• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΩΡΓΟΣ' | 14 Ιανουαρίου 2010, 20:53

    Το σημερινό σύστημα φορολόγησης των Μηχανικών θα πρέπει να διατηρηθεί γιατί για να υπάρξει λογιστικός προσδιορισμός στη φορολογία των μηχανικών (μελέτες – επιβλέψεις), πρέπει να υπάρχουν ΣΑΦΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ οι οποίοι να μην ερμηνεύονται κατά το δοκούν από τους ελέγχοντες εφοριακούς αλλά και να ΚΑΘΟΡΙΣΤΟΥΝ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ που μπορεί ένας μηχανικός να περιλαμβάνει στα βιβλία του. Επίσης κάτι που δεν γνωρίζουν αρκετοί (ακόμη και λογιστές) είναι ότι ο μηχανικός δεν μπορεί να έχει εταιρεία για τις μελέτες – επιβλέψεις ώστε να αφαιρεί όλα τα έξοδα που δικαιολογούνται στις εταιρείες γιατί ή υπογραφή στις άδειες και τις επιβλέψεις είναι προσωπική. Οι μηχανικοί ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αποκρύψουν έσοδα εφόσον υπάρχει ελάχιστη αμοιβή και δεν είναι δυνατόν να εκδοθεί οικοδομική άδεια χωρίς να έχει πληρωθεί ο φόρος και το ΦΠΑ που αναλογεί. Μάλιστα όπως είναι γνωστό πολλές φορές η πραγματική αμοιβή είναι μικρότερη από το ποσό που εμφανίζεται σαν έσοδο καθώς δεν αναγνωρίζονται εκπτώσεις, δεν μπορεί φυσικά να κοπεί πιστωτικό τιμολόγιο για παροχή υπηρεσιών ούτε και η αμοιβή να είναι μικρότερη από την ελάχιστη. Επίσης λόγω της ανταγωνιστικότητας δεν υπάρχει ούτε ένας μηχανικός που να παίρνει αμοιβή πάνω από την ελάχιστη αμοιβή που ορίζεται. Επομένως οι μηχανικοί ουσιαστικά πληρώνουν φόρους για έσοδα που δεν έλαβαν ενώ δεν μπορούν να αφαιρέσουν έξοδα που έκαναν όπως π.χ. βενζίνη και έξοδα κίνησης του ιδιωτικού αυτοκινήτου (καθώς δεν δικαιολογείται επαγγελματικό αυτοκίνητο) με το οποίο μπορεί να χρειάζεται να κάνουν εκατοντάδες χιλιόμετρα καθημερινά έστω και μόνο για την επίβλεψη μιας οικοδομής κάτι το οποίο συνήθως δεν ισχύει σε άλλους κλάδους επαγγελμάτων. Επίσης τι γίνεται στην περίπτωση που για κάποιο έτος δεν υπάρχουν έσοδα καθώς αυτά θα έλθουν με την παράδοση της μελέτης το επόμενο? Αναφέρομε βέβαια πάντα για τους μελετητές μηχανικούς και όχι για τους κατασκευαστές που βέβαια είναι και άλλο επάγγελμα για το οποίο δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς μηχανικός. Όσον αφορά το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα αυτό δεν μπορεί να εφαρμοσθεί. Δεν νομίζω ότι είναι κριτήριο το πόσα χρόνια ασκεί κάποιος το επάγγελμά του για το πόσο έσοδα έχει. Δεν υπάρχουν επαγγελματίες με πραγματικά χαμηλό εισόδημα άσχετα από τα χρόνια που δουλεύουν? Ή μήπως είναι κριτήριο η περιοχή του επαγγέλματος αν το κτίριο που χρησιμοποιείται δεν έχει αγορασθεί αλλά είναι κληρονομιά? ΜΠΟΡΟΥΝ βέβαια να εφαρμοσθούν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ (που βέβαια θα πρέπει να ισχύουν για όλους). Έτσι δεν θα μπορούσε να αποφύγει τη φορολογία επαγγελματίας που θέλει να αποκρύψει εισοδήματα και έχει φροντίσει να μην έχει στο όνομα του τεκμήρια αλλά στο όνομα της συζύγου του (μισθωτός) ή να φορολογηθεί επαγγελματίας που πραγματικά για κάποιο έτος δεν έχει εισοδήματα. Αυτό που έχει ακουστεί επίσης ότι θα υπολογίζεται τεκμήριο διαβίωσης για κάθε κατοικία που έχει ο φορολογούμενος σύμφωνα με τα τετραγωνικά της και για όλους τους μήνες του έτους είναι τελείως παράλογο γιατί δεν μπορεί να αποτελεί τεκμήριο κατοικία που έχει προέλθει από κληρονομιά και δεν χρησιμοποιείται για διαμονή ούτε και ενοικιάζεται. Το αν μια κατοικία νοικιάζεται ή όχι μπορεί εύκολα να αποδειχθεί από τους λογαριασμούς των ΔΕΗ, ΟΤΕ, νερού κ.λπ. Ένα τελευταίο που θα ήθελα να αναφερθώ. Δεν θα έπρεπε να μην θεωρούνται έξοδα, τα έξοδα των Ανωνύμων Εταιρειών που αφορούν σπίτια των μετόχων και όχι κτίρια που χρησιμοποιεί ή εταιρεία για τις ανάγκες της ακόμα και αν τα κτίρια «ανήκουν» στης εταιρεία? Πως ελέγχονται τα έξοδα παραστάσεων (γεύματα κ.λ.π.) των εταιρειών αυτών?