• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΟΡΔΑ' | 16 Μαρτίου 2020, 15:05

    Στην αιτιολογική έκθεση, σε σχέση με το άρθρο 48§7 του Νομοσχεδίου, αναφέρεται ότι στο τοπογραφικό που θα συνταχθεί πρέπει να υπάρχει ρητή μνεία ότι υπάρχει περίπτωση ακύρωσης του Δασικού Χάρτη κατόπιν αίτησης ακύρωσής του. Τέτοια διάταξη όμως (σωστά) ΔΕΝ υπάρχει στο κείμενο του Νομοσχεδίου, του οποίου η σχετική διάταξη υπονομεύεται με τέτοια τυχόν ρύθμιση και δεν πρόκειται στην πράξη να εφαρμοστεί ποτέ, εφόσον πρόκειται για αμιγώς νομικό θέμα (και μάλιστα έντονα αμφισβητούμενο) με το οποίο οι τοπογράφοι δεν έχουν καμμία σχέση ή γνώση, πιθανότατα δε, επιπλέον, θα αρνηθούν να περιλάβουν στο τοπογραφικό τους τέτοια δήλωση. Μάλιστα, κάποιος δύσπιστος και πονηρός, θα σκεφτόταν ότι η φράση μπήκε για να προετοιμάσει την υποβολή –και πιθανότατα αποδοχή, με την αιτιολογία ότι το αναφέρει η αιτιολογική έκθεση- τροπολογίας που να το προσθέτει στη διάταξη. Επιπλέον ενδέχεται να προκαλέσει πληθώρα παρερμηνειών, ιδίως στις Δασικές Υπηρεσίες και γενικότερη εμπλοκή και αχρήστευση της διάταξης στην πράξη, δηλ. αυτοκατάργησή της. Για την εξουδετέρωση μάλιστα των ανωτέρω ενδεχομένων και να καταστεί η ρύθμιση ξεκάθαρη, πρέπει να προστεθεί στο κείμενο του Νομοσχεδίου η λέξη «μόνον» (δηλ. «… επί του οποίου ο συντάκτης βεβαιώνει μόνον ότι το ακίνητο …».