Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Χριστοδουλάκης' | 19 Μαΐου 2010, 11:00

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σε σχόλιο του κυρίου Θανάση Αγγελίδη, αναφέρετε η άποψη ενός ερευνητή του ΕΘ.Ι.Α.ΓΕ, στη προσπάθεια του ιδίου να μειώσει την αξία του εθελοντισμού των κυνηγών στη κατάσβεση των πυρκαγιών. Επειδή έχω πάρει μέρος ως εθελοντής σε αρκετές προσπάθειες κατάσβεσης πυρκαγιών τόσο στην Αττική όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, θα σου πω φίλε Θανάση, τα δικά μου συμπεράσματα όπως εγώ τα έζησα. Ο κύριος ερευνητής έχει δίκιο σχετικά με την προσφορά των εθελοντών απέναντι σε εκτεταμένο μέτωπο πυρκαγιάς. Σε τέτοιες περιπτώσεις όχι μόνο οι εθελοντές αλλά και οι ίδιοι οι πυροσβέστες, αποτραβιόνται. Εάν το δεις με τα μάτια σου θα καταλάβεις πως ούτε τα κλαριά, ούτε οι μάνικες δε σταματάνε το μέτωπο της φωτιάς όταν έχει βάλει τον αέρα στη πλάτη του. Οι εθελοντές όμως παρέχουν σημαντική βοήθεια στις εξής περιπτώσεις: 1.    Στη πρόληψη. Οι οργανωμένες και τακτικές περιπολίες, σώζουν ζωές. Οι εθελοντές κυνηγοί στον Υμμητό για παράδειγμα, έχουν αρκετές φορές προλάβει πυρκαγιές στη γέννηση τους καλώντας τη πυροσβεστική άμεσα. 2.    Στην περιφρούρηση των υπό έλεγχο ή και σβησμένων εστιών. Εκεί είναι που χρειάζεται ιδιαίτερος έλεγχος και επαγρύπνηση. Η εμπειρία μου λέει ότι συνήθως από αμέλεια ή από έλλειψη εθελοντών να περιφρουρούν τις σβησμένες εστίες, πολλές φορές οι πυρκαγιές αναζωπυρώνονται και τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Πάρε για παράδειγμα την φωτιά που ξέσπασε στη Πεντέλη κάτω από τον Αγιο Παντελεήμονα στις 16 Αυγούστου πριν τρία χρόνια. Οι ελάχιστοι εθελοντές είδαν νωρίς το πρωί την εστία και ειδοποίησαν τη πυροσβεστική για να έρθουν να τη σβήσουν. Ήρθε όχημα της πυροσβεστικής αλλά και του Δήμου Μελισσίων και έσβησαν την εστία. Λίγες ώρες αργότερα, η φωτιά αναζωπυρώθηκε και δεν ήταν κανένας εκεί να ειδοποιήσει γιατί οι εθελοντές αλλά και κάποιοι που πληρώνουν οι Δήμοι της περιοχής να περιπολούν, έκαναν περιπολίες αλλού. Εάν υπήρχαν αρκετοί εθελοντές να πιάσουν όλα τα πόστα, θα προλάβαιναν την αναζωπύρωση και η φωτιά δεν θα κατάκαιγε όλη τη περιοχή. Μέχρι τη Νέα Μάκρη έφτασε. Εγώ εκείνες τις ημέρες έτρεχα να βοηθήσω σε άλλες περιοχές αν και είμαι Μελισσιότης. Συγκεκριμένα, εκείνη την ημέρα,  ήμουν σε ένα χωριό στη Πελοπόννησο και περιπολούσα εκεί με εθελοντές του τοπικού κυνηγετικού συλλόγου. Ο λόγος που δεν ήμουν στη περιοχή μου είναι γιατί το κυνήγι στη περιοχή εκείνη απαγορεύεται και οι κυνηγοί είναι ανεπιθύμητοι. Εσύ φίλε εάν πας εκεί με δέκα λυκόσκυλα, δε θα έχεις πρόβλημα αλλά εγώ εάν περπατήσω το βουνό με τον ένα κυνηγετικό μου σκύλο, αμέσως θα με διώξει το δασαρχείο. Γιατί να προσφέρω εθελοντική εργασία εκεί λοιπόν; Στον Υμμητό τώρα που είναι και το θέμα μας, ο κυνηγετικός σύλλογος Κορωπίου, οργανώνει κάθε καλοκαίρι ομάδες εθελοντών που περιπολούν μέρα – νύχτα την ανατολική πλευρά που επιτρέπεται το κυνήγι. Πληρώνει και τρείς ακόμα έμμισθους υπαλλήλους να περιπολούν μαζί με ένα θυροφύλακα της κυνηγετικής συνομοσπονδίας Ελλάδος. Στην δυτική πλευρά, περιπολούν όλοι οι άλλοι μαζί, (όσοι άλλοι εθελοντές μπορούν να μαζευτούν τον Αύγουστο)… Τελικά η δυτική πλευρά του Υμμητού καίγεται σχεδόν κάθε χρόνο όταν σχεδόν όλες οι πυρκαγιές που βάζουν οι γνωστοί άγνωστοι καταπατητές, στην ανατολική πλευρά, που επιτρέπεται το κυνήγι, σβήνονται στη γέννησή τους. Αυτά που σας γράφω είναι γεγονότα και δεν είναι ούτε θεωρίες, ούτε απόψεις. Εάν απαγορευτεί το κυνήγι και στην ανατολική πλευρά, εάν όχι εφέτος, τότε σίγουρα σε ένα ή δύο χρόνια θα καεί και η ανατολική πλευρά γιατί δεν θα υπάρχουν στο βουνό αρκετοί εθελοντές να τη προστατέψουν. Κυρία υπουργέ, μην διώξετε τους κυνηγούς από την ανατολική πλευρά του Υμμητού, γιατί μόνο εσείς θα ευθύνεστε από τις συνέπειες των ενεργειών σας.