Αρχική Ρύθμιση της Αγοράς ΠαιγνίωνΆρθρο 7 – Τυχερά παιχνίδια περιορισμένου οφέλουςΣχόλιο του χρήστη Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης | 27 Αυγούστου 2010, 15:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης' | 27 Αυγούστου 2010, 15:47

    Πλαίσιο Νομοθετικής Πρωτοβουλίας για Δημόσια Διαβούλευση: «Ρύθμιση της αγοράς παιγνίων» Σχόλια και παρατηρήσεις σχετικά με το άρθρο 7 (Τυχερά παιχνίδια περιορισμένου οφέλους) «Ποιο πιστεύετε ότι πρέπει να είναι το ανώτατο και κατώτατο ποσό στοιχήματος ανά στοίχημα και ανά μήνα για ένα παίκτη;» Λόγω της «ανομοιογένειας» των παικτών σε ο, τι αφορά στην οικονομική δυνατότητα εκάστου, στην διάρκεια συμμετοχής και σε ενδεχόμενες «παθογένειες» μερίδας παικτών (εθισμός) έχω την αίσθηση πως δεν είναι εφικτός ο προσδιορισμός ανώτατου και κατώτατου στοιχήματος ανά στοίχημα και ανά μήνα για όλους τους παίκτες από κοινού. Για την επίλυση αυτού του ζητήματος κατά την προσωπική μου εκτίμηση υπάρχουν δύο εναλλακτικές λύσεις: • Ο προσδιορισμός ενός ενιαίου κατώτατου ποσού στοιχήματος ανά στοίχημα που θα ισχύει για όλους ανεξαιρέτως, αφήνοντας το ανώτατο ποσό «στην κρίση» αλλά και στην οικονομική ευχέρεια κάθε παίκτη. Εξάλλου, κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα σε όλα τα παιχνίδια προκαθορισμένου και αμοιβαίου στοιχήματος (εξαίρεση αποτελούν τα limit tables των καζίνο) όπου υπάρχει ορισμένη μονάδα πίστωσης και ο μόνος περιορισμός που υφίσταται αφορά στα κέρδη ανά μονάδα πίστωσης για κάποια παιχνίδια (πχ ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ) και στην φορολογία των μεγάλων κερδών ανά μονάδα πίστωσης. • Αν θεωρήσουμε «ανώριμες» τις συνθήκες ώστε να αφήσουμε τα όρια στοιχηματισμού στην προσωπική κρίση του καθενός, τότε θα μπορούσε ανάλογα με το πλήθος των εγκατεστημένων μηχανημάτων διεξαγωγής των παιχνιδιών να είναι τα ίδια τα μηχανήματα ρυθμισμένα με σταθερή μονάδα πίστωσης εκ των προτέρων με δυνατότητα διαβάθμισης αυτών (μικρή μονάδα πίστωσης για συγκεκριμένο πλήθος μηχανημάτων και μεγαλύτερη για τα υπόλοιπα μηχανήματα) σε γνώση του παίκτη προ της συμμετοχής του, να αναγράφεται με άλλα λόγια σε ευκρινή θέση επάνω στο μηχάνημα τόσο το κατώτερο όσο και το ανώτερο ποσό στοιχηματισμού ανά στοίχημα. Ευνόητο είναι πως αν υπάρξει χώρος που να διαθέτει ένα μηχάνημα, αυτό υποχρεωτικά θα πρέπει να δέχεται ως μονάδα πίστωσης την ελάχιστη δυνατή. Τέλος, τα μηνιαία όρια στοιχηματισμού δεν νομίζω πως εξυπηρετούν ιδιαίτερα την «φραγή» και τον περιορισμό μεγάλων απωλειών των παικτών. Θα μπορούσε κάποιος στον αντίποδα να προτείνει είτε εβδομαδιαία όρια, ή ημερήσια όρια, ή ετήσια όρια. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως ο παίκτης «απειλείται» από δύο κύριους παράγοντες: την «διάρκεια» και τον εθισμό. Εξάλλου, η «παράκαμψη» τέτοιων ορίων φαντάζει μάλλον εύκολη υπόθεση. «Εκτιμάτε ότι ένα προτεινόμενο ποσό στοιχηματισμού ελάχιστο και μέγιστο διαφυλάσσει τους παίκτες από τον κίνδυνο σημαντικής οικονομικής ζημίας;» Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα νομίζω πως δόθηκε στην τελευταία παράγραφο της απάντησης στην προηγούμενη ερώτηση. Κάποιος παίκτης μπορεί να χάσει το ίδιο ποσό είτε παίξει μία φορά ή παίζει καθημερινά για πολλά χρόνια. Το ζήτημα κατά την εκτίμησή μου είναι η «εκπαίδευση» του πολίτη – επίδοξου παίκτη ώστε να θεωρεί την συμμετοχή του σε τυχερά παιχνίδια επιλογή διασκέδασης και όχι μέσο εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, αντίληψη που δυστυχώς βρίσκει ήδη σημαντική απήχηση διαστρωματικά στην κοινωνία μας (εδώ αλλά και παγκοσμίως). Αν προσθέσει κανείς την οικονομική δυσχέρεια που όλοι αντιμετωπίζουμε λόγω των γνωστών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας, υπάρχει ορατός ο κίνδυνος μεγάλη μερίδα παικτών να εναποθέσει τις όποιες ελπίδες του για οικονομική ανάκαμψη στα ενδεχόμενα κέρδη από παιχνίδια, γεγονός που καθιστά την συμμετοχή τους σε αυτά άκρως επικίνδυνη και κατά πάσα πιθανότητα επιβλαβή για την τσέπη και – κυρίως – για την ψυχική υγεία τους. Μία πρόταση που ενδεχομένως να περιορίζει την «διάρκεια» συμμετοχής σε τυχερά παιχνίδια (εφόσον αυτά διεξάγονται με χρήση ειδικών καρτών για να «προσωποποιείται» το παιχνίδι κατά κάποιον τρόπο) είναι ο χρονικός περιορισμός συμμετοχής. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ανάγνωση της ειδικής κάρτας κατά την είσοδό της στο μηχάνημα και την ύπαρξη μηχανισμού (μέσω κατάλληλου λογισμικού) που να εμποδίζει στον κάτοχο της συγκεκριμένης κάρτας την περαιτέρω ενασχόλησή του πέραν των χρονικών ορίων που θα οριστούν ημερησίως. Έτσι, με αυτό τον τρόπο (και με την προϋπόθεση πως οι κάρτες στοιχηματισμού είναι ονομαστικές) πιθανώς να περιοριστεί σημαντικά η μεγάλης έκτασης οικονομική ζημία των παικτών που οφείλεται στην υπέρμετρη διάρκεια στοιχηματισμού. «Εκτιμάτε ότι η διανομή των κερδών πρέπει να είναι συνάρτηση του ποσού του στοιχήματος ή να υπάρχει ένα ανώτατο προσδόκιμο ποσό, ανεξάρτητο από το ύψος του στοιχήματος;» Και οι δύο περιπτώσεις είναι αποδεκτές και εφαρμόσιμες. Η ύπαρξη μάλιστα των λεγόμενων «προοδευτικών παιχνιδιών» με την δημιουργία ενός μεγάλου τζακ ποτ αποτελεί υποπερίπτωση της πρώτης επιλογής (συνάρτηση του ποσού στοιχήματος). Στην πρώτη περίπτωση μάλλον κάνουμε λόγο για αμοιβαίου τύπου παιχνίδι ενώ στην δεύτερη για προκαθορισμένου τύπου παιχνίδι (πάντα σε ο, τι αφορά στις αποδόσεις). Η ταυτόχρονη ύπαρξη και των δύο τύπων μηχανημάτων και η δυνατότητα επιλογής του παίκτη νομίζω πως αποτελεί την ενδεδειγμένη λύση, αφήνοντας τον παίκτη να «προσαρμόσει» το στοίχημά του ανάλογα με τις δικές του προσωπικές επιλογές και επιδιώξεις (οικονομικά οφέλη). Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης