Αρχική Νομοσχέδιο για τη ΒιοποικιλότηταΆρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Γεωργία Μελανίτου | 12 Ιουλίου 2010, 14:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεωργία Μελανίτου' | 12 Ιουλίου 2010, 14:26

    Η εντύπωση από όσα διάβασα μέχρι τώρα είναι ότι με το παρόν σ.ν. δεν εξασφαλίζεται ούτε η αειφόρος, ούτε η αποτελεσματική προστασία της βιοποικιλότητας. Η ελληνική βιοποικιλότητα (ιδιαίτερα πλούσια σε επίπεδο Ευρώπης), είναι πράγματι πολύτιμος εθνικός πλούτος, αλλά δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται, (πεσιμιστικά) ως αναντικατάστατος! Αναντικατάστατα αγαθά για μια χώρα είναι ο ορυκτός ή ο γεωθερμικός πλούτος, οι υδατικοί και αιολικοί της πόροι, η θάλασσα, τα βουνά και οι πεδιάδες της. Η χωροκράτεια, το εθνικό δικαίωμα να διαχειρίζεται μια χώρα τις υποθέσεις της προς όφελος της κοινωνίας, θεωρώ ότι είναι ο αναντικατάστατος πλούτος της και μάλιστα με μεγάλη …υπεραξία. Οι πολίτες, μπορούμε να διαχειριστούμε σωστά το φυσικό μας πλούτο αν πράγματι αυτός είναι ο στόχος. Τόσους αιώνες αυτόν τον στόχο τον πετυχαίναμε με μεγάλη επιτυχία. Σήμερα, παρά τις όποιες κινδυνολογίες που διασπείρουν ορισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις ή επιφανή μέλη τους, πιστεύω ότιπαρότι πολλά δύναται να βελτιωθούν,η χώρα μας από άποψη βιοποικιλότητας δεν βρίσκεται και σε κατάσταση συναγερμού! Η καλή διαχείριση της βιοποικιλότητας μάλιστα πιστεύω ότι θα γίνει ευκολότερα αν ορισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις σταματήσουν να χώνονται παντού, να θέλουν - και ορισμένοι πολιτικοί να τους αφήνουν απερίσκεπτα - να γνωμοδοτούν επί παντός επιστητού, ενώ στο αντίποδα οι οργανώσεις όχι μόνο δεν προβαίνουν ως θα όφειλαν να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα, αλλά μεθοδεύουν περαιτέρω εμπλοκή τους σε θέματα διαχείρισης, … Δηλαδή να βρίσκονται πάντα και παντού, όχι μόνο ως άτυποι σύμβουλοι σε διεθνή θέματα (διασυνοριακά προγράμματα και εκπροσώπηση σε διεθνείς επιτροπές) αλλά και σταδιακά να βοηθούν με τις γνώσεις και την πείρα τους σε γνωμοδοτήσεις (επί τεχνιτών θεμάτων!) στο ΣτΕ! Δεν καλούμαστε να ανακαλύψουμε τον τροχό. Στη χώρα μας υπάρχει διαθέσιμη επιστημονική γνώση, εμπειρία, τεχνικά μέσα, ικανοποιητικές υποδομές, αλλά πάνω από όλα σπουδαίο σε ποιότητα γενετικό υλικό και… γόνιμο (ίσως καλύτερο από τις στείρες ποικιλίες που πωλούνται από κάποιες εταιρείες εκμετάλλευσης σπόρων και φυτών). Και οι βιότοποί μας είναι σε γενικές γραμμές σε ικανοποιητική κατάσταση. Φροντίδα και κονδύλια χρειάζονται και όχι στρεβλούς νόμους. Αυτό που ψάχνουμε όλοι μας άμεσα δεν πρέπει να είναι η ντιζαϊνάτη παρουσίαση των επιμέρους δικτύων προστασίας σε ένα ψηφιοποιημένο χάρτη, αλλά ιδέες για να βρεθούν χρήματα προκειμένου να συντηρηθούν όλα αυτά σύμφωνα με το πνεύμα διαχείρισης που έχουν ήδη δηλωθεί στην Ε.Ε. ή έχουν ήδη θεσμοθετηθεί νομικά. Επειδή αυτόν τον καιρό όλοι ψάχνουμε να βρούμε πού χάθηκε «βιός μας» χωρίς να το καταλάβουμε, πιο υποψιασμένοι πλέον είναι αδύνατο να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα αμφίβολης ωφέλειας οικολογικές καινοτομίες. Για αυτό και θέλουμε να έχουμε καλύτερη ενημέρωση από τους κρατικούς λειτουργούς. Λίγο πολύ η Ελλάδα είναι ένα μικρό «χωριό» όπου οι περισσότεροι γνωρίζονται μεταξύ τους. Τα ερωτηματικά που διατυπώνονται από αρκετούς για το ύψος των χρημάτων που διατέθηκαν κάποτε για τη φύση, τους οικότοπους, υποστηριχτικές υποδομές κ.ά. και κατά πόσο έπιασαν τόπο πρέπει να απαντηθούν. Ο μόνος αρμόδιος να απαντήσει με υπευθυνότητα για αυτά τελικά είναι εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες. Πιστεύω ότι αν – ως χώρα - καλύψουμε τα λάθη του παρελθόντος με τον πιο ανώδυνο τρόπο (δηλαδή τις υποχρεώσεις που υπάρχουν απέναντι σε Ε.Ε. και άλλους διεθνείς οργανισμούς) έπειτα, με ψυχραιμία και όχι υπό το κράτος του πανικού θα βρούμε τον προσφορότερο τρόπο φροντίδας του φυσικού μας πλούτου. Αυτός σίγουρα δεν μπορεί να είναι «βάζω τη φύση σε γυάλα ή στο μουσείο». Ο παρατηρητής που θέλει να βλέπει τη φύση από μακριά χωρίς να κινδυνεύει να εισπνεύσει την ανάσα άλλου ανθρώπου δίπλα του, ας ανεβεί στις πολύ ψηλές κορφές, και ας πηγαίνει εκεί την περίοδο που οι πολλοί θα έχον κατέβει… Ο φροντιστής και χρήστης των φυσικών πόρων πρέπει να συνεχίσει να ζει μέσα στη φύση, κοντά σ’ αυτή, να παρακολουθεί και να μαθαίνει τις λειτουργίες της και να φροντίζει δέντρα, φυτά, ζώα κ.α. όταν το απαιτούν οι συνθήκες (καιρικές κ.α). Το ΥΠΕΚΑ φαίνεται ότι έχει σοβαρά προβλήματα συνεννόησης μεταξύ των τμημάτων, υπηρεσιών και φορέων που εποπτεύει. Αυτό φαίνεται και από το περιεχόμενο του προτεινόμενου Σ.Ν. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι ολόκληρες θεματικές ενότητες που θεωρητικά πρέπει να διαχειρίζονται – σύμφωνα με νόμους και διοικητικές πράξεις – απουσιάζουν. Κάποιες άλλες, μοιάζουν ημιτελές, ή έχουν σοβαρά λάθη. Με προβλημάτισε και το γεγονός ότι ενώ σ.ν. για τη βιοποικιλότητα είχε επεξεργαστεί αναλυτικά πέρυσι από αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ, (επί 3 περίπου μήνες δεχόταν έπειτα την κριτική, μέσω διαβούλευσης), τώρα είδαμε κάτι τελείως διαφορετικό, με πολλές ελλείψεις σε θέματα που ήταν γνωστά, αφού στο προηγούμενο σ.ν. του 2009 συμπεριλαμβάνονταν. Με προβλημάτισε επίσης πάρα πολύ το γεγονός ότι το χρονικό περιθώριο συμμετοχής των πολιτών στην ηλεκτρονική διαβούλευση ήταν, θεωρητικά 6 ημέρες και στην πράξη έγινε 3 και με τρικλοποδιές! Από το ενημερωτικό σημείωμα της κ.Μπιρμπίλη δεν μπορώ να καταλάβω ποιες αλλαγές έχουν μεσολαβήσει από τότε (εθνικά ή διεθνή οικολογικά δεδομένα ή αλλαγές στο ισχύον νομικό πλαίσιο) που να δικαιολογεί όλες αυτές τις καινοτομίες που προτείνονται. Αιτούμαι την ΑΠΟΣΥΡΣΗ του προτεινόμενου σχεδίου νόμου.