• Σχόλιο του χρήστη 'Constantinos Tzimeas' | 21 Ιουνίου 2011, 01:05

    Θεωρώ κατ’αρχάς θετική εξέλιξη την επιθυμία τού κράτους να προχωρήσει στη διενέργεια σεισμικών ερευνών με τελικό στόχο την παραχώρηση (κατόπιν διαγωνισμού) περιοχών προς περαιτέρω έρευνα κι εντέλει, παραγωγή υδρογονανθράκων. Κι εδώ σταματούν τα θετικά! Διότι το εν προκειμένω κείμενο είναι τόσο κακό σε δομή όσο και σε περιεχόμενο που δυστυχώς εξανεμίζει κάθε ίχνος αισιοδοξίας και του πιό καλοπροαίρετου κι ελάχιστα σχετικού με το αντικείμενο πολίτη. Έχουν ήδη θιγεί και συζητηθεί πόλλα επί μέρους θέματα όπως η ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ο γεωγραφικός περιορισμός των ορίων έρευνας κ.α. Θα σταθώ στο καθαρά τεχνικό κομμάτι που γνωρίζω καλύτερα: τις σεισμικές έρευνες ανάκλασης. Κι εδώ έχουν ειπωθεί πολλά, αλλά θα προσπαθήσω να τα συνοψίσω γιατί επικρατεί σχετική σύγχιση. Κατ’αρχάς, οι σεισμικές έρευνες μη αποκλειστικής χρήσης (non exclusive/multi-client seismic surveys) αφορούν στo πρωταρχικό/αναγνωριστικό (reconnaissance) στάδιο έρευνας υδρογονανθράκων. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας καλείται η ίδια η εταιρία που την πραγματοποίησε να πουλήσει σε οποιαδήποτε πετρελαϊκή εταιρία. Εάν η πετρελαϊκή πειστεί ότι κάποια προς παραχώρηση περιοχή χρήζει περαιτέρω έρευνας, δύναται να διεκδικήσει το ερευνητικό/εκμεταλλευτικό δικαίωμα τής εν λόγω περιοχής σε κάποιας μορφής διαγωνισμό. Ως εκ τούτου, οι σεισμικές έρευνες μη αποκλειστικής χρήσης αφορούν στην πλειονότητά τους σε 2Δ κι όχι 3Δ. Οι 3Δ σεισμικές έρευνες όχι μόνο θα ήταν ασύμφορες εμπορικά για οποιονδήποτε ανάδοχο αλλά και “αντιεπιστημονικές”, με την έννοια ότι αυτές διενεργούνται εφ όσον έχουν ήδη εντοπιστεί πετρελαιοπιθανές δομές. Επομένως, η συλλογή 3-Διάστατων σεισμικών δεδομένων ανάκλασης έγκειται στην διακριτική ευχέρεια της πετρελαϊκής και αποτελεί συνήθως τμήμα της δεσμευτικής πρότασης που καταθέτει στο διαγωνισμό διεκδίκησης της περιοχής (το άλλο τμήμα τής πρότασης είναι, συνήθως, κάποιος αριθμός γεωτρήσεων, ανάλογος με το μέγεθος και πετρελαϊκό ενδιαφέρον της παραχώρησης). Ο προσδιορισμός παραμέτρων συλλογής αυτών των 2Δ δεδομένων όπως το μέγεθος της συστοιχιάς πηγών ενέργειας, ο χρόνος καταγραφής κτλ. είναι μάλλον άστοχος για να μην πω κι επικίνδυνος. Ας μην ξεχνούμε ότι ο ανάδοχος καλείται να καλύψει το κόστος συλλογής των δεδομένων πουλώντας τα στις ενδιαφερόμενες πετρελαϊκές και θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ενδιαφέρεται για την καλύτερη δυνατή ποιότητα τού προς πώληση προϊόντος. Είναι επίσης ανέφικτο να ορίζουμε τέτοιες σταθερές παραμέτρους σε μια αρκετά ευρεία περιοχή έρευνας που η γεωλογία και τεκτονική είναι σίγουρο ότι μεταβάλλονται καθώς επίσης και τα βάθη των στόχων. Θεωρώ λοιπόν, ότι το ζητούμενο είναι να δοθούν στους υποψήφιους αναδόχους δεδομένα από παλαιότερες έρευνες (υπάρχουν τόσο σεισμικά δεδομένα όσο και γεωτρητικά), να τους ζητηθεί, εν ανάγκη, η επανεπεξεργασία τους (κι αυτό μόνον κέρδος θα είναι για το κράτος), να τους καθοδηγήσουμε ως προς το βάθος των στόχων κι ας τους δώσουμε την ελευθερία να προτείνουν παραμέτρους που αυτοί πιστεύουν καταλληλότερες ανάλογα την περιοχή. Κι εδώ μπαίνει το μεγαλύτερο ίσως ερωτηματικό: ποιός ή καλύτερα, ποιά επιτροπή θα είναι σε θέση να ελέγξει και βαθμολογήσει τις προτάσεις τους; Η πρόχειρη, βιαστική και αναχρονιστική συγγραφή αυτής της “διεθνούς” πρόσκλησης δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Καιρός για “συμμάζεμα” και διορθώσεις υπάρχει. Βούληση; Με εκτίμηση κι ελπίδα ότι δε θα χαθεί κι αυτή η ευκαιρία, Κωνσταντίνος Τζιμέας Γεωλόγος - γεωφυσικός