• Σχόλιο του χρήστη 'Ασημάκης Κλεόβουλος' | 26 Ιανουαρίου 2011, 21:41

    Έχω τη γνώμη ότι ούτε με τα μέτρα που περιελήφθησαν στον τελευταίο νόμο του Υπουργείου ΔΙκαιοσύνης, τον 3900/2010, ούτε με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις της ίδρυσης Σώματος Φορολογικών Διαιτητών θα περιοριστεί ο όγκος των φορολογικών υποθέσων στα διοικητικά δικαστήρια, πολύ περισσότερο δεν βλέπω αύξηση των εσόδων από τις υποθέσεις που θα οδηγούνται στα δικαστήρια. Η εν λόγω ρύθμιση της ίδρυσηςδηλαδή Σώματος Φορολογικών Διαιτητών δεν διδει λύσεις και δεν απαντά στο πρόβλημα των πεντακοσίων περίπου χιλιάδων εκκρεμών υπποθέσεων, οι οποίες για να επιλυθούν, με το υπάρχον δυναμικό, θα απιτηθεί μία πενταετία για πρωτόδικη απόφαση και δεκαετία για αναιρετική απόφαση. Η καθυστέρηση αυτή θα εμποδίσει τη γρήγορη εκκαθάριση των νέων φορολογικών υποθέσεων που θα προκύψουν με την εφαρμογή του νέου φορολογικού νομοσχεδίου και θα είναι αρκετές χιλιάδες, αφού οι φορολογούμενοι που θα ελεγχθούν και θα καταλογιστουν σε βάρος τους φόροι και πρόστιμα, μη όντες συνηθισμένοι να πληρώνουν φόρους, θα εξαντλούν όλα τα ένδικα μέσα. Για να μην επανέλθουμε σε μία διετία και θεσπίζουμε νεες διατάξεις εξορθολογισμού διαδικασιων, αλλά και να κρατάμε μικρό καλάθι από ένα σώμα που θα αποτελείται κυρίως από "απόστρατους και κουρασμένους" ήδη δικαστές θα πρότεινα την εξής λύση, η οποία, ναι μεν θα κινείται στα όρια της συνταγματικής τάξης, μπορεί όμως να ξεμπλοκάρει το ήδη φρακαρισμένο σύστημα απονομής της διοικητικής δικαιοσύνης. Κάθε υπόθεση με αντικείμενο φορολογικό, τελωνειακό, χρηματική κύρωση ή απαίτηση να προσδιορίζεται σε τριμελή σύνθεση του Δκαστηρίου όπου εκκκρεμεί καινα εκδίδεται απόφαση εκ των ενόντων χωρίς αιτιολογία, η οποία θα έχει το χαρακτήρα υποχρεωτικής διαιτητικής επίλυσης της διαφοράς. Οι προσδιοριζόμενες υποθέσεις να είναι αυξημένες σε τετραπλάσιο αριθμό απ' ότι σήμερα προσδιορίζονται. Έτσι ένας αριθμός 200 πρωτοδικών που μέχρι σήμερα εκδίδει περίπου 30.000 αποφάσεις κατ΄έτος, θα εκδίδει 120.000, αφού θα αρκείται μόνο στην επεξεργασία και μελετη του φακέλου και δεν θα ασχολείται με τη σύνταξη πολυσέλιδης αποόφασης, εργασία που απαιτεί πολύ χρόνο και είναι η αιτία της μειωμένης παραγωγικότητας σε σχέση με τις εισαγόμενες στα δικαστήρια υποθέσεις. Ο ιδιώτης διάδικος που θα διαφωνεί με την προσωρινή διάταξη του Δικαστηριου που θα δέχεται εν μέρει ή θα απορρίπτει το ένδικο βοήθημα θα πρέπει να καταβάλει υψηλό παράβολο προκειμένου το Δικαστήριο με την ίδια ή άλλη σύνθεση να εκδώσει αιτιολογημένη απόφαση. Το Δημόσιο ή το νπδδ που επίσης δεν θα αποδεχθεί την προσωρινή διάταξη του δικαστηρίου θα πρέπει να προκαταβάλλει τα δικαστικά έξοδα του ιδιώτη διαδίκου προκειμένου το ένδικο βοήθημα να εισαχθεί στην τακτική διαδικασία και να εκδοθεί αιτιολογημένη απόφαση. Είναι βέβαιο ότι από τις υποθέσεις επί των οποίων θα εκδοθεί προσωρινή διάταξη με τη μορφή διαιτητικής επίλυσης της διαφοράς, ένα μικρό μέρος θα οδηγηθεί στην τακτική διαδικασία. Είναι επίσης βέβαιο ότι σε διάστημα δύο-τριών ετών, όλες οι υποθέσεις με χρηματικό αντικείμενο θα εκκαθαριστουν είτε με τη μορφή της διατητικής επίλυσης είτε με την έκδοση απόφασης κατά την τακτική διαδιασία. Συμπερασματικά, πρέπει τα συναρμόδια Υπουργεία να αποφύγουν την ίδρυση ειδικού Σώματος Φορολογικών Διαιτητών, αφού τέτοια καθήκοντα διατησίας μπορούν να ανατεθούν με την πιο πάνω διαδικασία στους υπηρετούντες δικαστές οι οποίοι και πείρα διαθέτουν και τα εχέγγεια αμερόληπτης κρίσης, ενώ εξάλλου,θα εκκαθαριστούν σε σύντομο χρόνο και οι ήδη χιλιάδες εκκρεμείς υποθέσεις. Για όσους σπεύσουν να επικρίνουν την πρόταση αυτή ότι παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις,μια πρώτη απάντηση είναι ότι κανείς δεν θα στερηθεί της δικαστικής προστασίας, αφού οι διαφωνούντες με το αποτέλεσμα της προσωρινής διάταξης του Δικαστηρίου, μπορούν , καταβάλλοντας ειδικό παράβολο, να ζητήσουν την εκδίκαση της υποθεσης κατά τη συνήθη διαδικασία και να λάβουν αιτιολογημένη δικαστική απόφαση.