• Είναι λάθος τα σχόλια που αναφέρονται και προβάλλουν σαν μέτρο πρόληψης της φοροδιαφυγής την κατάργηση της έκπτωσης των μισθωμάτων που καταβάλλονται για τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα. Είναι δε προφανές ότι αγνοούνται δύο σημαντικές παράμετροι: α. οι επιχειρήσεις ή διάφοροι ελεύθεροι επαγγελματίες που νοικιάζουν αυτοκίνητα έχουν μόνο ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΧΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ σε αυτά και β. νοικιάζουν τα αυτοκίνητα για να καλύψουν τις επαγγελματικές τους ανάγκες - άρα αποτελούν ΕΡΓΑΛΕΙΟ δουλειάς - ΑΡΑ ΣΩΣΤΑ ΕΚΠΙΠΤΕΙ Η ΔΑΠΑΝΗ. Πρόσθετα επισημαίνουμε και τα παρακάτω: α. Η οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 358/2009/EC ορίζει σαν Τελικό Χρήστη των ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων τις εταιρείες ενοικίασης οι οποίες παρέχουν υπηρεσίες στους πελάτες τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλες τις Ευρωπαϊκές Χώρες εφαρμόζεται το ποσοστό έκπτωσης 100% στα μισθώματα ενοικίασης/μίσθωσης αυτοκινήτων από εταιρείες Rent-a-Car. β. Ο Νόμος 2238/1994 καθορίζει σαφώς ότι τα μισθώματα των αυτοκινήτων, εφόσον αυτά χρησιμοποιούνται για επαγγελματικούς σκοπούς, εκπίπτουν κατά 100% από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων και είναι σε απόλυτη «αρμονία» με την Ευρωπαϊκή Πρακτική. γ. Σε κάθε περίπτωση εάν κατά τον φορολογικό έλεγχο διαπιστωθεί ότι γίνεται κατάχρηση ή καταστρατήγηση της ανωτέρω διάταξης η σχετική δαπάνη μπορεί να απορριφθεί είτε στο σύνολό της είτε εν μέρει. δ. Στις περιπτώσεις που η σύμβαση μίσθωσης προβλέπει εξαγορά του αυτοκινήτου στο τέλος της περιόδου εφαρμόζεται σύμφωνα με τον Νόμο 2238/1994 ποσόστωση στην αναγνώριση των μισθωμάτων σαν δαπάνη. ε. Κάθε χρόνο οι εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων υποβάλλουν μηχανογραφημένη κατάσταση με τα αυτοκίνητα που έχουν εκμισθώσει. Από κει είναι εμφανές ποιος νοίκιασε, τι και πότε και έτσι είναι εύκολο να γίνουν διασταυρώσεις με τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος των χρηστών και να εξαχθούν συμπεράσματα. στ. Οι μισθωτές των αυτοκινήτων συνυποβάλλουν στην δήλωση φορολογίας κατάσταση με τα αυτοκίνητα που έχουν στην χρήση τους από όπου καθορίζεται η ετήσια τεκμαρτή δαπάνη. ζ. Το μίσθωμα του κάθε αυτοκινήτου περιλαμβάνει και όλα τα έξοδα που προκύπτουν από την χρήση του (ασφάλιστρα, συντήρηση κα), η τιμολόγηση γίνεται κάθε μήνα και αποδίδεται ο ανάλογος ΦΠΑ. Αντίθετα, στην περίπτωση των ιδιόκτητων αυτοκινήτων η παροχή ανάλογων υπηρεσιών μπορεί να μη συνοδεύεται πάντα από την έκδοση των νόμιμων παραστατικών, οπότε προκύπτει φοροδιαφυγή. Συνεπώς οι νόμοι που εξασφαλίζουν ότι δεν γίνεται φοροδιαφυγή ή κατάχρηση στην ενοικίαση/μίσθωση αυτοκινήτων επαρκούν. Εκείνο που μένει είναι να εφαρμοσθούν και όχι να αλλάξουν. Τελειώνοντας, επισημαίνουμε ότι οποιαδήποτε κατάργηση της έκπτωσης των μισθωμάτων ως 100% δαπάνη θα αναγκάσει τις επιχειρήσεις που νοικιάζουν αυτοκίνητα για την ανάγκες τους να τα αγοράζουν. Έτσι όμως θα δεσμεύουν κεφάλαια για μη παραγωγικό σκοπό. Επίσης, θα έχουν υψηλότερο λειτουργικό κόστος για τα αυτοκίνητα αυτά με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους παραγωγής και την επιβάρυνση του τελικού καταναλωτή. Ακόμη τονίζουμε ότι, παρά την αντίθετη άποψη που εκφράζεται στα σχόλια, ποσοστά πάνω από το 80% του στόλου των ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων είναι κατηγορίας μέχρι 1400 κ.ε. και οι χρήστες τους κυρίως χαμηλόμισθοι υπάλληλοι.