Αρχική Νομοσχέδιο για τη ΒιοποικιλότηταΆρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Αρνέλλος Γιάννης | 9 Ιουλίου 2010, 21:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αρνέλλος Γιάννης' | 9 Ιουλίου 2010, 21:21

    Αν δούμε τις αιτίες υποβάθμισης της βιοποικιλότητας τα προηγούμενα χρόνια τότε είναι σαφές ότι ενώ υπήρχαν πολλοί νόμοι, εφαρμοζόταν κατά περίπτωση τόσο από την διοίκηση όσο και από τους πολίτες. Επίσης είναι γνωστό ότι πρώτα περιμέναμε να δούμε το πρόβλημα και μετά κάναμε μελέτες και πολύ αργότερα εφαρμόζαμε κάποια από αυτά …… Αν θέλουμε να μιλάμε για προστασία της βιοποικιλότητας είναι απαραίτητο να εντοπίσουμε τις κύριες αιτίες υποβάθμισης της στην Ελλάδα. Κατά την γνώμη μου αυτές είναι : 1. Η εκτός σχεδίου δόμηση. Δημιουργεί ανάγκη ασύμφορων υποδομών αυξάνει το κόστος ζωής και το σημαντικότερο για την βιοποικιλότητα είναι ότι αλλάζει ραγδαία τις χρήσεις γης και κατακερματίζει τους βιότοπους. 2. Η έλλειψη επαρκούς και αποτελεσματικής φύλαξης. Δεν μπορούμε να μιλάμε για προστασία όταν περιμένουμε να γίνει η ζημιά και μετά επιβάλουμε κυρώσεις 3. Η πολυδιάσπαση των αρμόδιων υπηρεσιών. Όταν η κάθε υπηρεσία αναφέρεται μόνο στο αντικείμενο της και αν παρατηρήσει κάτι εκτός των αρμοδιοτήτων της τότε εξαρτάτε από το φιλότιμο του υπαλλήλου για το αν θα γίνει αναφορά στην αρμόδια υπηρεσία τότε τι προστασία προσφέρουμε. 4. Η στάση πολιτών και πολιτικών. Οι πολίτες θεωρούν κάθε κομμάτι γης οικόπεδο και κάνουν τα πάντα για να εισπράξουν την «υψηλή αξία» ενώ οι πολιτικοί αποφεύγουν να μιλήσουν για το όποιο πρόβλημα με όρους ειλικρίνειας και παραδοχής του ότι δεν γνωρίζουμε πάντα τις λύσεις 5. Οι εξελίξεις στις πρακτικές που ακολουθούνται στην γεωργία. Πλέον η γεωργία δεν είναι αθώα. Αποτελεί πληγή για την βιοποικιλότητα. Είναι άμεση ανάγκη να κατηγοριοποιηθούν οι γεωργικές πρακτικές ανάλογα με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον Είναι σαφές ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο επικεντρώνεται σε κάποιες περιοχές με δεδομένη περιβαλλοντική αξία και προσπαθεί με απεγνωσμένες προσπάθειες να σώσει την κατάσταση. Όμως ουσιαστικά η προσπάθεια αυτή έχει χαρακτηριστικά πανικού. Δεν διορθώνει τίποτα και δεν λαμβάνει υπόψη του τις χωροτακτικές αλλαγές που θα επιφέρει η κλιματική αλλαγή. Η βιοποικιλότητα πρέπει να προστατευτεί σε ολόκληρη την επικράτεια και αυτό απαιτεί δραστικά μέτρα. Αυτό που προτείνω μπορεί θεωρητικά να δώσει λύση σε αρκετά προβλήματα Πλήρης κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης (θα μπορεί να επιτρέπεται μόνο αν είναι απαραίτητη για σκοπούς της δραστηριότητας που ασκείται πχ γεωργικές αποθήκες , στάνες κλπ) Για να μην υπάρξουν αδικίες και αίσθηση εγκλωβισμού των πολιτών μπορεί ανά περιοχή να οριστούν θέσεις οικισμών και κάθε ιδιοκτήτης γης της περιοχής να δικαιούται οικόπεδο εντός οικισμού, (τρόποι για να είναι αυτό δίκαιο μπορούν να βρεθούν) Θετικά που προκύπτουν από κάτι τέτοιο . 1. Αυτομάτως έχει εφαρμογή σε όλη την επικράτεια και θα βάλει τις βάσεις για ολοκληρωμένη διαχείριση και χωροταξία 2. Οι οικισμοί θα είναι οργανωμένοι θα μπορούν να έχουν αρχιτεκτονικό σχέδιο θα αναπτυχθούν σε θέσεις που το κλίμα θα είναι καλό για την διαβίωση των ανθρώπων, οι υποδομές θα είναι καλλίτερες και οικονομικότερες 3. Θα μειωθούν οι πιέσεις εναντίον δασολογίου –κτηματολογίου και θα επιταχυνθεί η ολοκλήρωση τους 4. Θα υπάρξει άμεσα σχετική ανάκαμψη της οικονομίας και ταυτόχρονα θα είναι δυνατό να έχει έσοδα το κράτος αφού θα μπορεί να χωροθετήσει και οικόπεδα προς πώληση Η παραπάνω είναι μία μη επεξεργασμένη σε βάθος πρόταση αλλά δεν βλέπω πως θα διαχειριστούμε την βιοποικιλότητα αν δεν δούμε συνολικά το πρόβλημα. Ας μην ξεχνάμε ότι κλιματική αλλαγή σημαίνει αυτομάτως μετακίνηση οικοτόπων . Άρα αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί θα πρέπει να προβλέψουμε και τις διαδρομές που θα ακολουθήσουν και να προετοιμαστούμε για αυτό το ενδεχόμενο. Αυτό δεν γίνεται με το να εστιάσουμε στις «καλές» περιοχές. Ο διαθέσιμος χρόνος για διαβούλευση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου είναι λίγος