• Σχόλιο του χρήστη 'Φ. ΖΩΡΖΟΥ' | 12 Ιανουαρίου 2010, 23:36

    Με προβληματίζει η αποτελεσματικότητα του μέτρου. Κατά την άποψή μου, βοηθά μόνο ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΑ στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, Με την έννοια αυτή θα μπορούσε να διευρυνθεί και να περιλαμβάνει και όλες τις δαπάνες από εμπορικά καταστήματα, βιβλιοπωλεία, κατ/τα ηλεκτρικών ειδών κτλ. Τα ποσά των αποδείξεων να μειώνουν το φορολογητέο εισόδημα. Οι αποδείξεις μπορεί να λειτουργούν ως κίνητρο όταν επιφέρουν φοροαπαλλαγή, στην πράξη όμως, δεν είναι πάντα εφικτό το να τις ζητήσεις. Οταν π.χ. από ένα γιατρό εξαρτάται η πορεία της υγείας σου δε θα απαιτήσεις απόδειξη, αν δεν είναι διατεθειμένος να τη δώσει. Πέραν αυτού, σε χρεώνει με το επιπλέον ποσό που αναλογεί στο φόρο (άλλη τιμή με απόδειξη, άλλη χωρίς), πρακτική που, ως γνωστό, εφαρμόζουν οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες. Το ίδιο ισχύει και για ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς κτλ. που είναι δυσεύρετοι και εφόσον τους ζητήσει κάποιος απόδειξη την επόμενη φορά θα έχει πρόβλημα να δεχθούν να τον επισκεφθούν για όποιο πρόβλημα του προκύψει. Ειδικά στις κατηγορίες αυτές (γιατροί, τεχνικο’ι, πιστεύω ότι το μέτρο δε θα έχει εκ των πραγμάτων επιτυχία. Επισης, αφού, όπως ανακοινώθηκε, από την επόμενη φορολογική χρήση οι δηλώσεις θα υποβάλλονται ηλεκτρονικά θα πρέπει και να βρεθεί τρόπος παρουσίασης των αποδείξεων στην Εφορία. Γιατί βέβαια είναι εξαιρετικά γραφειοκρατικό και χρονοβόρο να καταγράφονται, όπως ανακοινώθηκε στον Τύπο, εκατοντάδες αποδείξεις κάθε χρόνο. Επίσης, θα πρέπει να εξεταστεί πόσο εύκολο να γίνεται διασταύρωση αποδείξεων με τη δήλωση εισοδήματος και ΦΠΑ του εκδίδοντος την απόδειξη (για να έχει νόημα το μέτρο), δεδομένου ότι, πρακτικά, φαίνεται πολύ δύσκολο και χρονοβόρο. Παράδειγμα: μέσος όρος ποσού απόδειξης € 50.Για να συγκεντρωθεί ποσό € 6.000 απαιτούνται 120 αποδείξεις ανά φορολογούμενο. Για τον έλεγχο αυτών: 120 αποδείξειςΧ6.000.000 φορολογούμενοι=720.000.000 αποδείξεις!!!!. Πόσος χρόνος νομίζετε ότι απαιτείται για να ελεγχθούν όλες αυτές; Συμπερασματικά, πιστεύω πως μέτρα άμεσης απόδοσης θα πρέπει να είναι, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, ο αντικειμενικός τρόπος προσδιορισμού του εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών και κυρίως τα τεκμήρια διαβίωση, δεδομένου ότι προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στη σύλληψη των υψηλών ποσών φοροδιαφυγής και μετά σε αυτήν του καστανά και του περιπτερά της γωνίας. Αν κάποιος δηλώνει χαμηλό εισόδημα και παράλληλα διατηρεί τεράστια σπίτια, πολυτελή αυτοκίνητα, σκάφη κτλ., υπάρχει ένα σοβαρό στοιχείο φοροδιαφυγής. Οπότε, θα πρέπει να φορολογείται για εισόδημα που αντιστοιχεί σ’ αυτά τα τεκμήρια και, εκτός αυτού, να υφίσταται και έναν ενδελεχή έλεγχο στα βιβλία του (με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα είναι αδιάφθορο το ελεγκτικό σώμα). Βέβαια, οι υψηλοί εισοδηματίες πολλές φορές εντάσσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε off shore εταιρίες. Γι’ αυτό θα πρέπει να βρεθεί νομική φόρμουλα για να υπάρχει δυνατότητα ελέγχου και των εταιριών αυτών.