• Σχόλιο του χρήστη 'ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΚΑΣ' | 24 Ιανουαρίου 2011, 01:25

    Οι συντάκτες του νομοσχεδίου φαίνεται να παραβλέπουν τα προβλήματα λειτουργίας της δικαιοσύνης και της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα(ελλείψεις υποδομών, επιστημονικού προσωπικού, κ.α), την υπάρχουσα κατάσταση των νομικών σπουδών και άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος από ατομικά μαχόμενους δικηγόρους ιδίως στην περιφέρεια σε σχέση και με την γεωγραφική δομή της χώρας (όπως επίσης τον χαρακτήρα του δικηγορικού επαγγέλματος ως λειτουργήματος με την σειρά ασυμβιβάστων που περιλαμβάνει) και να τους απασχολεί μόνο ο ανταγωνισμός, που εν τοις πράγμασι, υπάρχει και είναι σε ένα σημαντικό σημείο ελεύθερος (καθώς και η ευρωπαϊκή νομοθεσία αποδέχεται περιορισμούς δημοσίου συμφέροντος)! Πιστεύει κανείς ότι θα ωφεληθεί ο ιδιώτης από την κατάργηση των σημερινών υποχρεωτικών κατώτατων αμοιβών (που είναι μάλιστα και οι κατώτατες σε όλη την Ευρώπη κατά έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής)! Τα μέτρα αυτά σήμερα μάλλον ωφελούν αυτούς που έχουν την οικονομική δύναμη να διαπραγματευθούν με τον οικονομικά αδύνατο δικηγόρο (εντύπωση προκαλεί ότι παραλείπεται να προσδιορισθεί ο τρόπος φορολόγησης των εισοδημάτων όταν μέχρι τώρα ίσχυε η παρακράτηση)! Αν η ύπαρξη υποχρεωτικά κατώτατης αμοιβής έθετε ένα όριο ώστε να γνωρίζει χονδρικά ο πολίτης σε ποιά τιμή θα μπορεί να απαιτεί μία στοιχειωδώς ποιοτική εργασία και να διασφαλίζεται ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης τους δικηγόρου λόγω και της ευθύνης της θέσης του, αυτό ήταν κακό? Για την υποχρεωτική συμπαράσταση με τοπικό δικηγόρο στην κατά τα άλλα ανεμπόδιστη άσκηση δικηγορικών υπηρεσιών σήμερα, ας σκεφτεί κανείς με την υπάρχουσα κατάσταση στην δικαιοσύνη πόσο χρήσιμη μπορεί να αποβεί μία τέτοια συνεργασία (που και εκεί που δεν επιβάλλεται π.χ. ποινικά δικαστήρια στην πράξη συνηθίζεται). Τέλος στα πολλά "γιατί?" πολιτών για την υποχρεωτική παράσταση σε συμβόλαια και δικαστήρια θα σημείωνα ότι τις περισσότερες φορές η πολυπλοκότητα της νομοθεσίας και ο τρόπος λειτουργίας των νομικών υπηρεσιών στη χώρα μας κάθιστούν απαραίτητη την με αίσθημα ευθύνης δουλειά του δικηγόρου, πέρα από την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, που δυστυχώς ο μέσος πολίτης δεν μπορεί εύκολα να κατανοήσει. Αν ζούσαμε στην Σουηδία ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.