• Σχόλιο του χρήστη 'tasos-ACRIT' | 5 Δεκεμβρίου 2010, 20:27

    Από το 1954 η προσπάθεια της πολιτείας για νομοθετική ρύθμιση της περιοχής του ελαιώνα περνάει μέσα από διαδοχικά σχέδια, μελέτες, νόμους και διατάγματα, που είτε δεν νομοθετούνται είτε δεν εφαρμόζονται, είτε αντικαθίστανται από άλλα νεώτερα διαφορετικής φιλοσοφίας, είτε προσβάλλονται δικαστικά από τους ενδιαφερόμενους φορείς. Στη σύγχρονη δημοκρατία οι νόμοι ψηφίζονται από Κοινοβούλια, τα οποία έχει εκλέξει ο λαός. Οι αντιπρόσωποι του λαού έχουν αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση σε σχέση με τους δικαστές, οι οποίοι δεν εκλέγονται από το λαό, και έτσι πρέπει να επαφίεται στην κρίση των πρώτων ποιος νόμος είναι ωφέλιμος για τη χώρα, Το αντίθετο θα σήμαινε υποταγή της δημοκρατίας στους δικαστές. η «Χάρτα Κοινωνικών Δικαιωμάτων» επικυρώθηκαν τυπικά το 2000 Κι το 1996 αντίστοιχα, ξανά από την Ε.Ε., διάδοχο της Ε.Ο.Κ. που τα είχε υιοθετήσει ως διακηρύξεις το ’50. Μέσα εκεί περιγράφονται σαφώς και ρητά τα Θεμελιώδη Ανθρώπινα και Κοινωνικά Δικαιώματα, από την εξυπηρέτηση των οποίων εκπορεύονται αυτοί που λέμε «Λόγοι Δημοσίου Συμφέροντος» ή «Επιτακτικοί Λόγοι Δημοσίου Συμφέροντος», και σε αυτό αναφέρονται όλες οι αποφάσεις όλων των Δικαστηρίων όλων των βαθμίδων, Εθνικών και Διεθνών, αλλά και οι αποφάσεις της Νομοθετικής Εξουσίας και η δράση της Εκτελεστικής Εξουσίας. Στον Πολιτισμό μας τίποτα δεν βρίσκεται πάνω από αυτά τα Δικαιώματα και όλα οφείλουν να εξυπηρετούν αυτά, ή τουλάχιστον να μην τα αντιστρατεύονται. Γι΄αυτό, ας προβληματιστούν λίγο περισσότερο οι δικαστικοί λειτουργοί του ΣτΕ, γιατί ο ρόλος τους είναι πραγματικά κρίσιμος για την τύχη ολόκληρης της χώρας! ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΙΠΛΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗ.