• Η Ελληνική Εταιρεία Ανάπτυξης Βιομάζας (ΕΛ.Ε.Α.ΒΙΟΜ.), το μακροβιότερο ελληνικό σωματείο στον χώρο των Α.Π.Ε. διαθέτοντας δίκτυο μελών από επιχειρήσεις, επιστήμονες και επαγγελματίες οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον κλάδο της αξιοποίησης βιομάζας και βιοενέργειας σε τοπικό και εθνικό επίπεδο και συμμετέχοντας ως Εθνικός Σύνδεσμος – πλήρες μέλος στον αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Βιοενέργειας “Bioenergy Europe”, έχει κύρια επιδίωξη τη βιώσιμη ενεργειακή αξιοποίηση βιομάζας σε εθνικό επίπεδο και την υποστήριξη της επιστημονικής έρευνας για την ανάπτυξη και επιτυχημένη εφαρμογή στην ελληνική αγορά κατάλληλων τεχνολογιών βιοενέργειας και παραγωγής βιο-προϊόντων. Η ΕΛΕΑΒΙΟΜ συμμετέχει στη δημόσια διαβούλευση για τον ΕΣΕΚ καταθέτοντας μία δέσμη 10 θέσεων-προτάσεων για την διεύρυνση του ρόλου της βιοενέργειας ως ΑΠΕ βάσης στο ενεργειακό μίγμα της χώρας κατά την περίοδο 2021-2030 και τις επόμενες δεκαετίες. 1) Χωροθέτηση Θέσεων για την Προσωρινή Αποθήκευση της Αγροτικής/Δασικής Υπολλειμματικής Βιομάζας Εισαγωγή: Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου παράγονται πολύ μεγάλες ποσότητες αγροτικής και δασικής υπολλειμματικής βιομάζας. Η έλλειψη ανάλογου αριθμού επενδύσεων σε έργα παραγωγής ενέργειας από βιομάζα, πέραν των όποιων θεσμικών εμποδίων παρουσιάζονται και προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε, οφείλεται σε σημαντικό βαθμό και στην μη ύπαρξη μοντέλου διαχείρισης της αγροτικής ή/και δασικής βιομάζας. Και αν για τα δάση υπάρχει κάποιες φορές η δικαιολογία της απομακρυσμένης πρόσβασης ή της ύπαρξης περιβαλλοντικά ευαίσθητων περιοχών, για την μη αξιοποίηση της υπολλειμματικής αγροτικής, κτηνοτροφικής και αγροβιομηχανικής βιομάζας η μόνη δικαιολογία είναι η ανυπαρξία κάποιου αξιόπιστου μοντέλου συλλογής και προσωρινής αποθήκευσής της, πριν την περαιτέρω επεξεργασία. Πρόταση: Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και τους κλαδικούς και επιστημονικούς φορείς που γνωμοδοτούν και συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ορθολογικής ενεργειακής αξιοποίησης βιομάζας, πρέπει να μελετήσουν και να προτείνουν ένα μοντέλο διαχειριστικής αλυσίδας ανά Περιφέρεια της χώρας και με βάση το κατά τόπους διαθέσιμο δυναμικό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να αναπτυχθούν υποδομές προσωρινής εναπόθεσης, προεπεξεργασίας και αποθήκευσης της υπολειμματικής βιομάζας εντός ιδιωτικών χώρων/οικοπέδων ή/και κεντρικών σημείων συλλογής (διαχειριστικά κέντρα βιομάζας), η ύπαρξη των οποίων θα καταπολεμά την κακή πρακτική ανοικτών εστιών καύσης που παρατηρούνται στην ύπαιθρο. Τα διαχειριστικά κέντρα μπορεί να είναι είτε ιδιωτικά ή να ανήκουν σε δημόσιους φορείς (π.χ. δήμο ή περιφέρεια) και η ύπαρξή τους θα καθιστά γενικά ευκολότερη την πρόσβαση σε βιομάζα και την αξιοποίησή της μέσω των δραστηριοτήτων της κυκλικής οικονομίας.