• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Καρλής' | 10 Ιανουαρίου 2010, 18:49

    Ο γενικός κανόνας είναι ο λογιστικός προσδιορισμός του εισοδήματος. Οι εξαιρέσεις προσδιορίζονται περιοριστικά. Μπορούν να καταταγούν σε δύο κατηγορίες: επιτηδευματίες που απαλλάσσονται από την τήρηση βιβλίων (ταξί, ενοικιαζόμενα δωμάτια ορισμένων κατηγοριών, πλανόδιοι πωλητές κλπ) και επιτηδευματίες (μηχανικοί κλπ για μελέτες , επίβλεψη κλπ κατά το άρθρο 49 παρ 5-6 του Ν. 2238/1994) στις οποίες ο τεκμαρτός προσδιορισμός συνδέεται με αυξημένη προσωπική και πνευματική εργασία που δεν μπορεί να αποτυπωθεί λογιστικά. Για την τελευταία περίπτωση του άρθρου 49 θα πρέπει να διατηρηθεί το σημερινό καθεστώς γιατί διαφορετικά το σύνολο της αμοιβής θα φορολογείται εφόσον για τις συγκεκριμένες εργασίες τα πραγματοποιούμενα έξοδα είναι μικρά και στην πρόκειται για δραστηριότητες αυξημένης προσωπικής και πνευματικής εργασίας. Επίσης σε πολλές περιπτώσεις όταν η αμοιβή καταβάλλεται από το Δημόσιο, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ κλπ η αμοιβή καταβάλλεται σε έτος επόμενο του έτους που παρασχέθηκε η εργασία. Για τους πλανόδιους πωλητές είναι πρακτικά σχεδόν ανέφικτη η τήρηση βιβλίων και ο λογιστικός προσδιορισμός. Για τις λοιπές περιπτώσεις είναι δυνατό να καθιερωθεί λογιστικός προσδιορισμός του εισοδήματος και οι κάποιες πρακτικές δυσκολίες δεν είναι εμπόδιο. Το ζήτημα της πρόβλεψης για ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα δεν συνδέεται απαραίτητα με τον λογιστικό προσδιορισμό του εισοδήματος. Στην πραγματικότητα πρόκειται για άλλης μορφής τεκμαρτό προσδιορισμό που αναιρεί την τυχόν καθιέρωση του λογιστικού προσδιορισμού. Αν πρόκειται να θεσπισθεί ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα δεν υπάρχει λόγος να γίνεται αναφορά σε λογιστικό προσδιορισμό, αλλά είναι προτιμότερο να αυξηθούν απλώς τα ποσά που προκύπτουν από το σημερινό καθεστώς.