• Σχόλιο του χρήστη 'Απόστολος Λάρρας' | 21 Ιανουαρίου 2011, 18:43

    Είμαι πτυχιούχος Φαρμακοποιός (από ελληνικό Πανεπιστήμιο, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι) και μετά από ειδικές εξετάσεις του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας) κατέχω άδεια άσκησης του Φαρμακευτιού επαγγέλματος στην Ελλάδα. Έχω εκπληρώσει τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις και είμαι σε όλα ένας νόμοταγής πολίτης σε σχέση με τη φορολογία μου, τη συμπεριφορά μου και για να το πώ πιό λαϊκά: μόνο απ' έξω από τα Δικαστήρια και τα Αστυνομικα Τμήματα έχω περάσει ("λευκό" ποινικο μητρώο)... Για ποιό λόγο λοιπόν, κύριε Παπακωνσταντίνου, κύριε Λοβέρδο και κύριε Παπανδρέου, να μ η ν μπορώ να ανοίξω το δ ι κ ό μου Φαρμακείο όπου θέλω; Από τη στιγμή που έχω τα απαιτούμενα επιστημονικά προσόντα, γιατί είμαι α ν α γ κ α σ μ έ ν ο ς να βλέπω τα παιδιά των παλιών Φαρμακοποιών να απολαμβάνουν το φ α σ ι σ τ ι κ ο ύ τ ύ π ο υ δικαίωμα της κληρονομικής... εργασίας; Όλοι οι Έλληνες πολίτες μπορούν πλέον ελεύ8ερα να επιλέξουν το επάγγελμα που θέλουν (αν έχουν βέβαια τα απαραίτηα προσόντα), ε κ τ ό ς από τους νέους επιστήμονες Φαρμακοποιούς, οι οποίοι παραμένουν όμηροι των συνεχνιών των παλιών Φαρμακοποιών και της διαχρονικής αδυναμίας των Ελληνικών Κυβερνήσεων να καταργήσουν τα προκλητικά και φασιστικά προνόμια των παλιών Φαρμακοποιών και των τέκνων τους... Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) είναι το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, του οποίου η (σημερινή ως έχει) λειτουργία ξεκίνησε στις 17 Μαΐου του 1929. Αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του ελληνικού συστήματος δικαστικού ελέγχου της διοικητικής δράσης. Είναι το Ανώτατο Δικαστήριο ελέγχου της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων και έχει καταξιωθεί ως ο ισχυρός προστάτης, τόσο του πολίτη, όσο και του δημοσίου. Αυτό λοιπόν το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας μας, έχει αποφασίσει (απόφαση υπ' αριθμ. 3665/2005 της Ολομέλειας του ΣτΕ) ότι: «H θέσπιση πληθυσμιακών κριτηρίων για τη χορήγηση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας φαρμακείου, δηλαδή για την πρόσβαση στο επάγγελμα του Φαρμακοποιού, που αποσκοπεί (κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου 1963/91) στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων Φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δ ε ν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα». Με το άρθρο 5 της παρ. 1 του Συντάγματος της Ελλάδας, κατοχυρώνεται η προσωπική και οινομική ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα. Ειδικότερη εκδήλωση αυτής της ελευθερίας αποτελεί η επαγγελματική ελευθερία, δηλαδή η ελευθερία επιλογής και σκήσεως ορισμένου επαγγέλματος, ως αναγκαίου στοιχείου της προσωπικότητας του ατόμου. Στην ελευθερία αυτή μπορεί ο νόμος να επιβάλει περιορισμούς, αναφερόμενους στην άσκηση ή και την επιλογή ορισμένου επαγγέλματος. Οι τασσσόμενοι όμως από το νόμο όροι και προϋποθέσεις επιλογής και ασκήσεως του επαγγέλματος είναι συνταγματικώς επιτρεπτοί, εφόσον ορίζονται γενικώς κατά τρόπο αντικειμενικό και δικαιολογούνται από αποχρώντες λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση πρέπει να τελούν σε συνάφεια προς το αντικείμενο και τον χαρακτήρα της ρυθμιζόμενης επαγγελματικης δραστηριότητος. Η νομοθετική ρύθμιση που περιορίζει την ελευθερία αυτή, δεν μπορεί να έχει ως μοναδικό σκοπό την προστασία του οικονομικού συμφέροντος των ήδη ασκούντων συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα προς βλάβη εκείνων που ενδιαφέρονται να επιλέξουν ορισμένο επάγγελμα. Εξάλλου σύμφωνα με τη συνταγματικήα ρχή της αναλογικότητας, οι επιβαλλόμενοι από το νόμο περιορισμοί πρέπει να είναι πρόσφοροι και αναγκαίοι για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από τον νομοθέτη σκοπού δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος και να μην είναι δυσανάλογοι σε σχέση προς αυτόν. Ειδικότερα, όταν ο θεσπιζόμενος περιορισμός αφορά, όχι απλώς την άσκηση, αλλά την πρόσβαση στο επάγγελμα προσώπων που συγκεντρώνουν τα νόμιμα προσόντα, η αρχή της αναλογικότητας επιβάλλει να είναι εμφανής και σαφώς διαγνώσιμη η αναγκαιότητα επιβολής ενός τέτοιου εξαιρετικού περιορισμού για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από το νόμο σκοπού. Η ακρίβεια των όσων αναφέρω μπορεί να ελεγθεί από όποινδήποτε. Η θέσπιση λοιπόν πληθυσμιακών και γεωγραφικών περιορισμών για την ίδρυση και τη λειτουργία νέων Φαρμακείων από νέους Φαρμακοποιούς είναι παράνομη και αντισυνταγματική και προστατεύει τα υπάρχοντα Φαρμακεία και τα παιδιά τους και όσους διαθέτουν πολλά χρήματα για να έχουν την πρόσβαση... (με σύμφωνη... γνώμη... ενός παλιού Φαρμακοποιού) στο επάγγελμα. Δεν θέλω διορισμό στο Δημόσιο, θέλω να ασκήσω ελεύθερα το επιστημονικό επάγγελμα που επέλεξα και σπούδασα. Ίσες ευκαιρίες, ίση πρόσβαση στην αγορα εργασίας και ίσα δικαιώματα σε όλους τουσ νέους επιστήμονες Φαρμακοποιούς τώρα.