• Σχόλιο του χρήστη 'Αλέκος Παπαδόπουλος' | 9 Αυγούστου 2012, 02:27

    H παράγραφος 3 του άρθρου 2 ορίζει κατώτατη ποσοστιαία απόδοση των μισθωμάτων, επί της αντικειμενικής αξίας. Καταργήστε όλες τις προηγούμενες παραγράφους, και κάντε την κατώτατη αυτή απόδοση, μοναδική: Το Δημόσιο μισθώνει με ενοίκιο που αντιστοιχεί στο 4,8% ετησίως της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου. Όλα τα ενοίκια προσαρμόζονται ανάλογα. Τελεία και παύλα. Όποιος εκμισθωτής επιθυμεί υψηλότερες αποδόσεις, ας βγει στην ιδιωτική αγορά να τις αναζητήσει. Με αυτόν τον τρόπο, απλοποιούνται οι οικονομικές σχέσεις του Δημοσίου με τον Ιδιωτικό τομέα, αυξάνεται ο βαθμός σταθερότητας του οικονομικού περιβάλλοντος, απλοποιείται και ελέγχεται ευκολότερα και αποδοτικότερα ο δημόσιος προϋπολογισμός και η εκτέλεσή του κατά την διάσταση αυτή. Σε περίπτωση που το Δημόσιο χρειάζεται να μισθώσει κάποιο νέο κτήριο (αν και όπως πολλοί τονίζουν, αυτό που αναμένουμε να δούμε είναι η μεταφορά υπηρεσιών σε ιδιόκτητα κτήρια), τα κριτήρια επιλογής παύουν να είναι μειοδοτικοί διαγωνισμοί, αλλά εξετάζεται η λειτουργικότητα του κτηρίου, η τοποθεσία του, το κόστος συντήρησης, το πόσο ενεργοβόρο είναι, το τι τηλεπικοινωνιακές υποδομές έχει. Ο,τι δηλαδή εξετάζει κάθε σοβαρός οργανισμός όταν πρέπει να μισθώσει ένα κτήριο, δινόντας σε αυτά τα στοιχεία βαρύτητα ίση ή και μεγαλύτερη από το ύψος του ενοικίου.