• Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 11:47

    Το ΣτΕ έχει επισημάνει με πάγια νομολογία του τον αποζημιωτικό χαρακτήρα του θεσμού της ΜΣΔ: «[ε]ξάλλου, από τον συνδυασμό των παραγράφων 1, 2 και 6 του άρθρου 24 του Συντάγματος συνάγεται ότι η μεταφορά συντελεστή δόμησης δεν επιτρέπεται να οργανωθεί από τον νομοθέτη κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το σχετικό δικαίωμα να ενσωματώνεται σε εμπορικό τίτλο που κυκλοφορεί ελεύθερα. Ο θεσμός της μεταφοράς συντελεστή δόμησης είναι μεν κατά το Σύνταγμα αποζημιωτικός, όπως όμως έχει ήδη εκτεθεί, εντάσσεται και αυτός στο γενικό πολεοδομικό σχεδιασμό, ο οποίος γίνεται με τα κριτήρια του άρθρου 24 παρ. 2 του Συντάγματος, τη συνδρομή των οποίων ελέγχει ο ακυρωτικός δικαστής» (ΟλΣτΕ 2367/2007, σκέψη 11η). Συνεπώς, αρχικά ο ν. 4178/2013 (Α΄174) (άρθρο 32 για την Τράπεζα Γης) και στη συνέχεια ο ν. 4495/2017 (άρθρο 67 παρ. 1 για την Τράπεζα Δικαιωμάτων Δόμησης και Κοινόχρηστων Χώρων) προέβλεπαν τη δημιουργία ενός κεντρικού μηχανισμού για την αξιοποίηση του θεσμού της ΜΣΔ, η οποία όμως εκκρεμεί μέχρι σήμερα, καθότι δεν εκδόθηκαν οι εκτελεστικές των νόμων πράξεις. Με το άρθρο 53 του σχεδίου νόμου επιχειρείται εκ νέου η δημιουργία της «Ψηφιακής Τράπεζας Γης», όπως ονομάζεται, δίχως όμως να προκύπτει σαφώς από τις διατυπώσεις ποια θα είναι η αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΝ, το ν.π.δ.δ. ή άλλος φορέας της γενικής κυβέρνησης που θα αναπτύξει και θα λειτουργεί το νέο αυτό μηχανισμό και πώς θα λειτουργεί, ενώ παραπέμπει στην έκδοση σχετικού π.δ. που θα ρυθμίζει τα παραπάνω (βλ. άρθρο 61 του παρόντος που αντικαθιστά το άρθρο 79 παρ. 1 του ν. 4495/2017).