• Σχόλιο του χρήστη 'Πατέλης Χρήστος' | 10 Μαρτίου 2020, 10:12

    Νομίζω ότι η εφαρμογή του μέτρου για την επιβολή περιβαλλοντικού τέλους «αδιακρίτως» στη χρήση του υλικού κατασκευής των μέσων μεταφοράς των προϊόντων (σακούλες) είναι ισοπεδωτική και δεν προσφέρει ούτε κατ’ ελάχιστον την διαχείριση του προβλήματος που προσπαθεί να θεραπεύσει. Χωρίς να μπαίνουμε στην διαμάχη με όρους μεταφυσικούς υπέρ ή κατά της χρήσης του πλαστικού, καλό είναι να βλέπουμε την πραγματικότητα με όρους τόσο της κάλυψης των σύγχρονων αναγκών όσο και της ελαχιστοποίησης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος εφαρμόζοντας πρακτικές της κυκλικής οικονομίας. Εύκολη αντικατάσταση του πλαστικού στη συσκευασία και μεταφορά αγαθών, με υλικά αντίστοιχων ιδιοτήτων, σήμερα δεν υπάρχει. Με το παραπάνω δεδομένο, καθήκον μας είναι να παράγουμε σακούλες ελαχιστοποιώντας την πρωτογενή ύλη και την ενέργεια που απαιτείται για την παραγωγή τους και να κλείνουμε τον κύκλο χρήσης τους, διαχειριζόμενοι σωστά, ανακυκλώνοντας, το υλικό όταν αυτό επιτελέσει το σκοπό του. Πρέπει να χρησιμοποιούνται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ βιομηχανικά βιοαποδομήσιμα υλικά εκεί που σήμερα άκριτα χρησιμοποιείται η κάθε μορφής σακούλα (πχ σκουπίδια). Πρέπει να ενεργοποιηθούν συστήματα πιστοποίησης (με ελέγχους εναρμόνισης) των προτύπων παραγωγής επαναχρησιμοποιήσιμων σακουλών μεταφοράς. Να είναι υποχρεωτική η χρήση ανακυκλωμένου υλικού (ακόμη και με αύξηση του ποσοστού συμμετοχής του) στην κατασκευή τους. Να εξαιρεθεί από την επιβολή τέλους η πιστοποιημένη σακούλα μεταφοράς. Να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την ενημέρωση – συνειδητοποίηση των πολιτών, το έσοδο από την εφαρμογή του τέλους στα υλικά μιας χρήσης. Η επιβολή του τέλους, με τον τρόπο που αυτό προτείνεται από το Σχέδιο Νόμου, δεν προσφέρει ούτε κατ’ ελάχιστον στην κατεύθυνση των σύγχρονων βέλτιστων πρακτικών. Αντίθετα, προβλέπω ότι θα επαναφέρει τη χρήση της λεπτής σακούλας μιας χρήσης με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το περιβάλλον.