Αρχική Ανοιγμα Κλειστών ΕπαγγελμάτωνΆρθρο 1 Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίαςΣχόλιο του χρήστη ΛΕΝΑ Ζ. | 24 Ιανουαρίου 2011, 00:59
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΛΕΝΑ Ζ.' | 24 Ιανουαρίου 2011, 00:59

    9 Νοεμβρίου 2005 ΣτΕ (Ολομέλεια) 3665/2005. Επάγγελμα φαρμακοποιού. του Πάνου Καπώνη H πρόσφατη απόφαση 3665/2005 της Ολομελείας του ΣτΕ, οδηγεί, μετά την κατάργηση της διατάξεως του άρθρου 2 ν. 1963/91 για την ίδρυση φαρμακείων με πληθυσμιακά κριτήρια, στην «απελευθέρωση» του συστήματος αδειοδότησης για τη λειτουργία φαρμακείων, αφού κρίνει ότι τα νομοθετικά κριτήρια που έχουν τεθεί την τελευταία 15ετία για την πρόσβαση στο επάγγελμα του φαρμακοποιού παραβιάζουν τις συνταγματικές διατάξεις που κατοχυρώνουν την προσωπική, οικονομική και επαγγελματική ελευθερία. «H θέσπιση πληθυσμιακών κριτηρίων τονίζει το ΣτE για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, δηλαδή για την πρόσβαση στο επάγγελμα του φαρμακοποιού, που αποσκοπεί (κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου 1963/91) στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα» Επί της βάσεως αυτής, θεμελιώνεται το δικαίωμα ίδρυσης φαρμακείου από τους "νέους" φαρμακοποιούς οι οποίοι έλαβαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μετά την 1-1-1997, αφού ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη διαδικασία, που θα επιτρέψει στην αρμόδια Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να τους χορηγήσει την άδεια αυτή, δίχως περεταίρω γεωγραφικούς ή πληθυσμιακούς περιορισμούς στην επιλεγμένη τοποθεσία του φαρμακείου τους. Η απόφαση αυτή ισχύει έναντι πάντων και η οικεία Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση υποχρεούται σύμφωνα με το Σϋνταγμα και τις σχετικές διατάξεις του Διοικητικού Δικαίου να συμμορφωθεί με αυτή. Συγκεκριμένα, η χορήγηση της άδειας αυτής επιβάλλεται από τις διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος (άρθρα 5, 95 παρ. 5, 100 παρ. 4 και 102 παρ. 2 ) σύμφωνα με τις οποίες η Διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις, αφού η διάταξη του άρθρου 2 Ν. 1963/91 κηρύχθηκε αντισυνταγματική και ανίσχυρη, και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σύμφωνα με το Σύνταγμα, έχουν διοικητική αυτοτέλεια και αυτονομία. Οι διατάξεις αυτές του Συντάγματος, χωρίς να επιρρεάζονται από ερμηνείες ή παλιές αποφάσεις του ΣτΕ, που εκδόθηκαν πριν την ισχύ των νεώτερων νόμων ή υπό το καθεστώς των προηγουμένων Συνταγμάτων, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων .: α) 1 του Ν. 1963/1991, όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 24 Ν. 2716/1999 και του άρθρου 3 Ν. 1963/91, της διατάξεως του άρθρου 2 του ιδίου νόμου κηρυχθείσας ανίσχυρης από την 4η Νοεμβρίου 2005. β) 196, 197 & 198 του Ν. 2717/1999 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και τις συνέπειες μη εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες είναι ποινικές και αστικές και μπορούν να θεμελιώσουν και δικαίωμα αποζημίωσης του ενδιαφερομένου. γ) 1 έως και 6 (Κεφάλαιο Α΄) του Ν. 3068/2002 που ρυθμίζει τα της συμμορφώσεως της Διοικήσεως προς τις δικαστικές αποφάσεις, παρέχουν το ισχύον νομικό πλαίσιο στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, ώστε να χορηγούν άδειες ιδρύσεως σε νέα φαρμακεία. Θέμα τίθεται όμως και στο τυπικό μέρος της προδικασίας εκδόσεως της άδειας αυτής, αφού ο νόμος προβλέπει "τη γνώμη" του οικείου φαρμακευτικού συλλόγου. Η έγγραφη απάντηση του συλλόγου (είναι αδιάφορο εάν είναι θετική, αρνητική ή ουδέτερη), αποτελεί τυπικό στοιχείο αλλά δεν επιρρεάζει την απόφαση ίδρυσης, που αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του οικείου Νομάρχη.