• Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 8 Ιανουαρίου 2019, 10:39

    Οι διατάξεις του άρθρου 4 για την απαγόρευση υπαγωγής αυθαιρέτων εντός προστατευόμενων περιοχών μόνο ως περιβαλλοντική ειρωνεία μπορεί να εκληφθεί: τα μέτρα προστασίας περιοχών, όπως αυτά διατυπώνονται στα αντίστοιχα διατάγματα, βασίζονται σε μελέτες για τις οικολογικές αντοχές των σημαντικών αυτών τόπων φυσικής κληρονομίας της χώρας. Η απουσία οποιασδήποτε εκτίμησης για την περιβαλλοντική επίπτωση της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων και της αστικοποίησης των περιοχών αυτών αποτελεί εξαιρετικά επικίνδυνη οπισθοδρόμηση για το εθνικό περιβαλλοντικό κεκτημένο. Τα κριτήρια καθορισμού της οικιστικής πύκνωσης παραμένουν όπως θεσπίσθηκαν εξ αρχής. Επομένως, κάθε άτυπη συγκέντρωση 50 τουλάχιστον κτιρίων, οιουδήποτε μεγέθους, μορφής ή χρήσης (π.χ. κατοικία, αποθήκη, σταύλος κ.λπ.) μέσα σε δάσος ή δασική ή αναδασωτέα έκταση μπορεί να αποτελέσει "οικιστική πύκνωση". • 4 παρ. 2: Η συγκεκριμένη διατύπωση είναι αόριστη, στο μέτρο που δεν εξειδικεύει την έννοια της δόμησης, η οποία μπορεί να αναφέρεται στη διάσπαρτη εκτός σχεδίου δόμηση που χαρακτηρίζει το σύνολο της ελληνικής υπαίθρου. Παρέχει δε δυνατότητα κατ' εξαίρεση δημιουργίας οικιστικών πυκνώσεων και με λιγότερα από 50 κτίσματα. Το ίδιο ισχύει και με τις ρυθμίσεις των επόμενων παραγράφων 3 και 4, όπου ο αποκλεισμός των κτιρίων ορισμένων ειδικών κατηγοριών δεν εμποδίζει την προσμέτρησή τους (ίσως και με την αναλογούσα σε αυτά επιφάνεια) για τη συμπλήρωση του κατώτατου αριθμού κτισμάτων που απαιτείται για τη δημιουργία μιας οικιστικής πύκνωσης. • 4 παρ. 3: Δια της εις άτοπον απαγωγής προκύπτει ότι στις διατάξεις του νομοσχεδίου υπάγονται όχι μόνο οι αυθαίρετες κατασκευές που βρίσκονται σε δάση και δασικές εκτάσεις αλλά και εκείνες που βρίσκονται εντός αναδασωτέων περιοχών (εκτός αν η καταστροφή τους προκλήθηκε από πυρκαγιά).