• Σχόλιο του χρήστη 'Μάνος Τριανταφύλλου (Οικονομολόγος)' | 15 Ιανουαρίου 2010, 12:01

    Θα συμφωνούσα στο λογιστικό προσδιορισμό των εισοδημάτων ακόμα και όλων των κατηγοριών των ελεύθερων επαγγελματιών και μόνο αν δεν ζούσαμε στην Ελλάδα όπου μπορούν και εκδίδονται σωρηδόν πλαστά τιμολόγια και αποδείξεις με ανύπαρκτο έλεγχο από τις εφορίες ή ο έλεγχος να γίνεται από διεφθαρμένους εφοριακούς υπαλλήλους που « τα παίρνουν «χωρίς δισταγμό και ντροπή με κάθε ευκαιρία, χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις ακόμα και όταν τους πιάνουν με προσημειωμένα χαρτονομίσματα, με μόνη συνέπεια μια ΕΔΕ (κατά το» κόρακας κοράκου μάτια βγάζει»;), άντε και μια «δυσμενή» μετάθεση ή ακόμα έστω και με την απώλεια της θέσης τους, όταν θα έχουν αυτοί οι «κύριοι και « κυρίες» μέσω της χρόνιας διαφθοράς τους πλουτίσει. Δεν γίνεται ούτε καν ένας έλεγχος σε αυτές τις περιπτώσεις των περιουσιακών στοιχείων αυτών των δημοσίων υπαλλήλων με σκοπό τη διαπίστωση του μεγέθους του παράνομου πλουτισμού που έχουν διαπράξει ενδεχομένως για πολλά χρόνια, ναι ακόμα και έλεγχος των περιουσιακών στοιχείων των πλησιέστερων συγγενών τους και των τραπεζικών λογαριασμών όλων αυτών και για τα χρόνια πριν την διαπίστωση της κατάχρησης ή της αυτόφωρης παράνομης δωροληψίας. Με σκοπό επίσης την κατάσχεση αυτών των περιουσιακών στοιχείων αν δεν μπορούν να αποδείξουν το «πόθεν έσχες «. Και μη μου πει κανείς ότι όλα αυτά γίνονται γιατί θα είναι σαν να υποτιμά τη νοημοσύνη μου. Γιατί δεν έχει σε αυτές τις περιπτώσεις ποτέ εφαρμοστεί ο ενεργός ακόμα νόμος 1608/1950 περί αυξήσεως των ποινών των προβλεπόμενων για τους καταχραστές του Δημοσίου, ο οποίος προβλέπει για κατάχρηση ποσών άνω των 150.000,-- Ευρώ ή πριν το Ευρώ 50.000.000,-- Δρχ. ποινή ισόβιας κάθειρξης; Ζούμε επίσης σε μια χώρα όπου αρκετοί «ορκωτοί» λογιστές κάνουν κατά τον δήθεν έλεγχο ακόμα και των μεγάλων επιχειρήσεων για την κατάρτιση και υπογραφή του ισολογισμού, « τα στραβά μάτια «, με το αζημίωτο βέβαια, μια που δεν πρόκειται να ελεγχθούν από κανέναν. Σε μια χώρα όπου λειτουργούν ακόμα και σήμερα νόμοι , όπως τα περιβόητα άρθρα 44 και 46 ( προφανώς τροπολογίες του κατά τα λοιπά φορολογικού νόμου 1892/1990) που ψήφισε φωτογραφικά το 1990 η τότε κυβέρνηση για να διασωθούν από την πτώχευση συγκεκριμένες μεγάλες ποδοσφαιρικές εταιρίες αλλά και κανονικές εταιρίες , με συνέπεια να γίνεται, λόγω ανυπαρξίας ελέγχου και της απόλυτης ατιμωρησίας, της αρπαχτείς στη φάση της υπαγωγής στα άρθρα αυτά και έγκαιρα πριν από την υπαγωγή και έτσι να τη βγάζουν στον αφρό οι επιχειρηματίες αυτών των επιχειρήσεων που θα έπρεπε κανονικά να είχαν πτωχεύσει και εννοώ και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις με τρανταχτά ονόματα. Όλα αυτά μπορούν και γίνονται βέβαια στα πλαίσια μιας συνενοχής μεταξύ κυρίως αυτών πους μας κυβερνούν και το εννοώ διαχρονικά και όλης της αλυσίδας που είναι κάτω από αυτούς, μια που λειτουργούν μηχανισμοί μη απόδοσης ποινικών ευθυνών όπως η βουλευτική ασυλία και ο νόμος «περί ευθύνης μελών της Κυβέρνησης» , το γνωστό πλέον σε όλους απαράδεκτο άρθρο 86 του Συντάγματος. Επειδή η μεγάλη πλειοψηφία των μελών αυτής της κυβέρνησης είναι νέοι άνθρωποικαι στην ηλικία και στην πολιτική, αλλά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που ήταν τόσα χρόνια στη πολιτική όπως και τα λίγα μέλη της κυβέρνησης που ήταν και παλαιότερα μέλη των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχουν την εικόνα πολιτικών που έχουν ποτέ ανακατευτεί σε σκάνδαλα και διαφθορά κάθε είδους, θέλω να ελπίζω ότι μπορούν να αλλάξουν αρκετά πράγματα. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια δα το δείξουν και είναι για μένα η τελευταία μας ελπίδα σαν πολίτες, αν δεν το κάνουν πρέπει μάλλον να αλλάξουμε χώρα. Κατά συνέπεια δεν αρκεί για μένα μόνο ο λογιστικός προσδιορισμός (έσοδα -έξοδα)των εισοδημάτων, αυτός θα πρέπει να είναι η βάση για τον προσδιορισμό του ελάχιστου εισοδήματος, επιπλέον πρέπει να γίνεται τακτικός έλεγχος και διασταυρώσεις φορολογικών στοιχείων (τιμολογίων, αποδείξεων κλπ.). Φυσικά συμφωνώ χωρίς άλλη συζήτηση με την κατάργηση του ειδικού τρόπου φορολόγησης που ισχύει δυστυχώς τόσα χρόνια τώρα για ορισμένες κατηγορίες επαγγελμάτων, όπως π.χ. στους ταξιτζήδες. Επίσης επιβάλλεται να μπουν παντού ταμειακές μηχανές χωρίς καμία συζήτηση με τις κατηγορίες των επαγγελματιών που δεν τις διαθέτουν και σύνδεση όλων των ταμειακών μηχανών και άλλων μέσων έκδοσης αποδείξεων και τιμολογίων με το Υπουργείο Οικονομικών και τις εφορίες. Εμένα σαν μισθωτό ή συνταξιούχο γιατί δεν με ρώτησε ποτέ το κράτος αν συμφωνώ να πληροφορείται το Υπουργείο Οικονομικών και η εφορία από τον εργοδότη μου τι μισθό παίρνω και να μου παρακρατείται ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών και οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης κάθε μήνα από τον μισθό μου. Αυτό δεν είναι καταστρατήγηση του άρθρου 4 και ιδιαίτερα των παραγρ. 1 και 5 του Συντάγματος;