• Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος Κωνσταντέλλος' | 12 Ιουλίου 2010, 14:16

    Αξιότιμε κ. Πιζάνια, Γράφετε: «Όλα τα πλάσματα επιτελούν κάποιο σημαντικό ρόλο στο βιολογικό κύκλο..Με την εμπλοκή τους οι κυνηγοί καταστρέσουν το κύκλο και αυτό κοστίζει σε όλους μας. Όλοι έχουν δικαίωμα στη φύση..με ποιο «δικαίωμα» οι κυνηγοί αφαιρούν αυτό το «δικαίωμα»;» Ειλικρινά δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς εννοείτε. Ποιο ακριβώς είναι το «δικαίωμα» που αφαιρούν οι κυνηγοί. Θέλετε να πείτε ότι οι κυνηγοί ως έμβια όντα δεν είναι μέρος της φύσης; Μήπως εννοείτε ότι θα πρέπει να απομονώσουμε τους ανθρώπους από τη φύση κα να τους καταστήσουμε απλούς παρατηρητές; Μήπως οι άνθρωποι θα πρέπει να τρώνε τροφή παρασκευασμένη εργαστηριακά και όχι θανατώνοντας κάποιο έμβιο ον; Εσείς τι τρώτε κ. Πιζάνια; Αγνοείτε το γεγονός ότι για να φτάσει η τροφή στο πιάτο σας, ζωικής ή φυτικής προέλευσης, έχει προηγηθεί μία πράξη θανάτου; Θα πρέπει να γίνετε λίγο πιο σαφής. «Και εκτός απο όλα αυτά, ας αναφερθούμε και στη μόλυνση του περιβάλλοντος απο τους τόνους μολυβίου και πλαστικού απο τα φυσίγγια και τα σκάγια τους!» Προφανώς αναφέρεστε στους υδροβιότοπους. Εδώ και αρκετά χρόνια (η αρχή έγινε στις Η.Π.Α.) παρατηρήθηκε αυξημένη συγκέντρωση μολύβδου στον οργανισμό κάποιων υδρόβιων πτηνών (πάπιες κλπ.) και σε μερικά από αυτά μολυβδίαση, τα οποία προσλαμβάνουν την τροφή τους βόσκοντας στον βυθό βάλτων λιμνών κλπ. όπου επικάθονται τα σκάγια. Έκτοτε τα μολύβδινα σκάγια απαγορεύτηκαν σε πάρα πολλές χώρες για το κυνήγι υδροβίων και αντικαταστάθηκαν με άλλα μέταλλα. Στην Ελλάδα πρακτικά μια τέτοια απαγόρευση θα ήταν μόνο θεωρητική μιας και στους περισσότερους υδροβιότοπους(80%) απαγορεύεται το κυνήγι αλλά και γιατί στη χώρα μας οι κυνηγοί υδροβίων είναι είδος προς εξαφάνιση λόγω των πολλών απαγορεύσεων που ισχύουν. Όσον αφορά τους πλαστικούς κάλυκες ήδη σταδιακά έχουν αρχίσει να αντικαθίστανται από φωτοδιασπόμενους αν και το ζήτημα αυτό είναι ήσσονος σημασίας και φυσικά δεν μπορεί να αποτελεί περιβαλλοντικό πρόβλημα, ασχέτως αν κάποιοι θέλουν να το εμφανίζουν τόσο σημαντικό. Το ζήτημα είναι πιο πολύ αισθητικό. Ωστόσο ήδη έχουν γίνει και γίνονται καμπάνιες ενημέρωσης προς τους κυνηγούς για την μη απόρριψη καλύκων στο περιβάλλον και όχι μόνον. Αν κάνετε πάντως μια βόλτα σε εκδρομικούς χώρους θα βρείτε πολύ περισσότερα απορρίμματα από τους χώρους που συχνάζουν κυνηγοί. «Άμεση θνησιμότητα» Και εδώ δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε. Η θνησιμότητα είναι δείκτης. Θα μπορούσαμε να πούμε, υψηλή ή χαμηλή θνησιμότητα ή ποσοστό θνησιμότητας. Όπως το διατυπώνετε δεν βγαίνει νόημα. «Δυσανάλογη θηρευτική πίεση σε ορισμένους πληθυσμούς, με αποτέλεσμα τη διατάραξη ολόκληρων κοινοτήτων ειδών πουλιών» Αυτό φαντάζομαι το αντιγράψατε από κάποιο κείμενο ‘’οικολογικής’’ οργάνωσης. Κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο να συμβεί από το νόμιμο κυνήγι, από την λαθροθηρία ίσως αλλά κάτω από πολύ ειδικές συνθήκες. Δυστυχώς για να εξηγήσω τους λόγους θα πρέπει να μακρηγορήσω. «Εκ λάθους θανάτωση των προστατευόμενων ειδών» Εξαιρετικά σπάνιο να συμβεί έως αδύνατο. Εσείς τι νομίζετε κ. Πιζάνια; Είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσει ένας κυνηγός την μπεκάτσα από το γεράκι; Εσείς ίσως ναι, αν τα βλέπατε στο φυσικό τους περιβάλλον. Ο κυνηγός όμως όχι. «Όχλιση με αποτέλεσμα την υποβάθμιση βιοτόπων» Έτσι όπως το διατυπώνετε είναι γενικόλογο και ασαφές. Ωστόσο πρέπει να σας πω ότι όχληση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην υποβάθμιση. Μπορεί να σημαίνει και βελτίωση. «Δηλητηρίαση απο μόλυβδο των υδρόβιων πουλιών με ταυτόχρονη υποβάθμιση της ποιότητας των νερών στα υγροτοπικά οικοσυστήματα» Αυτό σας το απαντώ πιο πριν. «Αυτή είναι η θέση μου απέναντι στο κυνήγι, και ας μην είμαι κάποιος ειδήμων.» Αν και δεν είστε ειδήμων, κάτι που φαίνεται άλλωστε, όπως επίσης φαίνεται να μην γνωρίζετε πως λειτουργούν οι νόμοι της φύσης, τολμάτε να παίρνετε θέση στην διαβούλευση για ένα Σ/Ν, παρακινούμενος από κάποιο συναίσθημα που προέρχεται από μία ασαφή αίσθηση πραγμάτων. Πρέπει να σας πω κ. Πιζάνια πως αν τελικά αυτό το Σ/Ν γίνει Νόμος στην μορφή αυτή, σίγουρα θα επηρεάσει αρνητικά, όχι μόνον τη βιοποικιλότητα για την οποία, υποτίθεται, ενδιαφέρεστε αλλά και σε πολύ μεγάλο βαθμό και σε βάθος χρόνου, μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Αλλά αυτό, εσάς κ. Πιζάνια, δεν φαίνεται να σας απασχολεί ιδιαίτερα, προκειμένου να ικανοποιήσετε το δικό σας αντικυνηγετικό συναίσθημα. Σπύρος Κωνσταντέλλος Βιολόγος