Αρχική Ανοιγμα Κλειστών ΕπαγγελμάτωνΆρθρο 1 Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίαςΣχόλιο του χρήστη Ευανθία Καμινάρη | 21 Ιανουαρίου 2011, 19:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευανθία Καμινάρη' | 21 Ιανουαρίου 2011, 19:41

    Εχω εισαχθεί κι έχω τελειώσει τις σπουδές μου στη Φαρμακευτική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, είμαι τριάντα ετών, κι ούτε ο μπαμπάς μου ούτε η μαμά μου είχαν φαρμακείο. Εγώ όμως κατάφερα να έχω. Προτίμησα να συνεχίσω την σταδιοδρομία μου στην Ελλάδα, παρότι θα μπορούσα να φοιτήσω με υποτροφία σε ξένο Πανεπιστήμιο της Ευρώπης. Και το έκανα γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε κανείς που θα μπορούσε να μου κληρονομήσει το φαρμακείο του. Το έκανα γιατί αγαπώ και σέβομαι τη δουλειά μου. Γιατί δεν είμαι έμπορος ή φαρμακοπώλης. Είμαι επιστήμονας που έχει αφιερώσει τα καλύτερά του χρόνια για να μάθει να υπηρετεί σωστά το αντικείμενό του και την κοινωνία μέσα από το φαρμακείο μου πλέον. Εχω δουλέψει στην έρευνα και σαν υπάλληλος. Ποτέ κανένας δεν μου υποσχέθηκε ότι αφού τελειώσω το Πανεπιστήμιο, θα πρέπει υποχρεωτικά να ανοίξω φαρμακείο. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι όσοι ξεκινούν τις σπουδές τους στην Φαρμακευτική Σχολή. Οσο για τους "περιορισμούς" στο επάγγελμα του φαρμακοποιού με φαρμακείο καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι υπάρχουν για λόγους διασφάλισης της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ και μάλιστα με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και με ρητή εξαίρεση απο την οδηγία Μπόλγκεστάιν για τα κλειστά επαγγέλματα. Το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό, που σημαίνει ότι δεν ανήκει σε μένα ή στο κράτος. Ανήκει στον κόσμο που το έχει ανάγκη. Εμείς μεσολαβούμε ώστε η χρήση του να γίνεται σωστά, δίνοντας συμβουλές, παρακολουθώντας τον ασθενή, αποτρέποντάς τον από το να πάρει κάποιο φάρμακο και προλαμβάνοντας τις παρενέργειες και τις δυσμενείς για την υγεία του αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα που ίσως παίρνει και που ίσως ξεχνά να αναφέρει στον συνταγογράφο ιατρό. Γιατί δηλαδή πρέπει να εξευτελίσουμε αυτή την αξία μετατρέποντας ένα κοινωνικό αγαθό σε εμπορεύσιμο είδος; Από πότε κοστολογείται η αξία της υγείας των Ελλήνων πολιτών με εμπορικούς όρους, όπως το άνοιγμα ενός ανοικτού επαγγέλματος στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και όχι της διασφάλισης της δημοσίας υγείας; Κι από πότε οι φαρμακοιποιοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν άλλη κατεύθυνση πέρα από τον μπάγκο του φαρμακείου; Τόσο άχρηστες είναι οι φαρμακευτικές σχολές μας που παράγουν μονοδιάστατους επιστήμονες; Οσο για το αν είναι ανοικτό , η απόδειξη είμαι εγώ.