• Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Θωμαϊδης' | 12 Ιουλίου 2010, 21:27

    Το νομοσχέδιο αυτό είναι ουσιαστικά ο Νόμος 1650/1986, με κάποιες μικροαλλαγές και προσθήκες, κυρίως όσον αφορά τις κατηγορίες των προστατευόμενων περιοχών. Πέραν αυτού, είναι μια συρραφή από διάφορους νόμους που ενσωματώνονται σε κάποια εδάφια του νομοσχεδίου ( και που αντικαθίστανται ή τορποποιούνται επί το "ορθότερον" ή "βολικότερον" π.χ. αναφέρονται και/ή τροποποιούνται τα άρθρα 18,19 & 21 του Ν. 1650/86, αρ. 58 του Ν/ 2637/1998 (Καταφύγια Αφριας Ζωής), αρ. 9 του Ν. 2742/1999, αρ. 8 του Ν. 3851/2010 και άλλα που αναφέρονται άλλωστε στο κείμενο του νόμου. Αυτό που διαφεύγει κατ'αρχήν είναι ότι για τη βιοποικιλότητα χρειάζεται κυρίως διαχείριση και όχι διατήρηση. Το επιχειρούμενο νομοσχέδιο προσπαθεί ουσιαστικά να δημιουργήσει οάσεις βιοποικιλότητας ή καλύτερα, εγκυβωτισμένα μουσεία φύσης. Η τρικυμία εν κρανίω που διέπει τους συντάκτες του παρόντος νομοσχεδίου φαίνεται από το γεγονός ότι σε κάποιες περιοχές επιτρέπει ενεργή διαχείριση και σε κάποιες άλλες όχι, παρά το γεγονός ότι αυτές ιδρύονται για την προστασία και αειφορία κάποιων σπανίων είδών-και μάλλον αυτό γίνεται μονο και μόνο για να δικαολογήσουν και να διαφοροποιήσουν τις τόσες κατηγορίες προστατευόμενων περιχών. Τι θα γίνει π.χ. αν κάποιο δασόβιο είδος προτιμά νεαρά και όχι ώριμα δάση? Δεν πρέπει οι περιοχές αυτές να διαχειρισθούν ανάλογα? Δεν υπάρχει σχεδόν καμμία μέριμνα για τις αγροτικές περιοχές, πέρα από μια σύντομη - και συνάμα αστεία-μνεία (όπου το προστατευτέο είναι φυσικοί φυτοφράχτες και ακαλλιέργητα σημεία και-άκουσον άκουσον-τοπικές φυλές ζώων) όπου το πρόβλημα εντείνεται λόγω ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο η βιοποικιλότητα στις περιοχές αυτές έχει πέσει στο ναδίρ, λόγω της μονοκαλλιεργειών και της μονοτονίας του αγροτικού τοπίου γενικότερα, ακόμη δε περισσότερο στις περιοχές υψηλης απόδοσης. Απαιτούνται διαχειριστικά μέτρα μέσω επιδότησης των αγροτών με ειδικές σπορές, φυτεύσεις, αγραναπαύσεις, κλπ. και όχι στείρες απαγορεύσεις. Η θέρα δεν επηρεάζει αρνητικά τη βιοποικιλότητα. Οι διαχειριστικές παρεμβάσιες για τα θηράματα (προγράμματα βελτίωσης βιοτόπων)ευεργετούν όλα τα είδη πανίδας ενός οικοτόπου. Τα διαθέσιμα των θηραματικών πληθυσμών δεν επηρεάζονται αρνητικά από το κυνήγι. Πέραν αυτού, τυχόν προβλήματα επιλύονται μέσω διατάξεων που διέπουν τη θήρα και εν ανάγκη, μέσω της ρυθμιστικής. Συνεπώς, η αναφορά στην ανάγκη απαγόρευσης θήρας περιττεύει. Τέλος, δεν αναφέρεται πουθενά η κοινωνική συναίνεση, ότι δηλαδή η ίδρυση μιας προστατευόμενης περιοχής πρέπει να έχει τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών. Το νομοσχέδιο απαξιοί τη Δασική Υπηρεσία, που μέχρι σήμερα, της μόχθησε και μοχθεί για το φυσικό περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα και αυτό που υπάρχει σήμερα οφείλεται κυρίως σ'αυτή. Αντίθετα προωθεί τις διάφορες ΜΚΟ ως θεματοφύλακες του περιβάλλοντος. Το μόνο που θα καταφέρει τελικά το νομοσχέδιο είναι να ξεκινήσει ένα όργιο και ένας χορός μελετών "για το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα" στις πλάτες του ήδη σκληρά δοκιμαζόμενου Έλληνα φορολογούμενου. ΝΟΜΟΙ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ-ΕΦΑΡΜΟΣΤΕ ΤΟΥΣ-ΆΛΛΟΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ