Αρχική Διατάξεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες και την προστασία του φυσικού και χωροταξικού περιβάλλοντοςΜΕΡΟΣ Β΄ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (άρθρα 3-56)Σχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 28 Φεβρουαρίου 2023, 00:52
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 28 Φεβρουαρίου 2023, 00:52

    Άρθρο 22 Δυνατότητα μεταφοράς θέσης εγκατάστασης σταθμών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας - Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 24 ν. 4951/2022 Όπως είχαμε σχολιάσει και παλαιότερα, η μεταβολή της “θέσης εγκατάστασης υπό αδειοδότηση ή εν λειτουργία σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγες Ενέργειας (Α.Π.Ε.) και Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού - Θερμότητας Υψηλής Απόδοσης (Σ.Η.Θ.Υ.Α.)” (όπως και η θέση οποιουδήποτε έργου απαιτεί περιβαλλοντική αδειοδότηση) επιφέρει ουσιώδη μεταβολή των περιβαλλοντικών επιπτώσεων (με την έννοια του άρθ. 6 παρ. 1 εδ. α’ ν. 4014/2011). Μάλιστα, η δυνατότητα μετεγκατάστασης λόγω “σημαντικών μεταβολών που συνδέονται με γεωλογικά αίτια, ιδίως καθιζήσεων εδάφους,κατολισθήσεων, βραχοπτώσεων, σεισμικών γεγονότων, και έχουν επέλθει ή υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να επέλθουν, λόγω των φυσικών καταστροφών και φαινομένων, στην επιφάνεια ή στο υπέδαφος του σταθμού” [σημείο γ)] εμπεριέχει την ομολογία ότι η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης που είχε ακολουθηθεί είχε σοβαρά σφάλματα και ελλείψεις (και μάλιστα, ελλείψεις που αφορούν την ασφάλεια). Κατά συνέπεια, θα πρέπει να υπάγεται τουλάχιστον σε τροποποίηση της ΑΕΠΟ κατόπιν υποβολής νέας ΜΠΕ, και, εφόσον απαιτείται, Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (με την έννοια του άρθ. 6 παρ. 2 β) ββ) ν. 4014/2011 όπως ισχύει). Άρθρο 25 Τμηματική Άδεια Λειτουργίας για σταθμούς Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας - Προσθήκη παρ. 3 στο άρθρο 29 του ν. 4951/2022 To καθεστώς αδειοδότησης οφείλει να είναι όσο πιο απλό γίνεται, και να παρέχει αντικίνητρα σε καθυστερήσεις υλοποίησης των έργων. Οι φορείς των έργων αυτών έχουν δεσμεύσει τον φυσικό και ηλεκτρικό χώρο, και τον στερούν από άλλες επιχειρήσεις, αυτοπαραγωγούς, ενεργειακές κοινότητες. Από την σκοπιά αυτή, η απαίτηση μία ελάχιστης αιτιολόγησης του αιτήματος - ότι οι λόγοι της καθυστέρησης είναι εκτός του κύκλου των θεμάτων για τα οποία ο φορέας του έργου μπορούσε να είχε μεριμνήσει - είναι απολύτως εύλογη, και η κατάργησή της (για σταθμούς ΑΠΕ, με την περ. β) της 3ης παραγράφου) δεν εξυπηρετεί κανένα απολύτως σκοπό. Άρθρο 32 Αύξηση εγκατεστημένης ισχύος φωτοβολταϊκών σταθμών – Διάθεση περιθωρίων για φωτοβολταϊκούς σταθμούς στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά - Τροποποίηση άρθρου 97 του ν. 4951/2022 To περιθώριο απορρόφησης για τους αυτοπαραγωγούς που ορίζεται με την 1η παρ. (10MW ανά υποσταθμό), καθώς και το αντίστοιχο της 3ης παρ. (ΜΔΝ, φ/β, 10kw ανά παροχή) είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Η τυπική κατανάλωση ρεύματος από ένα νοικοκυριό είναι 3.5-6 MW τον χρόνο. Εφόσον υπάρχει κάποια μελέτη που δικαιολογεί τεχνικά αυτό το όριο, και μάλιστα οριζόντια για όλη την επικράτεια, θα πρέπει για λόγους διαφάνειας να συνδημοσιευθεί με την αιτιολογική έκθεση. Κατά το πρόσφατο ενωσιακό πλαίσιο, οι ενεργοί πελάτες (μεταξύ άλλων και οι αυτοπαραγωγοί) θα δυσανάλογες ή διακριτικές τεχνικές απαιτήσεις (15 παρ. 1 Οδηγίας 2019/944), ενώ η Ελλάδα οφείλει να διατηρεί “ευνοϊκό πλαίσιο” για την προώθηση και διευκόλυνση της ανάπτυξης “την ανάπτυξη της αυτοκατανάλωσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές με βάση αξιολόγηση των υφιστάμενων αδικαιολόγητων φραγμών στην αυτοκατανάλωση ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και του δυναμικού της στο έδαφος και τα ενεργειακά δίκτυά τους” (21 παρ. 6 Οδηγίας 2018/2001). Η διάταξη αυτή δεν είναι συμβατή με τις υποχρεώσεις αυτές. Είναι σαφές ότι το όριο αυτό δεν είναι ίδιο για όλη την χώρα. Επίσης, θα μεταβάλλεται με τον χρόνο, και μάλιστα σε σύντομες χρονικές κλίμακες (π.χ., επειδή αυξάνεται η αποθηκευτική ικανότητα, ή εκσυγχρονίζεται ή επεκτείνεται με το δίκτυο, αλλάζει το μείγμα ενέργειας, κοκ). Κατά συνέπεια, θα έπρεπε να υπάρχει ένας πιο “δυναμικός” τρόπος καθορισμού του: η θέσπισή του με διάταξη τυπικού νόμου, ακόμα και αν προβλέπεται επαναξιολόγηση (όπως συμβαίνει με το προτελευταίο εδάφιο), δεν είναι ο καλύτερος τρόπος. Άρθρο 35 Αιολικά πάρκα στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά – Τροποποίηση άρθρου 103 ν. 4951/2022 Οι ΑΠΕ είναι ένας τομέας ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων. Στην ουσία της, η διάταξη επιτρέπει την εγκατάσταση απηρχαιωμένων ανεμογεννητριών, δίχως να παρέχονται οι απαραίτητες εγγυήσεις (π.χ. διενέργεια ελέγχων, ύπαρξη πιστοποιητικών εν ισχύ) και μάλιστα στο απαιτητικό περιβάλλον των ΜΔΝ. Έτσι, ούτε η “τεχνική και λειτουργική επάρκεια”, ούτε η καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση του αιολικού δυναμικού είναι εγγυημένες στον βαθμό που θα έπρεπε, ενώ είναι πιθανό ότι, λόγω του παλαιού εξοπλισμού, αυξάνουν οι ανάγκες κατάληψης φυσικού χώρου. Στις περιπτώσεις αυτές, η νομοθεσία οφείλει να ενισχύσει τα κίνητρα για ριζική ανανέωση. Άρθρο 45 Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας - Τροποποίηση άρθρου 32 ν. 4872/2021 Στην ουσία της, η διάταξη μεταφέρει, και μάλιστα οριστικά (αφού μέχρι τώρα υπήρχε απλώς αναστολή), τις χρεώσεις ΥΚΩ στα οικιακά τιμολόγια (απαλλάσσοντας της κατηγορίες που αναφέρονται ρητά στην διάταξη). Η επιλογή αυτή εγείρει ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, ειδικά σε μία περίοδο που οι επιβαρύνσεις των οικιακών καταναλωτών είναι σημαντικές. Το λιγότερο που είχε να κάνει η πολιτεία, πέρα από την επαρκή διαβούλευση, ήταν να συνοδεύσει την διάταξη με κάποια οικονομική ανάλυση. Η νομοθεσία, και μάλιστα η ενωσιακή, απαιτεί οι αντισταθμίσεις που συνδέονται με την παροχή καθολικής υπηρεσίας να επιβάλλονται “χωρίς διακρίσεις και με διαφάνεια” (9 παρ. 3 Οδηγίας 2019/944). Άρθρο 52 Απαγόρευση έκδοσης νέων αδειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύσιμο φυσικό αέριο ή πετρελαϊκά προϊόντα - Παύση αδειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας - Δυνατότητα μετατροπής αδειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε άδειες αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας - Τροποποίηση άρθρου 132 ν. 4001/2011 Ενώ η ισχύουσα ξεκάθαρη διάταξη (ν. 4951/2022, άρθ. 66, παρ. 14) απαγορεύει τη «χορήγηση αδειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για εγκαταστάσεις με καύσιμο λιθάνθρακα ή λιγνίτη», η νέα διάταξη ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο επεκτάσεων λειτουργίας και αύξησης ισχύος μονάδων που ήδη λειτουργούν ή πρόκειται να λειτουργήσουν ή βρίσκονται σε φάση κατασκευής. Αφορά όλες τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, καθώς και όλες τις μονάδες ορυκτού αερίου που βρίσκονται είτε σε λειτουργία είτε σε δοκιμαστική λειτουργία. Με τη διάταξη αυτή, το ΥΠΕΝ δείχνει ξεκάθαρη εύνοια προς τον λιγνίτη και το αέριο και υποχώρηση σε σχέση με τις πολιτικές της δεσμεύσεις για απολιγνιτοποίηση. Με αυτή τη ρύθμιση, σε συνδυασμό με τις συνεχείς και παράνομες, κατά το δίκαιο της ΕΕ, παρεκκλίσεις από την οδηγία για τις βιομηχανικές εκπομπές 2010/75/ΕΕ, μπορεί εσαεί να δίνεται παράταση λειτουργίας σε ιδιαίτερα ρυπογόνες μονάδες, οι οποίες θα έπρεπε να έχουν κλείσει καθώς εκπέμπουν ατμοσφαιρικούς ρύπους (διοξείδιο του θείου, σκόνη, ή/και οξείδια του αζώτου) καθ’ υπέρβαση των ορίων που έχει εδώ και δεκαετίες θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Άρθρο 55 Προώθηση υλοποίησης πιλοτικών έργων Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων – Προσθήκη παρ. 32λστ στο άρθρο 2 και άρθρου 7Α στον ν. 4964/2022 Τροποποίηση άρθρου 174 ν. 4964/2022 Παράγραφοι 1 και 2 (τροποποίηση του ν. 3468/2006): Με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου αυτού εισάγεται ένα νέο (χωροταξικό) εργαλείο για την ανάπτυξη ΑΠΕ, οι «Περιοχές Πρώτης Επιλογής ΑΠΕ» ως «υποσύνολο των περιοχών [θαλάσσιων και χερσαίων] που απαιτούνται για την επίτευξη των ποσοτικών στόχων του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα» οι οποίες εγκρίνονται με προεδρικό διάταγμα κατόπιν ΣΜΠΕ και σχετικών γνωμοδοτήσεων. Η διάταξη αυτή φαίνεται να εισάγει κατά τρόπο αποσπασματικό, επιλεκτικό και εσφαλμένο ορισμένα στοιχεία από την προτεινόμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τροποποίηση της οδηγίας 2018/2001, ενώ βρίσκεται εν εξελίξει η διαδικασία διαπραγματεύσεων μεταξύ των νομοθετικών οργάνων της ΕΕ (στάδιο του τριμερούς διαλόγου). Ειδικότερα, η παρούσα διάταξη εισάγει μια αποσπασματική προσέγγιση στη χωροθέτηση έργων ΑΠΕ παραβλέποντας την ανάγκη για εθνικό κεντρικό σχεδιασμό, και χωρίς να δίνει ουδεμία κατεύθυνση σχετικά με τα χαρακτηριστικά των περιοχών αυτών, τα κριτήρια επιλογής, ενδεχόμενες εξαιρέσεις από αυτές και τη διαδικασία επιλογής των περιοχών αυτών, σε αντίθεση με την προτεινόμενη τροποποίησης της οδηγίας η οποία έχει σαφείς προβλέψεις για τα ζητήματα αυτά (άρθρο 15 γ). Σε ό,τι αφορά την έγκριση των περιοχών αυτών, προβλέπεται μεν η υποχρέωση για εκπόνηση ΣΜΠΕ, δεν υπάρχει ωστόσο καμία αναφορά στη διενέργεια δέουσας εκτίμησης όπως απαιτείται από το άρθρο 6 παρ. 3 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ. Η οδηγία προβλέπει σαφώς ότι όλα τα “σχέδια” που είναι πιθανό να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε περιοχές Natura 2000 πρέπει να υποβάλλονται σε δέουσα εκτίμηση (βλ. ενδεικτικά C-6/04, σκ. 52, C-418/04, C-441/17, σκ. 122-124)). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στη διαδικασία Pilot (EUP(2021)9806) που έχει εκκινήσει κατά της Ελλάδας, ήγειρε το ζήτημα της μη συμμόρφωσης της χώρας μας με το άρθρο 6 παρ. 3 καθώς η εθνική νομοθεσία δεν προβλέπει τη δέουσα εκτίμηση των επιπτώσεων των “σχεδίων” σε περιοχές του δικτύου Natura. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε πρόσφατα αιτιολογημένη γνώμη στην Ελλάδα για μη συμμόρφωση με το άρθρο 6 παρ. 3 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ κατά τον σχεδιασμό αιολικών πάρκων και ειδικότερα κατά τη διαμόρφωση και έγκριση του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, η αναθεώρηση του οποίου καθυστερεί αδικαιολόγητα εδώ και χρόνια (βλ. Δέσμη παραβάσεων Φεβρουαρίου: κυριότερες αποφάσεις (europa.eu)). Από τα παραπάνω, καθίσταται σαφές ότι ο καθορισμός “περιοχών πρώτης επιλογής” θα πρέπει να υπόκειται σε δέουσα εκτίμηση βάσει του άρθρου 6 παρ. 3 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ. Ιδιαίτερα προβληματική είναι η παράγραφος τρία του άρθρου 7Α με την οποία εξαιρούνται έργα ΑΠΕ που αναπτύσσονται εντός των περιοχών πρώτης επιλογής από τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης και την Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (εφόσον είναι “σύμφωνα με τους όρους και τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος της παρ. 2 και τα οποία βρίσκονται εκτός προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000”). Η διάταξη αυτή είναι αντίθετη με το ενωσιακό δίκαιο και ειδικότερα με τις οδηγίες 2011/92/ΕΕ, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2014/52/ΕΕ, και 92/43/ΕΟΚ για τους οικοτόπους. Σε ό,τι αφορά την οδηγία για τους οικοτόπους, η γενική απαλλαγή ορισμένων δραστηριοτήτων από την υποβολή τους στη διαδικασία δέουσας εκτίμησης, όπως αποφάνθηκε το ΔΕΕ, δεν είναι σύμφωνη προς τις διατάξεις του άρθρου 6 παράγραφος 3 (C-256/98, C6/04, C-241/08, C-418/04, C-538/09) (εκτός υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις οι οποίες όμως δεν πληρούνται στην παρούσα περίπτωση). Επιπλέον, το ΔΕΕ σε πάγια νομολογία του έχει τονίσει ότι η δέουσα εκτίμηση βάσει του άρθρου 6 παρ. 3 (όπως έχει ενσωματωθεί στην Ελλάδα με τη ΕΟΑ του ν. 4014/2011) διενεργείται εφόσον υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις σε περιοχή του δικτύου Natura ανεξάρτητα από το αν το έργο βρίσκεται εντός ή εκτός της εν λόγω περιοχής, και μάλιστα ανεξάρτητα από τη σχετική απόσταση (βλ. ενδεικτικά C–98/03, σκ. 51, C-418/04, σκ. 232-233). Το ζήτημα αυτό έχει εγείρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο του Pilot σχετικά με την ασαφή διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 10 παρ. 4 του ν. 4014/2011 για τη διενέργεια ΕΟΑ όταν το έργο βρίσκεται εκτός περιοχής του δικτύου Natura. Η μη πρόβλεψη στην εθνική νομοθεσία διαδικασίας προελέγχου (screening), όπως προβλέπει το πρώτο εδάφιο του άρθρου 6 παρ. 3 της οδηγίας, δυσχεραίνει την εφαρμογή της δέουσας εκτίμησης ειδικά για έργα ή σχέδια τα οποία βρίσκονται εκτός των ορίων περιοχών Natura. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η προτεινόμενη τροποποίηση της οδηγίας 2018/2001, η οποία ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, αναφέρεται σε ορισμένες εξαιρέσεις από την εκτίμηση των επιπτώσεων βάσει της οδηγίας 2011/92/EE και του άρθρου 6 παρ. 3 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ (προτεινόμενο άρθρο 16Α παρ. 3), προβλέπει ωστόσο μια διαδικασία προελέγχου προκειμένου να ελέγξουν οι αρμόδιες αρχές αν τα έργα αυτά είναι πιθανό να προκαλέσουν σημαντικές επιπτώσεις στην εν λόγω περιοχή (άρθρο 16Α παρ. 4 και 5). Στο παρόν άρθρο του νομοσχεδίου, δεν προβλέπεται τέτοια διαδικασία. Η προωθούμενη διάταξη του νομοσχεδίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι κατ’ εφαρμογή του προσφάτως θεσπιθέντος κατεπείγοντος Κανονισμού 2022/2577 για την επιτάχυνση της ανάπτυξης ανανεώσιμη ενέργειας, και ειδικότερα του άρθρου 6 αυτού. Ειδικότερα, πρέπει να σημειωθεί ότι η διάταξη αυτή αφορά μόνο εξαιρέσεις «από την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων δυνάμει του άρθρου 2 παράγραφος 1 της οδηγίας 2011/92/ΕΕ» και όχι από το άρθρο 6 παρ. 3 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για τη δέουσα εκτίμηση. Η διάταξη επίσης προβλέπει τη θέσπιση κατάλληλων και αναλογικών μέτρων μετριασμού για τη διασφάλιση προστασίας των ειδών, ή χρηματική αποζημίωση για προγράμματα προστασίας των ειδών, προκειμένου να διασφαλιστεί ή να βελτιωθεί η κατάσταση διατήρησης των θιγόμενων ειδών. Ουδεμία τέτοια ρύθμιση προβλέπεται παράλληλα με τις εισαχθείσες με το νομοσχέδιο εξαιρέσεις. Επιπροσθέτως, η απουσία οιωνδήποτε κατευθύνσεων σε σχέση με την επιλογή και τα χαρακτηριστικά των επιλεγεισών «περιοχών πρώτης επιλογής» δεν διασφαλίζει, παρά την πρόβλεψη για ΣΜΠΕ, ότι οι περιοχές που θα επιλεγούν θα είναι περιοχές στις οποίες η ανάπτυξη έργων ΑΠΕ δεν αναμένεται να επιφέρει σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η ad hoc αποσπασματική ρύθμιση της χωροθέτησης έργων ΑΠΕ χωρίς τη διαμόρφωση ενός εθνικού ολοκληρωμένου χωροταξικού σχεδιασμού δυσχεραίνει, αντί να προωθεί, την ορθή και επιστημονικά τεκμηριωμένη ανάπτυξη των έργων αυτών. Η εθνική νομοθεσία θα πρέπει να διασφαλίσει ότι η επίτευξη των κλιματικών και ενεργειακών στόχων θα πραγματοποιηθεί σε εναρμόνιση με την προστασία της βιοποικιλότητας και των ευαίσθητων οικοτόπων και ειδών, και τους στόχους της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τις προστατευόμενες περιοχές και την αποκατάσταση της φύσης. Το WWF Ελλάς έχει διαμορφώσει, κατόπιν διαβούλευσης, και καταθέσει στο ΥΠΕΝ μια ολοκληρωμένη νομοθετική πρόταση για τον συμμετοχικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο χωρικό σχεδιασμό των ΑΠΕ που προδιαγράφει αναλυτικά τους στόχους, τη διαδικασία και τα επιμέρους εργαλεία σχεδιασμού σε ένα νέο σύστημα-πρότυπο για τη χωροταξία των ΑΠΕ στην Ελλάδα. Την πρότασή μας μπορείτε να δείτε στον εξής σύνδεσμο https://www.wwf.gr/?uNewsID=8221291. Παράγραφος 2: Με τη διάταξη αυτή ορίζεται ότι η περιοχή πιλοτικής εφαρμογής ΥΑΠ «θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται νοτίως της ακτογραμμής της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου και βορείως-βορειοανατολικώς της Σαμοθράκης» θα οριοθετηθεί ως Περιοχή Πρώτης Επιλογής για ΑΠΕ και ως Περιοχή Οργανωμένης Ανάπτυξης ΥΑΠ. Καθώς απουσιάζουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις και κριτήρια για καθορισμού των περιοχών πρώτης επιλογής αλλά και ολοκληρωμένου κεντρικού σχεδιασμού που θα περιλαμβάνει τη χαρτογράφηση του συνολικού αιολικού δυναμικού της χώρας, δεν είναι σαφές γιατί και με ποια κριτήρια επιλέχθηκε η εν λόγω περιοχή. Ειδικά σε ό,τι αφορά τα υπεράκτια αιολικά και όπως έχουμε ήδη αναφέρει κατά τη διαβούλευση και ψήφιση του ν. 4964/2022, η ad hoc αποσπασματική χωροθέτηση τους στον θαλάσσιο χώρο αντίκειται στον σκοπό και τις προβλέψεις της οδηγίας 2014/89/ΕΕ για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό (ΘΧΣ) η οποία προωθεί μια ολοκληρωμένη, συνεκτική και ενοποιημένη διαχείριση του θαλάσσιου χώρου. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Ελλάδα δεν έχει συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της από την οδηγία για τον ΘΧΣ καθότι δεν έχει θεσπίσει θαλάσσια χωροταξικά σχέδια εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας (31 Μαρτίου 2021) όπως απαιτεί η οδηγία (άρθρο 4 και 15 (3)). Το ζήτημα αυτό εγείραμε και σε πρόσφατη επιστολή που αποστείλαμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της διαδικασίας επί παραβάσει που έχει εκκινήσει κατά της Ελλάδας για μη συμμόρφωση με την οδηγία αυτή (δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο https://www.wwf.gr/ta_nea_mas/?uNewsID=9045416).