Αρχική ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣΆρθρο 36 Αξιολόγηση των Μονάδων Διαχείρισης Προστατευόμενων ΠεριοχώνΣχόλιο του χρήστη MOm/Εταιρεία Μελέτης & Προστασίας Μεσογειακής Φώκιας | 17 Μαρτίου 2020, 22:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'MOm/Εταιρεία Μελέτης & Προστασίας Μεσογειακής Φώκιας' | 17 Μαρτίου 2020, 22:47

    Είναι άτοπο οι ΜΔΠΠ να αξιολογούνται με βάση τα δυο παρακάτω βασικά κριτήρια α) και β) του άρθρου 36 τη στιγμή που δεν έχουν σαφώς την αρμοδιότητα εφαρμογής των διαχειριστικών μέτρων δηλαδή της φύλαξης/επιτήρησης και επιβολής διοικητικών προστίμων. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στα κριτήρια αξιολόγησης: α) την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας εφαρμογής των ειδικότερων όρων και ρυθμίσεων της περιοχής ευθύνης της ΜΔΠΠ, όπως αυτοί προβλέπονται από την πράξη χαρακτηρισμού και το Σχέδιο Διαχείρισης, ως προς την κατάσταση των προστατευόμενων περιοχών, β) τα αποτελέσματα από την εφαρμογή μέτρων διαχείρισης σε σχέση με τους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους προστασίας και διαχείρισης της περιοχής και τους στόχους διατήρησης (conservation objectives) των προστατευόμενων περιοχών (είδη, τύποι οικοτόπων) σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης και το Πρόγραμμα Εφαρμογής του, της παρ. 2 του άρθρου 33 του παρόντος. Στην ουσία το Νομοσχέδιο περιγράφει ότι π.χ. σε μια Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή όσον αφορά στην πλημμελή εφαρμογή διαχειριστικών ρυθμίσεων που αφορούν στην αλιεία και στην υποβάθμιση τελικά ενός προστατευόμενου θαλάσσιου είδους ή οικοτόπου, η χωρικά υπεύθυνη ΜΔΠΠ θα αξιολογηθεί αρνητικά επειδή οι αρμόδιες λιμενικές αρχές δεν επιτήρησαν επαρκώς την περιοχή και η εφαρμογή των διαχειριστικών μέτρων απέτυχε!!! Προφανώς οι λιμενικές αρχές δεν θα αξιολογηθούν από πουθενά όσον αφορά στη συγκεκριμένη αποτυχία και την πλημμελή προστασία της βιοποικιλότητας, αλλά και εάν τους τεθεί το θέμα θα επικαλεστούν έλλειψη πόρων (προσωπικού και μέσων) ή άλλες ανώτερες προτεραιότητες (π.χ. μεταναστευτικό). Το συγκεκριμένο παράδειγμα δεν είναι καθόλου θεωρητικό αλλά συμβαίνει διαχρονικά μέχρι σήμερα σε ΘΠΠ που λειτουργούν ΦΔ. Το Νομοσχέδιο λοιπόν δεν δίνει καμία ουσιαστική λύση στο θέμα ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ (όπως και ο προηγούμενος Νόμος του 2018 και ακόμη χειρότερα όσον αφορά στις Θαλάσσιες ΠΠ), χρησιμοποιώντας γενικόλογες διατυπώσεις, όπως «επικουρία αρμόδιων αρχών» που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η διάχυση της ευθύνης. Συμπερασματικά λοιπόν είναι απόλυτα απαραίτητο ο ΟΦΥΚΕΠΑ και οι ΜΔΠΠ να έχουν σαφώς την αρμοδιότητα επιτήρησης (ανακριτικά καθήκοντα) και τα απαραίτητα μέσα για την αποτελεσματική εφαρμογή των διαχειριστικών μέτρων που προβλέπονται από τις ΕΠΜ, τα Προεδρικά Διατάγματα και τα Σχέδια Διαχείρισης. Μόνο σε αυτή την περίπτωση οι ΜΔΠΠ θα μπορούν να αξιολογηθούν όσον αφορά στο βασικό τους αντικείμενο που είναι η διατήρηση ειδών και οικοτόπων. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα σπαταληθεί χρήμα των ευρωπαίων πολιτών χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα ενώ η χώρα θα είναι συνεχώς εκτεθειμένη όσον αφορά τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις με ότι σημαίνει αυτό (καταδίκες, πρόστιμα).