• Σχόλιο του χρήστη 'Θεοφάνης Καραμπατζάκης' | 12 Ιουλίου 2010, 19:17

    Το εν λόγω νομοσχέδιο έρχεται με την πολυπλοκότητά του να προσθέσει ακόμη μια γραφειοκρατική "πενιά" στην ήδη γραφειοκρατική ελληνική δημόσια διοίκηση. Ενας νόμος για να είναι νόμος πρέπει να είναι απλός και σαφής. Δεν ξέρω τι έχουν στη σκέψη τους οι συντάκτες αυτού του νομοσχεδίου αλλά εκείνο που καταλαβαίνει κάποιος σχετικός και ο υπογράφων είναι τέτοιος μια σπούδασε την Δασολογική επιστήμη και επί 15 και πλέον χρόνια εργάζεται ως θηραματολόγος, είναι ότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου ή δεν γνωρίζουν τι είναι βιοποικιλότητα και ποια είναι τα προβλήματά της ή δεν γνωρίζουν από δημόσια διοίκηση και αποκέντρωση ή και τα δυό. Θα θέσω ενδεικτικά κάποια ερωτήματα στην προσπάθειά μου να δείξω τα παραπάνω: 1. Σε τι αποσκοπούν οι τόσο διαφορετικών ειδών προστατευόμενες περιοχές; Η επιστήμη της οικολογίας διδάσκει ότι: κάθε τετραγωνικό μέτρο γης είναι μοναδικό. Αρα ο "ογηγός" πρέπει να είναι πάντα ένα τοπικό διαχειριστικό σχέδιο και όχι κεντρικοί και ισοπεδωτικοί νόμοι. 2. Πως θα διοικηθούν και θα διαχειριστούν αυτές όλες οι περιοχές τι στιγμή που μέσα σ' αυτές ζούν και δρστηριοποιούνται άνθρωποι. 3. Μου είναι γνωστά δύο μείζωνα προβλήματα απώλειας της βιοποικιλότητας στη χώρα μας και ενώ νομικά μπορούσε τόσα χρόνια να δοθεί λύση δεν δόθηκε. Το πρώτο είναι ο υβριδισμός του κρητικού αιγάγρου (ενδημικού και συμβολικού για τη χώρα μας είδους) και το δεύτερο ο υβριδισμός του αγριόχοιρου (επίσης συμβολικού για τον πολιτισμό μας είδους (Ηρακλής, Οδυσσέας, κλπ)). Το αστείο είναι ότι και στις τις δύο περιπτώσεις στον υβριδισμό συμβάλλουν τα μέγιστα οι προστατευόμενες περιοχές. Πως λοιπόν ένα πολυπλοκότερο καθεστώς προστατευομένων περιοχών θα αναχαιτίσει έστω αυτά τα δύο υπαρκτά τουλάχιστον προβλήματα; 4. Στην περίπτωση που σε ένα Καταφύγιο άγριας ζωής όπου απαγορεύεται απόλυτα η θήρα, αναπτυχθεί μεγάλος πληθυσμός ελαφοειδών, για ποια προστασία της χλωριδικής βιοποικιλότητας θα μιλάμε; Μήπως λοπόν πρέπει να σκεφτούμε τα λεγόμενα "Διοικητικά κυνήγια" κατά το γαλλικό "Chasse autorise", ώστε όταν χρειάζεται η Δασική αρχή να οργανώνει κυνήγια ελέγχου των υπεράριθμων πληθυσμών; 5. Που το είδε γραμμένο ο συντάξας, ότι η θήρα συμβάλλει στην απώλεια της βιοπικιλότητας; Εδώ δεν είναι Αφρική και δεν έχουμε λευκό ρινόκερο υπό εξαφάνιση... που και εκεί ο κίνδυνος είναι από τη λαθροθήρα και όχι από το νόμιμο κυνήγι. Κυρία Υπουργέ, αυτά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να ασχολούνται τα "άσχετα" στελέχη του ΥΠΕΚΑ καθώς και των ΜΚΟ συμβούλων σας προδικάζοντας το μέλλον του τόπου. Βρείτε σοβαρούς επιστήμονες να συνεργαστείτε, ανθρώπους που να μπορούν να ζυγίσουν την οικολογία με την κοινωνία και την οικονομία. Με τιμή Θεοφάνης Καραμπατζάκης, Δασολόγος και Μηχανολόγος Μηχανικός, καθηγητής στην δημόσια ΤΕΕ