• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Νικήσιανης - Υπ. Εκστρατειών Περιβαλλοντικής Οργάνωσης "Καλλιστώ"' | 18 Αυγούστου 2010, 18:07

    1. Η ελάχιστη προτεινόμενη απόσταση μεταξύ δύο επάλληλων ΜΥΗΕ στο ίδιο υδατόρεμα είναι εξαιρετικά μικρή, καθώς επιτρέπει την αλλοίωση του μεγαλύτερου τμήματος του υδατορέματος (2/3). Η ρύθμιση αυτή δεν φαίνεται έτσι να εξυπηρετεί την αντιμετώπιση των συνεργιστικών επιπτώσεων που αναγνωρίζονται από το Άρθρο 1. Σύμφωνα άλλωστε και με την κείμενη νομοθεσία (3199/2003), οι επιπτώσεις αυτές θα πρέπει να εκτιμώνται ανά λεκάνη απορροής. Προτείνεται λοιπόν ο περιορισμός των επιτρεπόμενων ΜΥΗΕ ανά λεκάνη απορροής και η αύξηση της επιτρεπόμενης απόστασης ανάμεσα στα διαδοχικά ΜΥΗΕ του ίδιου ποτάμιου συστήματος, είτε αυτά ανήκουν στο ίδιο υδατόρεμα, είτε όχι. Η ρύθμιση αυτή είναι σημαντική για τον περιορισμό των συνεπειών τόσο στα παραποτάμια οικοσυστήματα, όσο, κυρίως στην ιχθυοπανίδα. 2. Είναι θετική η υιοθέτηση του οικολογικού κριτηρίου της ελάχιστης στάθμης των 20 cm για τον καθορισμό της οικολογικής παροχής. Η πρόταση αυτή είναι σύμφωνη με τις προτάσεις επιστημονικών φορέων και περιβαλλοντικών οργανώσεων, καθώς και με την κείμενη νομοθεσία που απαιτούσε την αντικατάσταση του προσωρινού και αυθαίρετου υφιστάμενου ορισμού. Η κριτική αυτού του κριτηρίου δεν μπορεί να βασίζεται στο ποσοστό των έργων που πιθανά θα αποτρέπει, αλλά σε επιστημονικά στοιχεία για τη στάθμη που χρειάζονται τα είδη που χρήζουν προστασία. 3. Για την ορθή εκτίμηση τόσο της οικολογικής παροχής, όσο και του περιβαλλοντικού και κοινωνικού οφέλους που θα προκύψει από τη λειτουργία ενός προτεινόμενου ΜΥΗΕ είναι σαφώς αναγκαίος ο ορθός υπολογισμός της πραγματικής παροχής του υδατορέματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις που εξετάσαμε, διαπιστώσαμε ότι οι Προμελέτες δεν περιλαμβάνουν άμεσα, πρόσφατα στοιχεία μέτρησης της υφιστάμενης παροχής. Αντίθετα, χρησιμοποιούνται τύποι έμμεσου υπολογισμού από στοιχεία του ποταμού στον οποίο καταλήγει το κάθε υδατόρεμα και αναγωγή των στοιχείων αυτών με βάση το σχετικό μέγεθος της υπολεκάνης απορροής. Ο τύπος αυτός πιθανά να μην δίνει αξιόπιστα αποτελέσματα σε ρέματα που πηγάζουν από λεκάνες με έντονο ανάγλυφο ή/και τροφοδοτούνται κυρίως από πηγές. Επίσης για τον παραπάνω υπολογισμό χρησιμοποιούνται συχνά στοιχεία περασμένων δεκαετιών, τα οποία δεν αντιστοιχούν στη σημερινή παροχή. Το αποτέλεσμα είναι να υπερεκτιμάται η πραγματική ροή του υδατορέματος, και κατά συνέπεια η εκτιμώμενη παραγώμενη ενέργεια και η σκοπιμότητα του έργου, γεγονός επιζήμιο περιβαλλοντικά και κοινωνικά, ιδιαίτερα όταν επιδοτούνται τα κατασκευαστικά έργα. Με βάση τα παραπάνω, προτείνουμε ότι κάθε Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων πρέπει να περιλαμβάνει αποτελέσματα άμεσης μέτρησης της πραγματικής παροχής του υδατορέματος για εύλογο χρονικό διάστημα. Ιδιαίτερα, αν υιοθετηθεί ο προτεινόμενος από το παρόν Σχέδιο τύπος υπολογισμού του μέγιστου μήκους, προϋποτίθεται ο ορθός υπολογισμός της μέγιστης παραγώμενης ισχύος και άρα της πραγματικής παροχής του υδατορέματος. 4. Τέλος, για τα ρέματα με διαπιστωμένη ύπαρξη ιχθυοπανίδας, προτείνεται η υποχρεωτική χρήση μεθόδων υδατοληψίας που επηρεάζουν λιγότερο την ιχθυοπανίδα (πχ. με πλευρική υπερχείλιση), καθώς και άλλων αναγκαίων εγκαταστάσεων για την άμβλυνση των συνεπειών (σκάλα κοκ). σημ.: βλ. και σχόλια σε Άρθρα 1 και 2