποχρεωθεί να καταβάλει το κράτος στους θιγόμενους από τους περιορισμούς ιδιοκτήτες και η οποίες, όπως θα εξηγηθεί πιο κάτω, θα είναι πολύ μεγάλες. Η δαπάνη αυτή δεν αναφέρεται πουθενά στο υπό διαβούλευση Π.Δ., πράγμα που το καθιστά άκυρο σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 4 του άρθρου 29Α του νόμου 1558/1985, στις οποίες ορίζεται ρητά ότι: «Στο κείμενο των κανονιστικών πράξεων και σε ιδιαίτερο ακροτελεύτιο άρθρο ή στο προοίμιο αναγράφεται υποχρεωτικά το μέγεθος της δαπάνης, η κατανομή της σε οικονομικά έτη, ο τρόπος αντιμετώπισής της για χρονικό διάστημα τουλάχιστον πέντε ετών και αναφέρεται υποχρεωτικά από το αρμόδιο για την έκδοσή του όργανο, ο ειδικός φορέας του προϋπολογισμού και ο Κωδικός Αριθμός Εξόδου (Κ.Α.Ε.), από την εγγεγραμμένη πίστωση των οποίων πρόκειται να καλυφθεί η εν λόγω δαπάνη» (παράγραφος 2) και ότι «Η αναφορά των στοιχείων των προηγούμενων παραγράφων στο σώμα της κανονιστικής πράξης αποτελεί ουσιώδη τύπο για την έκδοσή της. Σε περίπτωση παράλειψης της αναφοράς αυτής η κανονιστική πράξη δεν δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» (παράγραφος 4).
Ως φορολογούμενοι πολίτες δικαιούμαστε να γνωρίζουμε πόσο θα μας κοστίσουν όλοι αυτοί οι περιορισμοί που περιλαμβάνονται στο υπό διαβούλευση Π.Δ. καθώς επίσης αν τεκμηριώνεται επιστημονικά η αναγκαιότητα επιβολής τους σε μια τόσο μεγάλη έκταση και σε τέτοιο μεγάλο βαθμό. Στο κείμενο που υποβάλλω θέτω προβληματισμούς, τους οποίους θα πρέπει να πάρουν σοβαρά υπόψη τους οι συντάκτες του Π.Δ. και στην συνέχεια καταθέτω τις προτάσεις μου.
1. ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΖΩΝΕΣ ”ΑΔ” ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ
Το υπό διαβούλευση Π.Δ. θεσπίζει αυστηρούς περιορισμούς και απαγορεύσεις στην χρήση και στην δόμηση μιας τεράστιας περιοχής (ζώνες “ΑΔ” του Εθνικού Πάρκου) η οποία καταλαμβάνεται από ιδιωτικές ιδιοκτησίες προερχόμενες κυρίως από αναδασμούς του Υπουργείου Γεωργίας που έγιναν στην δεκαετία 1960-1970 (αναδασμοί Σίνδου, Καλοχωρίου, Χαλάστρας, Κυμίνων και Μαλγάρων). Οι αρχικές ιδιοκτησίες (προ των αναδασμών) προέρχονταν κυρίως από κληροτεμάχια που παραχωρήθηκαν από το Υπουργείο Γεωργίας την δεκαετία 1930-1940. Πολλές από τις ιδιοκτησίες αυτές έχουν σήμερα πολύ υψηλή οικοπεδική αξία λόγω της μικρής τους απόστασης από αστικά κέντρα και οικισμούς (Θεσσαλονίκη, Σίνδος, Χαλάστρα, Κύμινα, Νέα Μάλγαρα, Κλειδί, Αιγίνιο, Νέα Αγαθούπολη), λόγω της μικρής τους απόστασης από περιοχές με έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα (Θεσσαλονίκη, Βιομηχανική Περιοχή, Καλοχώρι, Κεντρική Αγορά) και βέβαια λόγω της γειτνίασής τους με την εθνική οδό. Ήδη μέσα στην περιοχή αυτή λειτουργούν αρκετές επιχειρήσεις, πολλές από τις οποίες με τεράστιες κτιριακές εγκαταστάσεις, πράγμα που μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς μέσω των αεροφωτογραφιών του Google Earth.
2. ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΣΤΙΣ ΖΩΝΕΣ “ΑΔ” ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ
Οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις στην χρήση και την δόμηση που θεσπίζονται στις ζώνες “ΑΔ” μέσω του υπό διαβούλευση Π.Δ. καθώς και η προβλεπόμενη υποχρεωτική μετεγκατάσταση των υπαρχουσών επιχειρήσεων συνεπάγονται ένα τεράστιο οικονομικό κόστος για τις αποζημιώσεις των θιγομένων ιδιοκτητών, το οποίο φυσικά θα το πληρώσουμε εμείς οι ίδιοι οι φορολογούμενοι πολίτες. Η εποχή που η πολιτεία έκανε πολιτιστική, περιβαλλοντική, αρχαιολογική και δασική πολιτική θεσπίζοντας περιορισμούς και απαγορεύσεις στην χρήση ακινήτων με τρόπο ανέξοδο για την ίδια αλλά σε βάρος των ιδιοκτητών τους έχει παρέλθει πλέον μετά τη «ιστορική» απόφαση 2165/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σύμφωνα με την οποία “η θεμιτή επιδίωξη της προστασίας του περιβάλλοντος με επιβολή περιορισμών στη χρήση των ακινήτων δεν απαλλάσσει το Κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώσει το θιγόμενο ιδιοκτήτη, το ακίνητο του οποίου κατά το χρόνο κτήσης του δεν υπέκειτο στους περιορισμούς αυτούς”. Στην απόφαση αυτή αναγκάστηκε να καταλήξει το ΣτΕ ύστερα από απανωτές καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) σε βάρος της Ελλάδας μετά από πρόσφυγες θιγομένων πολιτών (απόφαση 6-12-2007 “ΖΑΝΤΕ Μαραθονήσι ΑΕ κατά Ελλάδας”, απόφαση 21-2-2008 “Ανώνυμος Τουριστική Εταιρία Ξενοδοχεία Κρήτης κατά Ελλάδας”, απόφαση 11-12-2008 “Θεοδωράκης κ.α. κατά Ελλάδας” και απόφαση 3-5-2011 “Παραθεριστικός Οικοδομικός Συνεταιρισμός Στεγάσεως Υπαλλήλων Τραπέζης της Ελλάδος κατά Ελλάδος”) στις οποίες κρίθηκε ότι η νομολογία του ΣτΕ ότι τα ακίνητα που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλης ή οικισμού έχουν προορισμό αποκλειστικά την αγροτική εκμετάλλευση και άρα δεν δικαιούνται αποζημίωσης όταν στερούνται μερικώς ή ολικώς του δικαιώματος δόμησης εξαιτίας περιορισμών που επιβάλλονται από το κράτος για λόγους πολεοδομικούς ή προστασίας του περιβάλλοντος, δεν είναι συμβατή με το άρθρο 1 παρ. 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), το οποίο κατοχυρώνει την προστασία της περιουσίας του πολίτη.
Με βάση την απόφαση αυτή του ΣτΕ, τα ελληνικά δικαστήρια υποχρεώνονται πλέον να επιδικάζουν αποζημιώσεις. Έτσι όταν το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με την απόφαση 1419/2012 αναγνώρισε την υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει στην εταιρεία «IONIAN GULF Ανώνυμη Εταιρεία Τουριστικών και Θαλάσσιων Επιχειρήσεων» το ποσό των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ, ως αποζημίωση για τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν με το από 1.12.1999 Π.Δ.. (φΕΚ Δ΄ 906) «περί θεσπίσεως Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου και περιφερειακής ζώνης αυτού», το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου κατά της απόφασης αυτής και θεώρησε ότι “το εφετείο έκρινε ότι οι θεσπισθέντες πρόσθετοι περιορισμοί με το από 1.12.1999 Π.Δ. ήταν σημαντικοί, αλλοίωναν μερικώς τον πυρήνα του δικαιώματος της ιδιοκτησίας της εταιρείας και, ως εκ τούτου, δημιουργούσαν, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 24 παρ. 1 και 2, 17 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος και τις διατάξεις του άρθρου 22 του ν. 1650/1986, σε συνδυασμό προς το 1ο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, ευθεία αξίωση αυτής προς αποζημίωση. Η κρίση αυτή, σύμφωνα και με την προεκτεθείσα νομολογία του Α΄ Τμήματος, είναι νόμιμη, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα” (απόφασή του 476/2018 του ΣτΕ). Το άρθρο 22 του νόμου 1650/1986, το οποίο μέχρι τότε δεν εφάρμοζαν τα ελληνικά δικαστήρια λέει: “Αν οι επιβαλλόμενοι κατά τα προηγούμενα άρθρα του παρόντος κεφαλαίου όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις είναι εξαιρετικά επαχθείς, με αποτέλεσμα να παρακωλύεται υπέρμετρα η άσκηση των εξουσιών που απορρέουν από την κυριότητα, ενόψει του χαρακτήρα και του περιορισμού της ιδιοκτησίας, το Δημόσιο, ύστερα από αίτηση των θιγομένων, μπορεί, κατά το μέτρο του δυνατού, να αποδεχθεί είτε την ανταλλαγή των ιδιωτικών εκτάσεων με εκτάσεις του Δημοσίου είτε την παραχώρηση κατά χρήση στους θιγομένους δημόσιων εκτάσεων σε παραπλήσιες περιοχές για ανάλογη χρήση ή εκμετάλλευση είτε την καταβολή εφάπαξ ή περιοδικής αποζημίωσης, για τον προσδιορισμό της οποίας λαμβάνεται υπόψη η υφιστάμενη χρήση της ιδιωτικής έκτασης, είτε τη μεταφορά συντελεστή δόμησης σε άλλη ιδιοκτησία, κατ` ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του ν. 880/1979 (ΦΕΚ 58).”
3. ΩΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΖΕ ΠΟΣΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΟΙΧΙΣΕΙ ΤΟ ΥΠΟ ΙΔΡΥΣΗ ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΟ
Στο Άρθρο 29Α παρ. 2 του νόμου 1558/1985 ορίζεται ότι: «Στο κείμενο των κανονιστικών πράξεων και σε ιδιαίτερο ακροτελεύτιο άρθρο ή στο προοίμιο αναγράφεται υποχρεωτικά το μέγεθος της δαπάνης, η κατανομή της σε οικονομικά έτη, ο τρόπος αντιμετώπισής της για χρονικό διάστημα τουλάχιστον πέντε ετών και αναφέρεται υποχρεωτικά από το αρμόδιο για την έκδοσή του όργανο, ο ειδικός φορέας του προϋπολογισμού και ο Κωδικός Αριθμός Εξόδου (Κ.Α.Ε.), από την εγγεγραμμένη πίστωση των οποίων πρόκειται να καλυφθεί η εν λόγω δαπάνη» σύμφωνα με δε με την παρ. 4 του ίδιου άρθρου «Η αναφορά των στοιχείων των προηγούμενων παραγράφων στο σώμα της κανονιστικής πράξης αποτελεί ουσιώδη τύπο για την έκδοσή της. Σε περίπτωση παράλειψης της αναφοράς αυτής η κανονιστική πράξη δεν δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». Δηλ. αν το υπό διαβούλευση Π.Δ. δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης χωρίς να αναφέρει την οικονομική επιβάρυνση που θα προκαλέσει, τότε είναι άκυρο. Στην προκειμένη περίπτωση η δαπάνη οφείλεται στις αποζημιώσεις που θα διεκδικήσουν (και φυσικά θα πετύχουν) οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες. Ενδεικτικά αναφέρω:
α) την αποζημίωση για τους περιορισμούς χρήσης και δόμησης των ιδιοκτησιών. Οι αποζημιώσεις θα είναι πολύ μεγάλες για τις ιδιοκτησίες κοντά στην εθνική οδό και θα μειώνονται με την απόστασή τους από αυτήν.
Β) τις αποζημιώσεις για την απομάκρυνση των επιχειρήσεων που λειτουργούν και θα υποχρεωθούν να μετεγκατασταθούν. Οι αποζημιώσεις θα αφορούν τις κτιριακές τους εγκαταστάσεις (που ουσιαστικά θα απαλλοτριωθούν), τις δαπάνες αδειοδοτήσεων για την λειτουργία τους στη νέα θέση (μελέτες, εγκρίσεις, άδειες κλπ.) στις οποίες θα υποχρεωθούν να προβούν και τα διαφυγόντα κέρδη μέχρι να αρχίσει η λειτουργία τους στην νέα θέση.
Γ) τις αποζημιώσεις για τα έξοδα (μελέτες, εγκρίσεις, αδειοδοτήσεις κλπ) που έχουν κάνει οι επιχειρήσεις που βρίσκονται στο στάδιο ίδρυσής τους και οι οποίες θα είναι πλέον άχρηστες.
Ως πολίτης δέχομαι να επωμιστώ το μερίδιο του κόστους που μου αναλογεί από τις αποζημιώσεις των θιγομένων, εφόσον το κόστος αυτό επιβάλλεται για την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν θα δεχθώ όμως να πληρώσω έστω και ένα ευρώ αναιτιολόγητα. Υποθέτω ότι οι συντάκτες του υπό διαβούλευση Π.Δ., οι οποίοι σύμφωνα με τον πρόλογο του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σωκράτη Φάμελλου είναι η Δ/νση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και ο Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού, διαθέτουν όλα τα στοιχεία από τα οποία προκύπτει πλήρως αιτιολογημένα και με τρόπο επιστημονικά τεκμηριωμένο τόσο η αναγκαιότητα ένταξης στο Εθνικό Πάρκο όλης αυτής της μεγάλης περιοχής, όσο και η αναγκαιότητα επιβολής όλων αυτών των περιορισμών και απαγορεύσεων που εισηγούνται και η αναγκαιότητα μετεγκαστάστασης τόσων επιχειρήσεων που λειτουργούν στην ζώνη ΑΔ, και ότι δεν τα όρισαν αβασάνιστα είτε από «υπερβάλλοντα ζήλο» για την προστασία του περιβάλλοντος είτε από άγνοια των οικονομικών συνεπειών ή -ακόμη χειρότερα- για το ξεκαθάρισμα παλιών «βεντετών» των οικολόγων με τους παραγωγικούς φορείς, τις οποίες διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας τα σχόλια που υποβλήθηκαν στην διαβούλευση. Διαφορετικά, αν δηλ. πλειοδοτούν σε περιορισμούς και απαγορεύσεις αναίτια, θα έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος.
O ίδιος ο νόμος 1650/1986 βάσει του οποίου χαρακτηρίζεται μια περιοχή ως Εθνικό Πάρκο δεν προβλέπει την επιβολή ενιαίων περιορισμών και απαγορεύσεων σε όλη την περιοχή, αλλά την κλιμάκωσή τους κατά ζώνες (άρθρο 18, παρ. 4). Το δε ΣτΕ στην προαναφερθείσα απόφαση 487/2018 που αφορά την αποζημίωση της «IONIAN GULF Ανώνυμη Εταιρεία Τουριστικών και Θαλάσσιων Επιχειρήσεων» για τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν με το από 1.12.1999 Π.Δ.. (φΕΚ Δ΄ 906) «περί θεσπίσεως Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου και περιφερειακής ζώνης αυτού», ορίζει ότι “τα μέτρα αυτά πρέπει να θεσπίζονται με σεβασμό προς τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή να είναι πρόσφορα για την επίτευξη του ανωτέρω στόχου και να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο προς τούτο μέτρο”, προφανώς για να μην καταβάλλονται αδικαιολόγητα μεγάλες αποζημιώσεις στους θιγομένους από τα μέτρα. Και πιο κάτω επισημάνει ότι “Σε κάθε περίπτωση, η Διοίκηση δύναται να εξετάσει αν τυχόν υφίσταται άλλη προσήκουσα λύση που διασφαλίζει την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και επιτρέπει παράλληλα την εκμετάλλευση του ακινήτου”. Άραγε έγινε τέτοια εξονυχιστική έρευνα από την πλευρά των συντακτών του Π.Δ.; Αν ναι, τότε θα πρέπει να βγουν δημόσια μέσα από την παρούσα διαβούλευση και να το δηλώσουν, δημοσιοποιώντας παράλληλα όλα τα στοιχεία που τεκμηριώνουν την αναγκαιότητα των μέτρων που εισηγούνται. Αν όχι, τότε το Υπουργείο θα πρέπει αναγκαστικά να αποσύρει το παρόν σχέδιο Π.Δ. και να ζητήσει από τους συντάκτες του να τεκμηριώσουν την αναγκαιότητα των μέτρων που εισηγούνται, διαφορετικά να εισηγηθούν άλλα που μπορούν να τεκμηριώσουν. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει το σχέδιο του Π.Δ. να συνοδεύεται από προϋπολογισμό του οικονομικού κόστους με το οποίο θα επιβαρυνθεί το δημόσιο, δηλ. ΕΜΕΙΣ. Χωρίς να την γνωστοποίηση αυτού του κόστους η δημόσια διαβούλευση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί.
4. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Α) το Εθνικό Πάρκο να περιοριστεί στις ζώνες απόλυτης προστασίας, δηλ. αποκλειστικά και μόνο στα όρια της περιοχής της συνθήκης Ραμσάρ.
Β) Να εφαρμοστεί η παρ. 4 του άρθρου 18 του νόμου 1650/1986 η οποία ορίζει: ”Αν για την προστασία και διατήρηση των περιοχών των στοιχείων ή των συνόλων της παραγράφου 3 επιβάλλεται παράλληλα η εφαρμογή ορισμένων μέτρων σε γειτονικές εκτάσεις, οι παραπάνω περιοχές, τα στοιχεία ή τα σύνολα αποτελούν κεντρικό τμήμα μιας ευρύτερης περιοχής, στην οποία τα αναγκαία μέτρα προστασίας κλιμακώνονται κατά ζώνες.”
Γ) Στις ζώνες αυτές που προβλέπει η παραπάνω διάταξη (οι λεγόμενες “περιφερειακές ζώνες”) να κλιμακώνονται τα μέτρα ανάλογα με την απόστασή τους από τις ζώνες απόλυτης προστασίας, δηλ. όσο απομακρύνονται από αυτές να μειώνονται σταδιακά οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις μέχρι μηδενισμού τους στην περιοχή της εθνικής οδού. Είναι εντελώς παράλογο να υπάρχει πλήρης απαγόρευση εγκατάστασης επιχειρήσεων στην μια πλευρά της εθνικής οδού και ταυτόχρονα πλήρης ελευθερία στη άλλη! Η μετάβαση από το “μαύρο” στο “άσπρο” να μην είναι απότομη αλλά να μεσολαβούν όλες οι αποχρώσεις του “γκρί”. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο θα περιοριστούν οι αντιδράσεις των θιγομένων και θα μειωθούν κατά πολύ οι δαπάνες αποζημιώσεων.
Δ) Αν παραμείνουν οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις σε όλη την ζώνη ΑΔ όπως προτείνονται με το υπό διαβούλευση Π.Δ., θα παρατηρηθεί το εξής φαινόμενο: οι ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων σε επαφή με την βόρεια πλευρά της εθνικής οδού θα μετατραπούν «εν μία νυκτί» σε προνομιούχους, αφού τα αγροτεμάχιά τους θα είναι τα μόνα οικοδομήσιμα σε επαφή με την εθνική οδό και άρα θα ανέβει κατακόρυφα η αξία τους, ενώ την ίδια στιγμή οι ιδιοκτήτες της νότιας πλευράς θα δουν τις ιδιοκτησίες τους να μετατρέπονται σε χωράφια! Μπορεί να θεωρηθεί ως κράτος δικαίου ένα κράτος που θεσπίζει τέτοιες διατάξεις; Κάποιος κακόβουλος θα μπορούσε κάλλιστα να ισχυριστεί ακόμη και ότι υπάρχει σκοπιμότητα για εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων!
Ε) Για να είναι ορθολογικά αυτά που θα θεσπίσει το Π.Δ. θα πρέπει να προκύψουν από μια σύγχρονη Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη και όχι από μια ξεπερασμένη του 2002. (βλ. σχόλια της «ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ Α.Ε. ΟΤΑ» στην διαβούλευση). Από το 2002 μέχρι σήμερα μεσολάβησαν στη χώρα μας γεγονότα που έφεραν κυριολεκτικά τα πάνω-κάτω. Θα μείνουμε στις λογικές του 2002;
ΣΤ) Με βάση όλα όσα εξέθεσα, θεωρώ ότι το σχέδιο του Π.Δ. θα πρέπει να αποσυρθεί και να ανασυνταχθεί με βάση μια επικαιροποιημένη Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη και τις προτάσεις των τοπικών κοινωνιών (Δήμοι, Περιφέρεια, παραγωγικοί φορείς), να υπολογιστεί το κόστος που θα προκαλέσει και να δοθεί ξανά για διαβούλευση.
Τριαντάφυλλος Σφυρής
Πολιτικός Μηχανικός
Ξάνθη
tsfiris@gmail.com
Στο σχέδιο Π.Δ. αναφέρονται λεπτομερέστατα και περιοριστικά όλες οι επιτρεπόμενες δραστηριότητες ενώ θα ήταν χρησιμότερο να αναφέρονται πληρέστερα οι απαγορευόμενες δραστηριότητες. Τούτο έχει ως συνέπεια την εγκαθίδρυση μιας δυσκίνητης διαδικασίας για τον προσδιορισμό ως επιτρεπτέας ή όχι μιας ενδεχόμενης νέας δραστηριότητας που μπορεί να αναπτυχθεί στην περιοχή. Αυτό συνεπάγεται υψηλότατο διαχειριστικό κόστος για τον ίδιο τον Φορέα Λειτουργίας και πρόσθετες γραφειοκρατικές διατυπώσεις για όσους εκ των προσώπων επιθυμούν να αναπτύξουν νέες δραστηριότητες στην περιοχή και έχουν καινοτόμες ιδέες. Εξάλλου, ο προσδιορισμός δικαιωμάτων, όπως καταγράφονται με τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες που επιβάλλονται σε ιδιωτικές ιδιοκτησίες, διατρέχει τον κίνδυνο απόρριψης από το Συμβούλιο της Επικρατείας, ως στερούμενος συνταγματικής βάσης.
Ως μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης και εκπαιδευτικός (συμμετοχή μαθητών σε εκπαιδευτικά προγράμματα) έχω βιώσει πολλές φορές τα προτερήματα του Εθνικού Πάρκου. Ως εκ τούτου πιστεύω ότι η πρόταση του Υπουργείου είναι πολύ καλά διατυπωμένη και είναι προς το συμφέρον τόσο του φυσικού περιβάλλοντος όσο και των ανθρώπων. Οι ωφέλειες της εφαρμογής της πρότασης του Υπουργείο είναι πολλαπλές. Θα αναφερθώ μόνο στις πιο σημαντικές. Το εθνικό πάρκο είναι πολύ κοντά στη Θεσσαλονίκη και προσφέρει αναψυχή στους κατοίκους της περιοχής. Ως εκπαιδευτικός θα πρέπει να αναφέρω ότι μπορεί να στηρίξει πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα, πράγμα που το έχει ήδη κάνει με τον καλύτερο τρόπο, δίνοντας την ευκαιρία σε μαθητές όλης της Ελλάδας να έρθουν σε επαφή με τη φύση, να παρατηρήσουν τη βιοποικιλότητα του χώρου, να αναπτύξουν και να καλλιεργήσουν την περιβαλλοντική τους συνείδηση. Προσφέρεται επίσης για εναλλακτικό τουρισμό και έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει πόλο έλξης τουριστών από όλο τον κόσμο συμβάλλοντας στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής αλλά και γενικότερα της χώρας μας. Η διατήρηση της ένταξης των περιοχών με υψηλή παραγωγικότητα στα όρια της περιοχής έχει επίσης πολλαπλά οφέλη τόσο για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και για τους ίδιους τους παραγωγούς οι οποίοι θα ωφεληθούν καθώς τα προϊόντα τους εντάσσονται σε ένα οικολογικό πλαίσιο που τα αναβαθμίζει ποιοτικά. Εύχομαι η πρόταση του Υπουργείου να εφαρμοστεί όσο το δυνατόν συντομότερα.
Στο σχέδιο Π.Δ/τος, άρθρο 3, παράγραφος IV, αναφέρεται: «Απαγορεύεται η αλλοίωση, καταστροφή ή μεταβολή του υπάρχοντος αρδευτικού – αποστραγγιστικού που εξυπηρετεί τις νόμιμα υφιστάμενες καλλιέργειες των ζωνών ΑΔ».
Επίσης στο άρθρο 4 παρ. 1 αναφέρεται ότι «Στο σύνολο του Εθνικού Πάρκου, πλην των ζωνών Απόλυτης Προστασίας, επιτρέπεται μόνον η εκτατική κτηνοτροφία στις βοσκήσιμες γαίες, ως μέσο διαχείρισης των ενδιαιτημάτων».
Με τις ανωτέρω διατάξεις παρότι επέρχεται δυσμενής μεταβολή των νόμιμων αγροτικών χρήσεων, στις εκτάσεις ιδιοκτησίας του οικισμού «Ολυμπιάδα» δεν προβλέπονται απαλλοτριώσεις, ούτε υπολογίζονται αποζημιώσεις.
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ η ένταξη στο Εθν.Πάρκο των περιοχών της ΑΔ.
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, ανεπίτρεπτη, υπερβολική, η πλειοδοσία στις ανέλεγκτες σύμφωνες γνώμες του φορέα επί παντός επιστητού- ως και για… καταπολέμηση κουνουπιών. Να καταστεί ξεκάθαρο πώς και πού θα προσβάλλονται. Και τι ακριβώς θα γνωμοδοτούν σκοπιμότητα, αναγκαιότητα; Διαφορετικά έχουμε εκτός των φανερών περιορισμών κι απαγορεύσεων που είναι εμφανείς στο σχέδιο για το Εθνικό Πάρκο και πλήθος κεκρυμμένων, με τη μορφή της σύμφωνης γνώμης.
Απαιτείται διατήρηση υφιστάμενων πρόχειρων σταυλικών εγκαταστάσεων εντός της πλημμυρικής ζώνης.
Να επιτραπεί η ανάπτυξη και νέων σταυλικών εγκαταστάσεων, όποιας μορφής.
Να συνεχιστεί απρόσκοπτη η λειτουργία των ήδη νομίμως υφιστάμενων εγκαταστάσεων παντός είδους.
Απαιτείται επιπλέον η δυνατότητα ισχύος και ανάπτυξης:
Χρήση υφιστάμενων κι ανέγερση νέων γεωργικών αποθηκών- υποδομών και νέων ισογείων εμβαδού ως 120 τ.μ. και 4,5 μ. ύψος.
Η ανάπτυξη εγκαταστάσεων καθετοποίησης των παραγόμενων προϊόντων του πρωτογενούς τομέα, εξυπηρέτησης μεμονωμένου καλλιεργητή ή ομάδας παραγωγών μετά από αιτολογημένη γνώμη των καθ’ ύλη αρμοδίων υπηρεσιών του Υπουργείου.
Οι αθλητικές εγκαταστάσεις υποκατηγορίας 4, δεύτερης ομάδας 6 (α/α11γ)
Οι εγκαταστάσεις για ναυπήγηση πλοίων και σκαφών μόνο αλιευτικών ως 3η υποκατηγ.ομαδας 9.
Οι εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρισμού και θερμοτητας από ΑΠΕ (εκτός αιολικής) και σε γεωργική γη με τις κείμενες διατάξεις.
(επιμέρους παρατηρήσεις στα επόμενα άρθρα)
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΚΡΙΚΑΣ
Το νέο σχέδιο Π. Δ/τος που έχει αναρτηθεί για διαβούλευση είναι, σε σχέση με την ΚΥΑ αριθ. 12966/14-5-2009 αλλά και το σχέδιο Προεδρικού Δ/τος που είχε κοινοποιηθεί το 2014, εντελώς διαφοροποιημένο όσον αφορά τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης.
Στο νέο σχέδιο Π.Δ/τος υπάρχουν αντικρουόμενες διατάξεις στα διάφορα άρθρα του, και σημεία ασαφή που αφήνουν περιθώρια υποκειμενικών κρίσεων (π.χ. επιτρέπεται η άσκηση ήπιων δραστηριοτήτων ……, χωρίς να δίνεται ο αντικειμενικός ορισμός των ήπιων δραστηριοτήτων).
Οι διαφοροποιήσεις αυτές έχουν σαφώς δυσμενέστερο χαρακτήρα για όλες τις ζώνες προστασίας αλλά κυρίως για τις ζώνες αγροτικών δραστηριοτήτων (ΑΔ).
Οι διαφοροποιήσεις αυτές εάν εφαρμοστούν, θα δημιουργήσουν πολλά οικονομικά και υπαρξιακά προβλήματα στις δραστηριότητες της περιοχής, αλλά και μία κατάσταση ασφυξίας στην οικονομία της ευρύτερης περιοχής.
Παράλληλα δεν διαφαίνεται μέσα από τα άρθρα του Π.Δ. ότι, με τις προτεινόμενες αλλαγές και τροποποιήσεις επί το αυστηρότερον, θα δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες για τη επίτευξη των στόχων του ΠΔ, που είναι η διατήρηση και διαχείριση των σπάνιων οικοτόπων, των ειδών χλωρίδας και πανίδας και ιδίως της ορνιθοπανίδας της περιοχής.
Επίσης πιστεύουμε ότι, με τις αναγκαστικές απομακρύνσεις των υφιστάμενων κτηνοτροφικών και βιομηχανικών δραστηριοτήτων της περιοχής, δεν εξυπηρετείται ο βασικός σκοπός (άρθρο 1 του ΠΔ) του Π. Δ/τος, που είναι η αειφορική διαχείριση της ευρύτερης περιοχής σε αρμονία με τις ανθρώπινες δραστηριότητες που έχουν αναπτυχθεί επί τόσα χρόνια στην περιοχή.
Ο δυσμενέστερος χαρακτήρας των τροποποιήσεων αυτών στις χρήσεις γης της περιοχής, συνοψίζεται, όχι αποκλειστικά, στις παρακάτω διαπιστώσεις :
Απαγορεύονται χρήσεις οι οποίες πριν επιτρέπονταν, και οι οποίες έχουν διαμορφώσει ένα πλέγμα δραστηριοτήτων, που ικανοποιούν τις ανάγκες των κατοίκων και συνεισφέρουν στην οικονομία της περιοχής.
Επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο και με αυστηρά χρονικά περιθώρια, η απομάκρυνση νομίμως υφιστάμενων δραστηριοτήτων, εφόσον οι νέες χρήσεις γης δεν επιτρέπουν την παραμονή τους .
Δεν επιτρέπεται να αδειοδοτηθούν δραστηριότητες που βρίσκονται στο στάδιο εγκατάστασης, εφόσον οι νέες χρήσεις γης δεν επιτρέπουν την παραμονή τους .
Ενδεικτικά και μόνο, αναφέρουμε τα εξής :
α) Κτηνοπτηνοτροφικές εγκαταστάσεις
1. Οι διατάξεις που αφορούν στην απομάκρυνση των υφιστάμενων κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων με συγκεκριμένο αυστηρό χρονοδιάγραμμα, θα μπορούσαν τουλάχιστον να αντικατασταθούν από την δυνατότητα να χορηγείται από την αρμόδια αδειοδοτούσα αρχή άδεια διατήρησης που προβλέπεται στην ΚΥΑ 940/2017( ΦΕΚ 2741Β).
2. Παρόμοια διάταξη θα μπορούσε να προβλεφθεί και για τις εγκαταστάσεις εντατικής μορφής.
β) Εμπορικές- μεταποιητικές δραστηριότητες
1. Οι απαγορευτικές διατάξεις για τις εμπορικές – μεταποιητικές δραστηριότητες στις ζώνες ΑΔ και τα χρονοδιαγράμματα απομάκρυνσης, θα πρέπει να αντικαστασταθούν τουλάχιστον από την δυνατότητα παραμονής των νομίμως υφισταμένων ή υπό εγκατάσταση δραστηριοτήτων.
2. Θα πρέπει να επιτραπούν οι μεταποιητικές δραστηριότητες που εξυπηρετούν τις ανάγκες του πρωτογενούς τομέα.
γ) Αμμοληψίες
Να επιτρέπεται η αμμοληψία για λόγους παροχετευτικότητας και αποστράγγισης εδαφών και στην περιοχή κάτω της Εθνικής οδού, ως έργο που συμβάλλει στην προστασία της περιοχής από πλημμύρες.
δ) Διάφορα
1. Να επιτρέπονται νέες γεωτρήσεις, σύμφωνα με την υφιστάμενη διαδικασία αδειοδότησης και το διαχειριστικό σχέδιο της λεκάνης απορροής. Δεν είναι ανάγκη να γίνει νέα ειδική υδρογεωλογική μελέτη για την περιοχή.
2. Δεν έχει νόημα να απαγορεύεται η υποδοχή βιομηχανικών βοθρολυμάτων από την ΕΕΛ Θεσ/νίκης, αφού η ΕΕΛ έχει ήδη ειδική μονάδα προεπεξεργασίας βιομηχανικών βοθρολυμάτων και στην ΑΕΠΟ προβλέπεται κάτι τέτοιο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, κρίνουμε σκόπιμη την απόσυρση του συγκεκριμένου σχεδίου Π.Δ/τος και την ανασύνταξή του στην βάση της προϊσχύουσας ΚΥΑ αριθ. 12966/14-5-2009, αλλά και προτάσεων όλων των φορέων της περιοχής, ώστε να προκύψει ένα ΠΔ που θα διασφαλίζει την προστασία και τη διατήρηση της φύσης σε αρμονία με τις ανθρώπινες δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα.
1. Η θήρα ασκείτο μέχρι πρόσφατα στις ζώνες ΠΦΒ3, ΠΦΒ4, ΠΦΒ5 και ΠΦΒ6. Αποτελεί δηλαδή παράγοντα που συνδιαμόρφωσε τις περιβαλλοντικές συνθήκες που οδήγησαν στο να χαρακτηριστεί η περιοχή Εθνικό Πάρκο, περιοχή Natura 2000, περιοχή της σύμβασης Ramsar κ.λ.π. Κανένα από τα θηρεύσιμα είδη που απαντούν στο υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο δεν κινδυνεύει με εξαφάνιση και δεν απειλείται με μείωση των πληθυσμών του. Δεν υπάρχει επομένως κανείς λόγος για απαγόρευση ή περιορισμό της θήρας στις συγκεκριμένες περιοχές.
Πέραν τούτων, Έχουν ήδη ληφθεί ιδιαίτερα αυστηρά περιοριστικά μέτρα για την άσκηση της θήρας στους υγροτόπους γενικότερα της Ελλάδας, τα οποία δεν εφαρμόζονται σε άλλες προηγμένες στην περιβαλλοντική διαχείριση χώρες.
Με βάση τα παραπάνω, είμαστε αντίθετοι στην αναίτια απαγόρευση της θήρας στις κοίτες των ποταμών Αξιού και Γαλλικού στο τμήμα πάνω από την ΠΑΘΕ (ζώνες ΠΦΒ3, ΠΦΒ4, ΠΦΒ5), καθώς και στην περιοχή του Καλοχωρίου (ΠΦΒ6). Ζητούμε οι συγκεκριμένες περιοχές είτε να χαρακτηριστούνε ζώνες ΑΔ, ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, στις συγκεκριμένες περιοχές να αναφέρεται ρητά πως επιτρέπεται η άσκηση της θήρας, όπως ίσχυε μέχρι πρόσφατα.
2. Παράγραφος Ι.1.1. «Οι περιοχές αυτές υπόκεινται σε αυστηρή φύλαξη από τις αρμόδιες υπηρεσίες σε συνεργασία με το προσωπικό του Φορέα Διαχείρισης.»
Με τη συγκεκριμένη διατύπωση δεν καθορίζεται με σαφήνεια ποιος φορέας θα είναι υπεύθυνος για την «αυστηρή» φύλαξη. Με την υπαγωγή των περιοχών natura στους Φορείς Διαχείρισης, και τον αποκλεισμό της Δασικής Υπηρεσίας από τις σχετικές διαδικασίες, μοναδικός αρμόδιος γίνεται ο οικείος Φορέας Διαχείρισης.
Οι φορείς διαχείρισης όμως δεν έχουν προσωπικό με ανακριτικά καθήκοντα. Ανακριτικά καθήκοντα έχουν μόνο οι υπάλληλοι της Δασικής Υπηρεσίας και οι Θηροφύλακες των Κυνηγετικών Οργανώσεων.
Δημιουργείται έτσι τεράστιο κενό στη φύλαξη των πλέον προστατευόμενων περιοχών εντός του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου, ως απόρροια των κενών του ν. 4519/2018 με τον οποίον θεσπίστηκε το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία, την οργάνωση, τις αρμοδιότητες και τη δομή των Φορέων Διαχείρισης της Ελλάδας.
3. Υπενθυμίζουμε ότι οι υπάλληλοί μας ομοσπονδιακοί θηροφύλακες έχουν την ιδιότητα του προανακριτικού υπαλλήλου, ορκίζονται στην αρμόδια Περιφέρεια και αναγνωρίζονται από τον αντίστοιχο Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας. Τα χρόνια που δραστηριοποιείται η θηροφυλακή των κυνηγετικών οργανώσεων έχει διαφανεί ότι:
α. Συχνά απαγορεύεται η θήρα σε κάποια περιοχή, αλλά χωρίς ΟΥΔΕΜΙΑ πρόβλεψη για τη φύλαξη, αλλά και για τη σήμανση.
β. Οι κυνηγετικές οργανώσεις, συνεργαζόμενες με τις δασικές αρχές, έχουν τη δυνατότητα να ενημερώσουν τα μέλη τους κυνηγούς για τις νέες απαγορεύσεις.
γ. Οι κυνηγετικές οργανώσεις πληρώνουν με δικούς τους πόρους την αγορά και τοποθέτηση απαγορευτικών πινακίδων.
δ. Τελικά αυτό το οποίο συμβαίνει είναι να απομακρύνονται οι νόμιμοι κυνηγοί από περιοχές του εθνικού πάρκου και, η μη παρουσία ανθρώπων, να καταστεί τις περιοχές αυτές ως άντρο για την εκτέλεση ποικίλων απαγορευμένων δραστηριοτήτων.
ε. Όπου απομακρύνεται ο κυνηγός… τότε δυστυχώς υπάρχει έξαρση της λαθροθήρας.
4. Να προστεθεί η φράση «ισχύουν τα κάτωθι» στο τέλος των παραγράφων Ι.1., ΙΙ.1., ΙΙΙ.1. και ΙV.1 έτσι ώστε να υπάρχει συνέχεια και σαφήνεια στο κείμενο.
Η παραλίες της βόρειας Πιερίας απο Μεθώνη εως Αλυκές Κίτρους εχουν μεγάλο πρόβλημα απο τους μυδοκαλλιεργειτές απο την αλόγιστη χρήση εργαλείων τους (βαρέλια-σημαδούρες και δίχτυα πλαστικά για εκποίηση γόνου) τα οποία βαρέλια τα περισσότερα είναι απο πρώην χημικά αμφιβόλου προέλευσης και τα διχτάκια που γεμίζουν γόνους τα πετάνε αλόγιστα μεσα στην θάλασσα γι’αυτό πρέπει να συμμορφωθούν βαση σωστών περιβαντολλογικών όρων.
με ανακύκλωση τον σκουπιδιών τους και οχι την εναπόθεση στην θάλασσα..
Η βορεια πλευρα του ακρωτηριου ΑΘΕΡΙΔΑ αποτελει φυσικο για καθε ειδους σκουπιδιων του Θερμαικου.Οι βορειοι ανεμοι του κολπου ωθουν καθε ειδους σκουπιδιων προς αυτη την ακτη!Ετσι διχτυα και βαρελια μυδοτροφειων εως μπουκαλια πλαστικα κλπ στοιβαζονται συχνα και σε μεγαλες ποσοτητες σε ενα σημειο απ οπου αντλουνται τα νερα που χρησιμοποιει η ΑΛΥΚΗ ΚΙΤΡΟΥΣ !!!!
..Λογω αυτης της ιδιαιτεροτητας ισως στο σχεδιο Π.Δ να πρεπει να υπαρχει μια ιδιαιτερη προβλεψη γιαυτο το σημειο του Θερμαικου κολπου.