• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Β. Μητρέλης' | 30 Οκτωβρίου 2009, 17:42

    Ως γενικό σχόλιο, επί του προτεινομένου νόμου, αλλά και των επακολουθησόντων τοιούτων, σας παραθέτω αποσπάσματα από το υπ' αριθ. Πρωτ. Αναφοράς 982/11-2-1999 Πόρισμα του ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ του ΠΟΛΙΤΗ, υπογραφόμενο από τους κ.κ.: Βοηθό Συνήγορο του Πολίτη:Γιάννη Μιχαήλ & Ειδικούς Επιστήμονες:Κωνσταντίνο Αντωνιάδη, Νίκο Βίττη, Μανώλη Βαρδάκη,Ιωάννα Κουβαριτάκη, Απόστολο Παπατόλια. ... ΣτΕ στο ΠΕ 64/1992, “η πολιτεία οφείλει να προγραμματίζη και να ελέγχη την πολεοδομική δραστηριότητα και όχι να ρυμουλκείται από την επενδυτική δραστηριότητα των ενδιαφερομένων στην ανάπτυξη και οικοπεδοποίηση της γης”.Κριτήριο της διοικητικής δράσης και της συναφούς άσκησης δημόσιας εξουσίας στον τομέα της οικιστικής δραστηριότητας, πρέπει να αποτελεί η βασική αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής, που συνδυάζει την οικιστική επέκταση με το συνταγματικά κατοχυρωμένο σεβασμό της προστασίας του περιβάλλοντος. ... Η Διοίκηση οφείλει να συνεκτιμήσει το γεγονός ότι η εφαρμογή των ανωτέρω προτάσεων ενδέχεται να θίξει ιδιοκτησιακά δικαιώματα τρίτων, μάλιστα καλόπιστων, οι οποίοι, όπως αναφέρεται στο υπ. αρ. --- έγγραφο του Υπουργείου Γεωργίας, “με την πεποίθηση ότι αγοράζουν οικόπεδα αγόρασαν στην πραγματικότητα δασικές εκτάσεις”. ... Επισημαίνουμε όμως ότι οι εφικτές λύσεις για την άρση των φαινομένων κακοδιοίκησης οδηγούν στην υιοθέτηση “νόμιμων μέτρων περιορισμού της κυριότητας”, καθόσον αυτά αποβλέπουν, όπως επανειλημμένα έχει κριθεί από το ΣτΕ, “στο γενικότερο κοινωνικό συμφέρον, όπως είναι ιδίως η προστασία του περιβάλλοντος, για την οποία ρητώς μεριμνά το ίδιο το Σύνταγμα, ορίζοντας, στο άρθρο 24 παρ. 1, ότι η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους” (ΣτΕ 1029/85). ... ο ΣτΠ υποστηρίζει ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θιγούν οι υπάρχουσες κατοικίες, οι οποίες ανεγέρθησαν με άδειες που έχουν εκδοθεί από το αρμόδιο Πολεοδομικό Γραφείο, διότι μία τέτοια πρακτική θα αντέφασκε ευθέως προς τις δικαιοκρατικές αρχές της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου προς τη Διοίκηση και της επιβαλλόμενης σταθερότητας των διοικητικών καταστάσεων. ... Τέλος, αυτές οι αρχές επιβάλλουν στη Διοίκηση, λόγω της ανοχής και της αδράνειας που έχει επιδείξει στην αντιμετώπιση των έκνομων καταστάσεων, να μεριμνήσει για την περιουσιακή αποκατάσταση των πολιτών που καλόπιστα συναλλάσσονταν με αυτήν και απέκτησαν ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί δασικών εκτάσεων με την προσδοκία της οικοδόμησής τους. Θεωρώ ότι και τα ανωτέρω - μεταξύ άλλων - θα πρέπει να διέπουν το πνεύμα με το οποίο επιχειρείται η πολιτική και νομοθετική επίλυσις του προβλήματος.