• Σχόλιο του χρήστη 'STELLA' | 24 Ιανουαρίου 2011, 01:00

    Το κλειστό επάγγελμα του φαρμακοποιού, είναι προϊόν του μεσοπολέμου, και του αναγκαστικού νόμου της δικτατοριας Μεταξα «Το πρόβλημα των κλειστών επαγγελμάτων είχε ήδη εντοπιστεί από την εποχή που η Ελλάδα κατέθεσε αίτηση ένταξης στην Ε.Ε., δηλαδή εδώ και πέντε δεκαετίες. Στη βιβλιοθήκη του ΙΟΒΕ υπάρχει μια έκθεση της 1ης Γενικής Διεύθυνσης Επεξεργασίας Προγράμματος του υπουργείου Συντονισμού, η οποία πραγματεύεται αυτό το ζήτημα τον Απρίλιο του 1968… ….Τα κλειστά επαγγέλματα είναι προϊόν του μεσοπολέμου. Οπως επισημαίνει η έκθεση, «η πραγματοποίησις της κατοχυρώσεως συντελείται κατά κανόνα διά ρητής διατάξεως Νόμου ή Διατάγματος». Ετσι, το επάγγελμα του ιδιοκτήτη Φορτηγού Δ.Χ. ανακηρύσσεται κλειστό με τον αναγκαστικό νόμο 134/1936 της Δικτατορίας Μεταξά, ο οποίος απαγορεύει τη χορήγηση αδειών. Αυτή επιτρέπεται «μόνο εις περιπτώσεις εξαιρετικής ανάγκης και κατόπιν αδείας του υπουργού Συγκοινωνιών…. …. Ο αναγκαστικός νόμος 751/37 έκανε το ίδιο για τα φαρμακεία, συναρτώντας τη χορήγηση αδειών λειτουργίας των φαρμακείων με πληθυσμιακά κριτήρια και την τήρηση ελαχίστων αποστάσεων μεταξύ των ιδρυομένων φαρμακείων. Ανάλογες προβλέψεις διατηρήθηκαν ώς πρόσφατα, στον νόμο 1963/91, κρίθηκαν όμως αντισυνταγματικές από το ΣτΕ το 2004. Ηδη, πάντως, από τον μεσοπόλεμο, τα ποσοστά κέρδους των φαρμακοποιών είναι καθορισμένα στο 33% για τα ιδιοσκευάσματα και στο 25% για τα α ντιβιοτικά….»